Κρατικοδίαιτοι, αυτή η μάστιγα

Ο άνθρωπός μας, ο Άρης Κωνσταντινίδης είναι γνωστών φιλελεύθερων απόψεων και με παρουσία στα social media.

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα! Νομίζουμε ότι ο κόσμος όλος είναι οι επιλεγμένοι φίλοι μας στο Facebook, όταν εκεί έξω υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Και στις εκλογές ψηφίζουμε όλοι!

Ο φίλος Άρης, λοιπόν, πίστευε ότι κάτι έχει αλλάξει στα χρόνια της κρίσης. Ότι έχουμε πάθει και μάθει.

Κατεβαίνοντας όμως από τον ουράνιο κόσμο του διαδικτύου σε εκείνον της πραγματικής ζωής, συναντά κανείς μια άλλη “αλήθεια”. Θα σας ζητήσω να διαβάσετε γραμμή – γραμμή αυτά που γράφει ο Άρης. Και περισσότερο εκεί στην Νέα Δημοκρατία.

Αυτά ίσως και να μην φαίνονται στις μετρήσεις. Ή και πάλι μπορεί να φαίνονται και να μην έχουν αξιολογηθεί…

«Βρέθηκα καλεσμένος σε φιλικό σπίτι τις μέρες των εορτών.

Πολύ σύντομα διαπίστωσα πως οι καλεσμένοι ήταν σχεδόν όλοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Το τι άκουσα δεν περιγράφεται. Μία κοπέλα με το δάχτυλο σηκωμένο, μου εξηγούσε πως ο τζίρος των καταστημάτων έπεσε από τη στιγμή που άρχισαν οι περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

“Πως περιμένεις να δουλέψεις Άρη; Οι δικοί μας μισθοί συντηρούσαν την αγορά. Από τότε που μας πετσόκοψαν τους μισθούς, η αγορά ρήμαξε. Έχεις μεγάλο λάθος που νομίζεις πως οι Δ.Υ είναι το πρόβλημα. Είναι εντελώς αυτοκαταστροφική η άποψή σου αυτή, κρίμα που δεν το καταλαβαίνεις”.

• Προσπάθησα να απαντήσω λέγοντας πως το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν έχει πια χρήμα. 
• Πως όλα αυτά τα χρόνια με τους καλούς μισθούς πλήρωναν άλλοι στην ουσία, εκείνοι που μας δάνειζαν. 
• Πως είναι ανάγκη να μειώσουμε τα έξοδά μας, άρα και το μέγεθος του δημοσίου, και τους μισθούς.

Τότε ένας άλλος από τους παρευρισκόμενους με “τάπωσε”:

“Ρε Άρη θα μας τρελάνεις;

• Δε φταίτε οι επιχειρήσεις για την κρίση; 
• Εσείς δε χρεοκοπήσατε το κράτος; 
• Εσείς δεν είσαστε που δεν κόβατε αποδείξεις και κάνατε κάθε είδους απάτη εις βάρος μας; 
• Εσείς είστε οι κλέφτες και τώρα τα βάζετε με εμάς”. 

Όλοι αμέσως συμφώνησαν μαζί του. “Τι φταίμε εμείς να χάσουμε τις δουλειές μας; Εσείς που τα φάγατε να τα δώσετε πίσω”. Και άλλα τέτοια.

Κατάλαβα πως δυνατότητα διαλόγου δεν υπήρχε. Μαζεύτηκα. Εκείνοι συνέχισαν τα δικά τους.

Μία άλλη από τους Γαργαλιάνους ωρυόταν που “άνοιξε κοντά στο χωριό μας εκείνο το τέρας, το Costa Navarino και κατέστρεψε την όμορφη περιοχή μας”. Και πάλι συμφώνησαν όλοι.

Εγώ παρακολουθούσα και δε μίλαγα. Μου φαινόταν σχεδόν εξωγήινοι. Όμως όχι….

Σύντομα κατάλαβα πως ο μόνος “εξωγήινος” εκεί, ήμουν εγώ»!

Υπεύθυνος για την φιλοξενία:
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr