Αυτοί «γλεντίζουνε», εμείς θυμόμαστε

Είναι παράδοξο ότι ο κ. Τσίπρας, που ως γνωστόν «πιάνει πουλιά στον αέρα», και ο κ. Τσακαλώτος με τα σπαστά ελληνικά του, δεν διδάχθηκαν τίποτα από τους προκατόχους τους. Καμία κυβέρνηση δεν σώθηκε με δωράκια της τελευταίας στιγμής προς τους ψηφοφόρους.

Τέσσερα χρόνια τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε ένα σχέδιο στυγνής οικονομικής αφαίμαξης της κοινωνίας, ένα μικρό μέρος της οποίας θα το επέστρεφε λίγο πριν από το τέλος, με μοναδικό στόχο να υφαρπάξει την ψήφο όσων επιμένουν να ξεχνούν και να προσφέρουν συγχωροχάρτι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που κέρδισε την εξουσία καταγγέλλοντας τα υψηλά πλεονάσματα που είχε συμφωνήσει με τους θεσμούς η προηγούμενη κυβέρνηση εφάρμοσε μια πολύ χειρότερη πολιτική.

Ως κυβέρνηση ανέβασε τους φόρους, άμεσους και έμμεσους, χτυπώντας κυρίως τη μεσαία τάξη, περιόρισε τις δημόσιες επενδύσεις κάτω από το ύψος που η ίδια είχε προϋπολογίσει και αναβάλλει συνεχώς την πληρωμή των δικών της υποχρεώσεων προς τους ιδιώτες.

Αυτή η πολιτική τής επέτρεψε όχι μόνο να επιτυγχάνει τους στόχους για υψηλά πλεονάσματα 3,5%, αλλά και να συγκεντρώνει εκατομμύρια ευρώ με σκοπό να τα αξιοποιήσει για πολιτικούς λόγους.

Μόνο που το χρήμα αυτό το στερήθηκαν η πραγματική οικονομία, οι επενδύσεις, η κατανάλωση και τελικά η ανάπτυξη, δηλαδή η αύξηση του ΑΕΠ.

Θα περίμενε κάποιος ότι μετά από σχεδόν δέκα χρόνια σκληρών μνημονίων η χώρα θα έτρεχε με ρυθμούς ανάπτυξης πολύ υψηλότερους από το 2%, κοντά στις επιδόσεις των άλλων χωρών που αναγκάστηκαν να μπουν σε πρόγραμμα διάσωσης όπως η Πορτογαλία, η Κύπρος και κυρίως η Ιρλανδία.

Το Μέγαρο Μαξίμου δοκίμασε δύο φορές να αλλάξει το πολιτικό κλίμα και να το διαμορφώσει υπέρ του με την καταβολή επιδομάτων και μπόνους σε κοινωνικά ευαίσθητες ομάδες τον Δεκέμβριο του 2018 και νωρίτερα στο τέλος του 2017. Ωστόσο απέτυχε με τον πιο τραγικό τρόπο.

Η δημοσκοπική ψαλίδα έκλεισε λίγο, αλλά προσωρινά. Στη συνέχεια, όμως, άνοιξε ξανά, εμποδίζοντας τον Τσίπρα να πάει σε πρόωρες εκλογές.

Η κοινωνία έστειλε το σαφές μήνυμα ότι δεν παραχωρεί την ψήφο της με αντάλλαγμα κάποια οικονομικά ψιχία.

Αυτή τη φορά ο πρωθυπουργός επιχειρεί να αλλάξει την τακτική του και σκέφτεται άλλα κόλπα που θεωρεί ότι μπορούν να αντέξουν περισσότερο στον χρόνο.

Η μείωση του ΦΠΑ που συζητείται είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά ως μέτρο είναι πολύ λίγο και κυρίως το παίρνουν πολύ αργά.

Τις ημέρες του Πάσχα και της Πρωτομαγιάς πήραμε μια καλή γεύση με την τιμή των καυσίμων. Εχουμε τη δεύτερη πιο ακριβή τιμή της βενζίνης στην Ευρώπη, αν και από τα χαμηλότερα εισοδήματα.

Και το σπουδαιότερο: το 1,1 από τα 1,6 ευρώ που πληρώνουμε τη βενζίνη σήμερα, είναι φόροι.

Την ίδια στιγμή δουλειές δεν υπάρχουν, η ανεργία πέφτει εικονικά, η πλειονότητα όσων έχουν μείνει χωρίς δουλειά δεν παίρνει καν επίδομα και αυτοί που εργάζονται κυρίως στον ιδιωτικό τομέα προσπαθούν να επιβιώσουν με μισθούς της τάξης των 360 ευρώ τον μήνα.

Οι επόμενες ευρωεκλογές, αλλά και οι εθνικές που θα ακολουθήσουν, θα κριθούν στην οικονομία, και αυτό ο Τσίπρας το γνωρίζει πολύ καλά.

Γι’ αυτό προτρέπει τον Τσακαλώτο να τα… δώσουν όλα μπας . τέλος διασωθούν με ένα διαχειρίσιμο ποσοστό. Κανένα όμως από τα κυβερνητικά κόλπα δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα.

Οι παροχές λίγο πριν από τις εκλογές αποκτούν καθαρά ψηφοθηρικό χαρακτήρα, στοχεύουν σε εκμαυλισμό συνειδήσεων και αποτελούν καθαρή κοροϊδία.

Οπως είπε και ο Πολάκης, εμείς «γλεντίζουμε», εννοώντας τον εαυτό του, τον Τσίπρα και το υπόλοιπο σύστημα της σημερινής εξουσίας.

Η απάντηση, που πρέπει να δοθεί στις κάλπες, είναι ότι η κοινωνία δεν ξεχνά.

Μπάμπης Κούτρας
protothema.gr