Έχετε δίκαιο. Κάτι παραπάνω ξέρετε. Μπορεί και να ενημερωθήκατε αρμοδίως από τον Τζέφρι τον Πάιτ, τον αμερικανό πρεσβευτή, ο οποίος δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να εκτεθείτε.
Μπορεί και να σας έφερε το μήνυμα κανένα κυβερνητικό αεροπλάνο της Βενεζουέλας, από αυτά τα λευκά, σαν το περιστέρι των κινημάτων ειρήνης.
Ελπίζω μόνο μην ξυπνήσουμε κανένα πρωί και δούμε τον Μαδούρο στην Ελευσίνα, να γίνεται δεκτός με τιμές αρχηγού κράτους σαν το Άγιο Φως.
Επίσης να συμφωνήσουμε ότι αυτός ο Γουαϊδο είναι, το λιγότερο, κάθαρμα, λακές του Τραμπ, όργανο του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού που θέλει να δώσει τα πετρέλαια στο σιωνιστικό τραπεζικό κεφάλαιο. Καμία αντίρρηση.
Εσείς αυτούς τους αναγνωρίζετε από την όψη, τους μυρίζεστε από μακριά.
Και λέτε, σύντροφοι, ότι αυτός ο τύπος προσπαθεί να ανατρέψει μία νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση, συνεπώς οφείλουμε να απλώσουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη πάνω από τις φαβέλες και το προεδρικό μέγαρο του Καράκας.
Όμως μισό λεπτό, αδέρφια. Μισό λεπτό γιατί θα τρελαθούμε.
Αντε και δεχόμαστε ότι ο Μαδούρο είναι ένας δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης και ότι οι εκλογές στη φίλη Βενεζουέλα πήραν μέχρι και ISO δημοκρατικής ομαλότητας.
Τι στο διάολο κάνει αυτή η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και έχει τον λαό της στην πείνα;
Και εντάξει, ο Μαδούρο εξελέγη δημοκρατικά.
- Πόσο δημοκρατικός είναι και ο τρόπος με τον οποίο κυβερνά τη χώρα;
- Γιατί πεινούν εκατομμύρια άνθρωποι;
- Και γιατί είναι στους δρόμους κατά της κυβέρνησής τους;
Τους βάζουν οι Αμερικανοί, θα πείτε. Καλή η προσπάθεια, αλλά δεν πείθει αδέρφια, ειδικά όταν βλέπεις τις χιλιάδες των απελπισμένων να διασχίζουν σύνορα για ένα κομμάτι ψωμί και μερικά σάπια φρούτα.
Δεν καταονώ τις αντιλήψεις σας για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι δημοκρατικές εκλεγμένες κυβερνήσεις και αυτό ελαφρώς με τρομάζει.
Και σκέφτομαι, σύντροφοι, ότι αν ο Μαδούρο δεν δήλωνε αριστερός, παιδί του Φιντέλ και απόγονος του Στάλιν, δεν θα βλέπατε κανένα πραξικόπημα.
Θα μας δείχνατε μόνο τη λαϊκή επαναστατική οργή που σηκώνεται σαν κύμα για να διεκδικήσει ψωμί και ελευθερία.
Διότι, σύντροφοι, δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις έχουμε και στα μέρη μας, καλή ώρα όπως η δική σας.
Ωστόσο δεν ακούσαμε τίποτα, ούτε ένα διακριτικό βήξιμο από σας, όταν κάποιοι απειλούσαν να εισβάλουν στη Βουλή, σηκώνοντας κρεμάλες στο Σύνταγμα.
Για χούντα μιλούσατε, όπως τώρα μας λέτε για τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Μαδούρο.
Και είναι να απορείς κανείς μαζί σας, σύντροφοι.
Πώς γίνετε να υπερασπίζεστε έναν χασάπη;
Είστε απλώς ιδεοληπτικοί ή αφελώς κουτοπόνηροι;
Δεν θέλω να φανταστώ κάτι άλλο, ας πούμε τα λαχανικά που θα έφερνε ο Νίκος ο Παππάς.
Είστε ένα από τα δύο. Διαλέξτε.
Κώστας Γιαννακίδης
protagon
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/05/blog-post_10.html