17-4-17: Το καθεστώς του Νικολάς Μαδούρο στη Βενεζουέλα “τρίζει” καθώς τις τελευταίες εβδομάδες λαμβάνουν χώρα μαζικές διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας και η κρατική καταστολή των κινητοποιήσεων μετρά ήδη πάνω από 20 νεκρούς.
Αφορμή για την εξέγερση στάθηκε η προσπάθεια του προέδρου μέσω της χειραγωγούμενης δικαιοσύνης να καταργήσει το Κοινοβούλιο της χώρας του οποίου η συντριπτική πλειοψηφία αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση Μαδούρο.
Οι περισσότεροι ηγέτες των κομμάτων στην αντιπολίτευση είναι στη φυλακή, ενώ υπουργοί της κυβέρνησης απειλούν τους πολίτες και τα στελέχη που οργανώνουν τις κινητοποιήσεις πως θα στείλουν παρακρατικές ομάδες οπαδών να τους τιμωρήσουν καθώς τους παρακολουθούν και γνωρίζουν που κατοικούν…
Η ίδια η κυβέρνηση μπροστά στη λαϊκή οργή δεν δίστασε να μοιράσει 500.000 όπλα σε παρακρατικές ομάδες οπαδών της προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους διαδηλωτές. Το καθεστώς Μαδούρο μπροστά στον κίνδυνο να χάσει την εξουσία και να τιμωρηθεί για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας δεν διστάζει να φέρει τη χώρα στο χείλος του εμφυλίου πολέμου…
Το καθεστώς έχει καθυστερήσει τη διενέργεια δημοτικών εκλογών που ήταν να γίνουν το 2016 γιατί γνωρίζει πως όπως και στις βουλευτικές εκλογές θα υποστεί συντριπτικές απώλειες. Κατά τον ίδιο τρόπο καθυστερεί το δημοψήφισμα που προβλέπει το σύνταγμα για την ανάκληση του αξιώματος του Μαδούρο και τη διενέργεια πρόωρων προεδρικών εκλογών.
Στις τελευταίες εκλογές για την ανάδειξη Βουλής το 2015 μεγάλος αντιπολιτευόμενος συνασπισμός, “Τραπέζι της Δημοκρατικής Ενότητας” (MUD), κατέλαβε 99 έδρες έναντι 46 εδρών για το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας (PSUV).
Στις τελευταίες προεδρικές εκλογές το 2013 ο Μαδούρο κέρδισε με οριακή πλειοψηφία τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης Ενρίκες Καπρίλες 50,6% έναντι 49,12%. Η αντιπολίτευση κατήγγειλε πως έγινε νοθεία…
Ο Μαδούρο έχει απειλήσει πολλές φορές δημόσια πως δεν προτίθεται να παραδώσει την εξουσία.
Πριν από λίγες μέρες στο διεθνή τύπο γράφτηκε περί φημών που κυκλοφόρησαν πως η κυβέρνηση ζήτησε από την αντιπολίτευση εγγυήσεις ασυλίας προκειμένου να παραδώσει την εξουσία και να προκηρυχτούν εκλογές.
Κάτι τέτοιο είναι απίθανο να γίνει όταν υπάρχουν δεκάδες νεκροί διαδηλωτές και χιλιάδες φυλακισμένοι. Ο πρόεδρος Μαδούρο και πολλά στελέχη του καθεστώτος δεν μπορούν να αποφύγουν βαρύτατες κατηγορίες και καταδίκες.
Κατά συνέπεια η λογική λέει πως το καθεστώς δεν θα παραδοθεί εύκολα αλλά θα καταρρεύσει όταν μειωθεί δραστικά ο κύκλος των οπαδών και ενταθούν οι πιέσεις της αντιπολίτευσης.
Μια εμφύλια σύρραξη είναι πολύ πιθανή.
Στο τέλος όμως θα καταρρεύσει.
Καμιά δικτατορία στην περιοχή και παντού όσο σκληρή και να ήταν δεν απέφυγε την ανατροπή όταν η πλειοψηφία της κοινωνίας ήταν δυσαρεστημένη μαζί της.
Όσο επιμένει να παραμένει προσκολλημένος στην εξουσία χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τη δυσαρέσκεια τόσο η τύχη του θα τείνει να μοιάσει εκείνης του κομμουνιστή δικτάτορα της Ρουμανίας Ν. Τσαουσέσκου…
Ήδη, το Βέλγιο και η Γαλλία ζητούν σεβασμό των πολιτικών ελευθεριών και προσφυγή σε πρόωρες εκλογές για να εκτονωθεί η κατάσταση. Είναι θέμα χρόνου να ακολουθήσει το σύνολο της διεθνούς κοινότητας.
Μαδούρο και Ελλάδα…
Οι θλιβερές εξελίξεις στη Βενεζουέλα αποκτούν μεγαλύτερη σημασία για χώρες όπως η Ελλάδα καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά, μετά την αμηχανία από την κατάρρευση της σοβιετίας, ανέδειξαν το καθεστώς Τσάβες-Μαδούρο σαν σημείο ιδεολογικής αναφοράς.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός παλιότερα είχε παρομοιάσει το καθεστώς Τσάβες-Μαδούρο σαν μοντέλο στο οποίο έπρεπε να μοιάσει η Ελλάδα.
Υπάρχουν υποψίες πως το καθεστώς έχει χρηματοδοτήσει τα “μαύρα ταμεία” ευρωπαϊκών κομμάτων. Στην Ισπανία μάλιστα η υπόθεση χρηματοδότησης των Ποδέμος διερευνάται από τη δικαιοσύνη.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ταξιδέψει στη Βενεζουέλα σε συνθήκες που δημιουργούν ανάλογες υποψίες.
Η κατάρρευση του καθεστώτος Μαδούρο είναι πιθανό να δημιουργήσει αρνητικό αντίκτυπο στην ελληνική κυβέρνηση, για τους εξής λόγους:
α) Μπορεί να αποκαλυφθούν ύποπτες χρηματοδοτήσεις, κάτι που όπως η ιστορία της Ζήμενς προϋποθέτει την ύπαρξη μαύρων ταμείων και δικτύου εξωχώριων εταιρειών…
Η επιμονή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να στηρίζει το καθεστώς Μαδούρο παρά τις δολοφονίες πολιτών, τον εξοπλισμό παραστρατιωτικών ομάδων και τη μαζική εξέγερση των πεινασμένων πολιτών, ίσως μαρτυρά το φόβο αποκαλύψεων από μέρους του καθεστώτος για την ίδια. Η υπεράσπιση ενός καθεστώτος που δολοφονεί διαδηλωτές και εξοπλίζει παρακρατικές ομάδες θα έχει πολιτικό κόστος για ένα κόμμα που έστω συναγελάζεται για λόγους σκοπιμότητας την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Άρα, ενδέχεται να μην επιμένει μόνο από ιδεολογική τύφλωση και θυμικό αριστερισμό;
β) Η κυβέρνηση χρησιμοποιούσε το καθεστώς διακυβέρνησης της Βενεζουέλας σαν υπόδειγμα αριστερής δημοκρατίας. Ο τρόπος που προσπάθησε να περιορίσει τον Τύπο στην Ελλάδα είχε ομοιότητες με τον τρόπο που το έκαναν Τσάβες και Μαδούρο στη Βενεζουέλα. Εδώ απέτυχαν γιατί η Ελλάδα είναι στην Ε.Ε. και εξαρτάται από τις χρηματικές ροές της και όχι από τις εξαγωγές πετρελαίου. Ο έλεγχος της Βενεζουέλας είναι ευκολότερος αρκεί κάποιος να ελέγξει την παραγωγή και τις εξαγωγές πετρελαίου. Η Ελλάδα δεν διαθέτει αξιόλογους σκληρούς συναλλαγματοφόρους φυσικούς πόρους. Αν διέθετε θα είχε περισσότερες δικτατορίες…
γ) Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα παρουσίαζε το οικονομικό μοντέλο της Βενεζουέλας που συντηρούνταν από τις εξαγωγές πετρελαίου σαν μοντέλο που θα μπορούσε να ακολουθήσει η Ελλάδα προκειμένου να απομακρυνθεί από το νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊκό μοντέλο. Το μοντέλο λαϊκίστικου αριστερισμού της Βενεζουέλας μπορούσε να εξαγοράζει την κοινωνική αποδοχή όσο μπορούσε να μοιράζει κάποιες στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές και να συντηρεί τα ράφια των σουπερ-μαρκετ γεμάτα. Αυτό συνέβαινε όσο το πετρέλαιο είχε υψηλές τιμές.
Τώρα με 700% πληθωρισμό, άδεια ράφια και τον κόσμο στους δρόμους τώρα, αλλά αυτά έχουν διαψευστεί ηχηρά…
Τα παραπάνω συνηγορούν πως η κατάρρευση του Μαδούρο στη Βενεζουέλα θα έχει αντίκτυπο στην κυβέρνηση Τσίπρα γιατί αφελώς προσδέθηκε στο άρμα του…
Τα αίτια της κατάρρευσης ο “σοσιαλισμός”…
Όπως είπαμε η αφορμή των κινητοποιήσεων εναντίον του καθεστώτος Μαδούρο ήταν η προσπάθεια να καταργήσει το Κοινοβούλιο που ελέγχεται από την αντιπολίτευση. Η αιτία της πτώσης της δημοφιλίας της κυβέρνησης Μαδούρο είναι οι ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων.
Αυτά που συμβαίνουν στη Βενεζουέλα τα τελευταία χρόνια κάνουν αυτά που συνέβαιναν στη σοβιετία να μοιάζουν με παιδικό πάρτι. Οι ελλείψεις είναι τρομακτικές και η εγκληματικότητα από τις υψηλότερες στο κόσμο.
O πληθωρισμός στη Βενεζουέλα υπολογίζεται μεταξύ 700-800%. Η συναλλαγματική ισοτιμία του εθνικού νομίσματος του Μπολιβάρ έχει καταρρεύσει πλήρως. Το 2010 1 δολάριο άξιζε όσο 2 Μπολιβάρ, το 2016 η ισοτιμία είχε φτάσει στα 6,3 Μπολιβάρ και φέτος στα 9,97.
Αυτό παρά το γεγονός πως η Βενεζουέλα είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς και εξαγωγείς πετρελαίου του πλανήτη.
To 1999 η πτώση της τιμής του πετρελαίου μείωσε τα έσοδα από εξαγωγές πετρελαίου που αποτελούν τον βασικό πόρο της χώρας. Η δυσαρέσκεια οδήγησε στην εκλογική νίκη του Ούγκο Τσάβες και την εθνικοποίηση της παραγωγής πετρελαίου της χώρας.
Η μεγάλη αύξηση της τιμής πετρελαίου από το 2000 έως και το 2015 από 10 στα 150 δολάρια το βαρέλι στήριξε την αριστερή κυβέρνηση της χώρας.
Οι αφελείς πίστεψαν πως σε μια τριτοκοσμική διεφθαρμένη χώρα έλαχε να επιβεβαιωθεί αυτό που απέτυχε παταγωδώς παντού όπου εφαρμόστηκε: Ο σοσιαλισμός.
Η πτώση της τιμής του πετρελαίου κάτω από τα 100 δολάρια το 2014 και κάτω από τα 50 το 2015 μείωσε δραστικά τα έσοδα της χώρας και εκτίναξε τον πληθωρισμό.
Σε ανάλογες συνθήκες παλαιότερα ο πληθωρισμός είχε παρουσιάσει αύξηση αλλά σε μικρότερο ποσοστό συγκριτικά με τα τελευταία χρόνια. Οι εθνικοποιήσεις των πετρελαιοπηγών έχουν αυξήσει το κόστος εξόρυξης και έτσι η πετρελαιοπαραγωγή της χώρας με τιμές χαμηλότερες των 40 δολ. το βαρέλι παράγει ζημιές…
Προκειμένου η Βενεζουέλα να μην παρουσιάζει κρατικό έλλειμμα θα πρέπει η τιμή του πετρελαίου να ξεπεράσει τα 115 δολάρια το βαρέλι. Αυτό δεν φαίνεται προς το παρόν εφικτό…
Το αριστερό καθεστώς έχει αυξήσει τις κρατικές δαπάνες και αυτό εκτινάσσει τον πληθωρισμό και εκμηδενίζει την αξία του χρήματος. Κατά συνέπεια τα ράφια είναι άδεια και ο κόσμος λιμοκτονεί…
Το 2010 τα έσοδα της χώρας από τις εξαγωγές πετρελαίου ήταν πάνω από 60 δισ. δολάρια έναντι 15 δισ. δολ. το 1999.
Το 2015 έπεσαν στα 15 και το 2016 στα 5-6 δισ. δολ. Αυτά επαρκούν ίσα-ίσα να ταίζει και να εξοπλίζει το καθεστώς το στενό πυρήνα των οπαδών του.
Ο σοσιαλισμός τελειώνει όταν τελειώνουν τα λεφτά των άλλων έλεγε η Μ. Θάτσερ. Έτσι θα συμβεί στην Ελλάδα που δεν έχει πετρέλαιο αλλά υπολείμματα καταθέσεων και γραμμές δανειοδότησης…
Στην Βενεζουέλα ο σοσιαλισμός τελείωσε από τη στιγμή που μειώθηκαν τα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/05/blog-post_50.html