Η ΔΕΗ και τα ΕΛ.ΤΑ. είναι ίσως οι μόνες επιχειρήσεις που παρέμειναν αμιγώς κρατικές και κοστίζουν στους φορολογουμένους μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Πρώτα απ’ όλα η ΔΕΗ, η μεγαλύτερη εταιρεία της χώρας, με 16.000 εργαζομένους και πελάτες 7 εκατομμύρια νοικοκυριά, παραδόθηκε προ τετραετίας στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με περίπου 400 εκατ. ευρώ κέρδη ετησίως και θα παραληφθεί από την επόμενη κυβέρνηση με ζημίες περί τα 92 εκατ. ευρώ.
Οι ορκωτοί λογιστές της ΔΕΗ (πρόκειται για την Ernst & Young, μία από τις τέσσερις μεγαλύτερες ελεγκτικές εταιρείες στον κόσμο) αναφέρουν στην ετήσια έκθεσή τους ότι… το μαγαζί πάει για φούντο.
Μόνο που το «μαγαζί» δεν είναι του μπαμπά του κ. Σταθάκη και του κ. Παναγιωτάκη, αλλά -επαναλαμβάνω- η πιο μεγάλη ελληνική δημόσια επιχείρηση.
Ενδεχομένως τη διακυβέρνηση Τσίπρα να μην την απασχολούν τέτοιου είδους «μικροζητήματα», αφού είχε κορυφαίους παίκτες-υπουργούς να τα λύνουν εδώ και μία τετραετία.
- Τον Παππά να στριφογυρνάει σε εφοπλιστές και επιχειρηματίες κάτι χρεοκοπημένους απατεώνες με σκοπό να τους «φτιάξουν» καναλάρχες του καθεστώτος,
- τον Πολάκη να βρίζει χυδαία όποιον «δεν κάθεται καλά» στο ίδιο χυδαίο και εντελώς διεφθαρμένο σύστημα,
- τον Φλαμπουράρη ως έμπειρο αρχιντιλαδόρο παλαιών και γνωστών διαπλεκόμενων επιχειρηματιών που έκαναν ακριβώς την ίδια δουλειά επί ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.
Κάτι παρόμοιο συνέβη και στα ΕΛ.ΤΑ., αλλά με πολύ μικρότερα μεγέθη: παρελήφθη μια εταιρεία με μικρά κέρδη και καταλήγει σε ένα ακόμα προβληματικό κρατικό «μαγαζί» που χάνει 7-8 εκατ. ευρώ κάθε μήνα.
Το τι θα συμβεί με τη ΔΕΗ είναι απολύτως προβλέψιμο:
θα την κρατήσει η κυβέρνηση εν ζωή, στο οξυγόνο, ως τις εκλογές και μετά θα την παραλάβει η Ν.Δ., η οποία μόλις θα παρέμβει με δραστικά μέτρα για να μην κλείσει ή μόλις επιχειρήσει να την πουλήσει σε ιδιώτες για να μην πληρώνει τις ζημίες ο φορολογούμενος, θα… πεταχτεί ο αντιπολιτευόμενος (τότε) ΣΥΡΙΖΑ να την καταγγείλει.
Εκεί, λοιπόν, σε τέτοια θέματα -και όχι σε ζητήματα αόριστης πολιτικής- θα πρέπει να ελεγχθεί δικαστικά ο δημόσιος υπόλογος, που δεν είναι άλλος από τον κ. Σταθάκη και φυσικά τον διοικούντα κ. Παναγιωτάκη.
Το να παρακολουθείς απλώς μια επιχείρηση να βουλιάζει επειδή είναι κρατική, κατά τη γνώμη μου, ισοδυναμεί με πολύ βαρύτερο «κακούργημα» από οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο μπορεί να συμβεί στον ιδιωτικό τομέα.
Γιατί στον ιδιωτικό ο μέτοχος μπορεί να παρέμβει όποια ώρα και στιγμή θέλει και να διώξει τους υπεύθυνους για την καταστροφή μάνατζερ.
Στο Δημόσιο, όμως, υπεύθυνοι για τη ζημιά είναι ο πρωθυπουργός που κρατάει τον υπουργό και ο υπουργός που κρατάει τον διοικούντα, ο οποίος βουλιάζει την κρατική επιχείρηση.
Ο βασικός μέτοχος που τρώει τη ζημιά όμως -δηλαδή ο πολίτης- αδυνατεί να παρέμβει παρά μόνο άπαξ της τετραετίας με τις εκλογές.
Αρα ο δικαστής για να προστατεύσει τους πολίτες πρέπει, σε απλά ελληνικά, να αρπάξει τους δημόσιους λειτουργούς και να τους δικάσει για το έγκλημα της απώλειας και της κατάχρησης δημόσιας περιουσίας.
Τάσος Καραμήτσος
protothema.gr
Πηγή http://politika-gr.blogspot.com/2019/04/blog-post_735.html
