Τα βρώμικα κόλπα των απολογητών του κολεκτιβισμού

Ως προς την ανεντιμότητα των οραμάτων και των προταγμάτων της αριστεράς και των κολεκτιβιστών παραπέμπω στον κάτωθι σύνδεσμο:

Τα οράματα και οι διεκδικήσεις της αριστεράς είναι ανέντιμα

Οι κολεκτιβιστές όμως, με βρώμικους τρόπους, δεν απλώς ωραιοποιούν, εξαγνίζουν και “ηθικοποιούν” τα οράματα και τα προτάγματά τους.

Καταφέρνουν να βρίσκουν μεθόδους και τρόπους δια των οποίων εξευτελίζουν ανθρώπους και ιδέες και πιο συγκεκριμένα τις ιδέες αλλά και τους ανθρώπους της Ελευθερίας.

Εξευτελίζοντας και απο–ηθικοποιώντας τις Ιδέες της Ελευθερίας και τους ανθρώπους που τις στηρίζουν είναι αυτονόητο ότι δηλώνουν υπόρρητα αλλά σαφέστατα ότι εμείς (οι αριστεροί και η αριστερά) είμαστε οι σωστοί, οι έντιμοι, οι ηθικοί και γιατί όχι οι αποτελεσματικοί, όπως τελευταία επιχειρούν, επίσης, να παρουσιάσουν τον εαυτό τους…

Όλα αυτά επιχειρούν να τα περάσουν με βρώμικους τρόπους, που δια της εμπειρίας τους έχουν επεξεργασθεί στην πορεία δεκαετιών.

Σπάνια μάλιστα έχει επιχειρηθεί η αποκάλυψη των “βρώμικων” κόλπων που χρησιμοποιούν, κυρίως οι “δημοσιογράφοι” (και όχι μόνο) απολογητές του κολεκτιβισμού…

Ας δούμε όμως μερικά από τα βρώμικα κόλπα τα οποία μετέρχονται.

Ένα πρώτο κόλπο που χρησιμοποιούν είναι να ανάγουν μια επιμέρους απόκλιση σε απόλυτη αντίφαση η οποία καταρρίπτει το σύνολο ενός επιχειρήματος. Λένε δηλαδή:

-Οι διάφορες δημοσκοπήσεις δείχνουν διαφορετικά ποσοστά!!!

-Αφού όμως δείχνουν διαφορετικά ποσοστά, άρα είναι αναξιόπιστες, διότι αν ήταν αξιόπιστες θα έδειχναν ίδια ποσοστά.

Μόλις χρησιμοποιηθεί αυτό το επιχείρημα καλείται κάποιος να αναπτύξει μια σειρά επιχειρημάτων δια των οποίων να καταστεί σαφές ότι οι αποκλίσεις των ποσοστών δεν είναι δείγμα αναξιοπιστίας αλλά μάλλον αξιοπιστίας. Όμως για τους βρώμικους απολογητές του κολεκτιβισμού η αναξιοπιστία είναι δεδομένη ότι και να πεις… (“Δείχνουν διαφορετικά ποσοστά αφού…”).

Μια δεύτερη βρώμικη μέθοδος που χρησιμοποιούν είναι η “απόδειξη” ότι οι κρατικές δομές, υγείας για παράδειγμα, είναι απολύτως απαραίτητες. Τόσο απαραίτητες που τις χρησιμοποιούν και οι δηλωμένα αντικρατιστές φιλελεύθεροι…

Εδώ το βρώμικο κολπάκι συνίσταται στο εξής:

“Ο Μάνος (ο γνωστός φιλελεύθερος πολιτικός) πήγε και πήρε φάρμακα από τον ΕΟΠΥΥ. Γιατί δεν πήγε στις ασφαλιστικές εταιρείες “τις ιδιωτικές” όχι της ελεύθερης αγοράς να τα πάρει; Και μάλιστα χωρίς ουρές κλπ…”. Άρα το δημόσιο σύστημα υγείας χρειάζεται οπωσδήποτε ακόμη και σ’ αυτούς που το απορρίπτουν…

Είναι μάλιστα τόσο “ισχυρό” το επιχείρημα κατά τον βρώμικο απολογητή του κολεκτιβισμού, ώστε το συνοδεύει και με έναν “εύγλωττο”, εξυπνακίστικο και χυδαίο καγχασμό δια του οποίου θεωρεί ότι έχει σαρώσει τα όποια αντεπιχειρήματα. Φυσικά εδώ ο βρώμικος απολογητής του κολεκτιβισμού αποκρύπτει ότι το παιχνίδι της ασφάλισης είναι στημένο εκ βάθρων και εξ αρχής.

Αποσιωπά δηλαδή το γεγονός ότι ο κάθε πολίτης είναι υποχρεωμένος σε “κρατική” ασφάλιση. Δεν έχει δηλαδή κανένα δικαίωμα να επιλέξει τον ασφαλιστικό του φορέα αλλά το κράτος του επιβάλλει και τα ποσά της ασφάλισης, που είναι μεγάλα, και τον φορέα ασφάλισης. Ε, μετά αν θέλεις κάνε και “ιδιωτική” ασφάλιση… λένε οι κολεκτιβιστές… για να είσαι κύριος και να μην έρχεσαι στον κρατικό ΕΟΠΥΥ.

Πρώτα δηλαδή το κράτος σε ληστεύει και στη συνέχεια σου δίνει την ελευθερία να ξοδέψεις τα χρήματα που σου λήστεψε κατά πως θέλεις… Όμως ο Μάνος πήγε στον κρατικό (τον ονομάζουν και δημόσιο) ΕΟΠΥΥ αφού…

Ένα τρίτο, βρώμικο κολπάκι είναι η επίκληση ” καλυμμένων” ψεμάτων του τύπου:

-Η ΕΡΤ παράγει πλεόνασμα ή

-Το κράτος φροντίζει τους αδύναμους

Φυσικά τίποτα από τα δυο δεν είναι ακριβές.

Το υποτιθέμενο πλεόνασμα της ΕΡΤ προκύπτει όταν στην αναγκαστική εισφορά που πληρώνουν οι Έλληνες για την ΕΡΤ προστεθούν τα έσοδα της διαφήμισης που πραγματοποιεί και αφαιρεθούν τα έξοδα.

Δηλαδή το υποτιθέμενο πλεόνασμα δεν προκύπτει από τα πραγματικά της έσοδα, τις αμοιβές που λαμβάνει από τις διαφημίσεις, αλλά μόνο εφόσον προστεθούν στα έσοδά της και η αναγκαστική εισφορά. Όταν λογίζω στα έσοδά μου και τα χρήματα αναγκαστικής κρατικής αρπαγής από τους πολίτες τότε εύκολα είμαι πλεονασματικός…

Το ίδιο ισχύει και για ότι το κράτος φροντίζει τους αδύναμους.

Κανέναν δεν φροντίζει το κράτος. Τους αδύναμους τους φροντίζουν οι φορολογούμενοι πολίτες των οποίων τα χρήματα παίρνει το κράτος για να τα διαθέσει κατά πως θέλουν οι διάφοροι “εξουσιαστές”- υπουργοί και γενικώς η πολυπληθής νομενκλατούρα…

Κρύβεται δηλαδή η πραγματικότητα του ότι το ότι το κράτος κάνει “κοινωνική” πολιτική δια της αρπαγής των χρημάτων από τους φορολογούμενους και παρουσιάζεται ως “αλήθεια” το ότι το κράτος “δίνει” επιδόματα και λοιπές παροχές (τα χρήματα των άλλων)…

Τέλος να αναφέρουμε και το μύθευμα περί του ότι το “Το κράτος δίνει αυξήσεις μισθών”.

Η σκληρή αλήθεια είναι ότι το κράτος επιβάλλει σε άλλους να πληρώνουν αυτό που κάποιες επιτροπές μανδαρίνων της νομενκλατούρας θεωρούν ως δίκαιη αμοιβή.

Φυσικά από πουθενά δεν προκύπτει ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα από τους εργοδότες και τους εργαζόμενους τη δίκαιη αμοιβή.

Είναι και πάλι ένα ψέμα που “έκαναν” αλήθεια, “κρέας” που ονόμασαν “Ψάρι”.

Πέραν αυτών διάφορες άλλες ανακρίβειες και μισές αλήθειες όπως τα περί “Κοινωνικού αυτοματισμού” όταν υπάρχουν αντιδράσεις για τα προνόμια και τις προσόδους πχ στους συνταξιούχους του ΟΤΕ. 

Παρεμπιπτόντως ο κάθε συνταξιούχος του ΟΤΕ και της ΔΕΗ λαμβάνει περί τις 16000 € (ετησίως ως επιχορήγηση στη σύνταξή του) τη στιγμή που ο πληβείος του ΙΚΑ “παίρνει” περί τα 1000€.

Μια άλλη ανακρίβεια διαβολής και συκοφάντησης είναι τα περί ασφαλιστικού “Pinochet” προκειμένου να συνδεθεί ο δικτάτορας της Χιλής με οποιαδήποτε πρόταση κατάργησης προνομίων και έτσι να αγιοποιηθούν τα προνόμια καθώς δεν ανήκουν στις εμπνεύσεις δικτατόρων… απλώς ανήκουν στις εμπνεύσεις σκλαβιάς που επιβάλλει η άρχουσα νομενκλατούρα του κράτους…

Ήδη έχουν περιγραφεί σε γενικές γραμμές τα βρώμικα κόλπα των απολογητών του κολεκτιβισμού, τα οποία άλλωστε είναι εμφανέστατα ακόμη και σε ελάχιστα έμπειρα μάτια…

Το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτές οι κατάπτυστες πρακτικές θα γίνουν σαφείς .ν πολύ κόσμο… και εδώ χρειάζεται πολύ δουλειά από όλους τους ανθρώπους που μπορούν και διακρίνουν την πραγματικότητα.

Του Γιάννη Νικολή
capital.gr