Τι κι αν βγήκαμε (στα χαρτιά) από το πρόγραμμα σταθερότητας; Η σταθεροποίηση και, πολύ περισσότερο, η βελτίωση των οικονομικών των νοικοκυριών είναι μόνο στα μυαλά των προπαγανδιστών.
Μόλις προχθές ήρθε η ΑΑΔΕ να δώσει τα στατιστικά στοιχεία από τις φορολογικές δηλώσεις του 2017, από τα οποία προκύπτει ότι:
■ Οι Ελληνες το 2017 είχαν λιγότερα έσοδα 1 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2016 όταν την ίδια χρονιά η οικονομία στο σύνολό της εμφάνισε ανάπτυξη 1,5%.
■ Οι συνταξιούχοι ήταν τα μεγαλύτερα θύματα της νέας απώλειας εισοδήματος, καθώς έφτασαν στην τετραετία 2014-2017 να χάσουν αθροιστικά 13%.
■ Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες έχασαν το 11,4 % του εισοδήματός τους.
■ Οι εργαζόμενοι μισθωτοί έχασαν 5,45% του εισοδήματός τους.
■ Οι 4 στους 10 φορολογούμενους εμφανίζουν εισόδημα από 0 έως 5.000 ευρώ.

■ Μόλις 3 στους 10 εμφανίζουν εισόδημα από 10.000 ευρώ και πάνω.
Αν όλα αυτά, τα οποία θα είναι σαφώς επιδεινωμένα για την περσινή χρονιά, συνιστούν επιστροφή στην κανονικότητα, να με συμπαθάτε αλλά μάλλον ζούμε σε διαφορετικούς πλανήτες, μιλάμε διαφορετικές γλώσσες και δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε ποτέ.
Δεν είναι δυνατόν να μας πείσουν ότι είμαστε ευτυχέστεροι γιατί μας έφεραν την ελπίδα και ότι αντιμετωπίζουμε το μέλλον πλέον με περισσότερη αισιοδοξία.
Προς επίρρωσιν τούτου, αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ευρήματα της έκθεσης World Happiness Report του ΟΗΕ που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα και μας κατατάσσει στα ίδια επίπεδα ευτυχίας με τη Μογγολία και τη Νιγηρία και χαμηλότερα από το Πακιστάν και τη Λιβύη.
Περιττεύει να αναφέρουμε πως στην ίδια έκθεση οι Ελληνες δηλώνουν ο πιο δυστυχισμένος λαός της Ευρωζώνης και στο σύνολο όλης της Ευρώπης είμαστε σε λίγο καλύτερη κατάταξη στον δείκτη μιζέριας από τα Σκόπια, την Αλβανία και τη Βουλγαρία.
Κι αυτό δεν ξέρουμε για πόσο αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και τη στιγμή που στον δείκτη ελευθερίας που έχουν οι πολίτες να επιλέξουν τι θα κάνουν στη ζωή τους βρισκόμαστε στην 150ή θέση της παγκόσμιας κατάταξης μαζί με το Αφγανιστάν, τη Συρία και τη Μαυριτανία.

Με άλλα λόγια, ακόμα και με στοιχεία υπερβολής οι Ελληνες αισθάνονται πλέον μετά από 9 χρόνια κρίσης εγκλωβισμένοι και αδύναμοι να ορίσουν τις τύχες τους. 

Πέταξαν λευκή πετσέτα και νιώθουν αδύναμοι να ορθώσουν ανάστημα και να πουν ως εδώ και μη παρέκει.

Ούτε συλλαλητήρια, ούτε διαδηλώσεις, ούτε μαζικός ξεσηκωμός για όλα αυτά που αφορούν στις ζωές μας,
…εκτός από τις σποραδικές ισχνές μαζώξεις για την τιμή των όπλων κάποιων επαγγελματικών ομάδων.
Αβουλοι και απέλπιδες, σωριασμένοι στον καναπέ, έχουμε αποδεχθεί την ειμαρμένη,
…κι έτσι αυτοί που κρατούν τις τύχες μας και τη ζωή μας στα χέρια τους μπορούν απρόσκοπτα να κάνουν ό,τι θέλουν και να ξεφτιλίζουν τα πάντα:

ιδέες, αρχές, αξίες, θεσμούς, αξιοπρέπεια, όνειρα και κοινή λογική.

Ανενδοίαστοι, κυνικοί, ιδεοληπτικοί, αυταρχικοί και, πάνω απ’ όλα, καθεστωτικοί, επιμένουν παρότι βλέπουν ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα άλλο παρά μόνο κακό, να κάθονται βιδωμένοι στις καρέκλες της πλανεύτρας εξουσίας.

Μιας εξουσίας όχι για το καλό του συνόλου της κοινωνίας αλλά των ημετέρων και λίγα ψίχουλα στην εναπομείνασα αμέριμνη κομματική πελατεία.
Βασίλης Στεφανακίδης

Πηγή

Share.