Ξεκίνησε ως μια «πράξη αντίστασης» στην προσπάθεια μεταρρύθμισης της χώρας και εξελίσσεται στην μητέρα των μαχών απέναντι σε έναν κοινό εχθρό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο κ. Τσίπρας πιστεύει, πραγματικά, ότι θα κερδίσει τις εκλογές. Μεταξύ των φίλων του είναι πράγματι εξαιρετικά δημοφιλής!
Το ζητούμενο είναι ένα:
Να μην αλλάξει κάτι! Να συνεχίσουν τα πάντα όπως σήμερα και να μην διαταραχθούν έτσι οι ισορροπίες στο οικονομικό στερέωμα της χώρας.
Η εγχώρια διαπλοκή αποφάσισε να στηρίξει τον Αλέξη Τσίπρα το 2012, όταν η τρόικα είχε απαιτήσει την κήρυξη πολέμου σε βάρος της διαπλοκής και των ισχυρών οικογενειών της χώρας.
Ο πόλεμος δεν κηρύχτηκε με ευθύνη της τότε κυβέρνησης και η διαπλοκή βρήκε χρόνο να ανασυνταχτεί και να αναζητήσει ένα πιο στέρεο έδαφος για την δική της επιβίωση.
Μαζί συμπορεύτηκαν και πολιτικές δυνάμεις που έβλεπαν με δέος οποιαδήποτε πιθανή αναψηλάφηση των συνθηκών που οδήγησαν στην χρεοκοπία της χώρας.
Ο φόβος του Ειδικού Δικαστηρίου τους ώθησε σε έναν δρόμο που οδηγεί στον ευρωσκεπτικισμό και στον λαϊκισμό.
Στον αντίποδα, να αναφέρουμε μια συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο εξωτερικό με ξένους επενδυτές.
Εκείνοι τον ρώτησαν αν θα είναι απαραίτητη στο μέλλον η συμμετοχή εγχώριων παικτών στις δικές τους επενδύσεις και μάλιστα με ποσοστά της τάξης του 5% και του 10%. Ο Κυριάκος τους απάντησε αρνητικά και τους επισήμανε ότι στο μέλλον θα υπάρχουν κανόνες στην Ελλάδα για όλους.
Αυτό ήταν! Από την επομένη ο Κυριάκος δέχτηκε κύματα επιθέσεων. Είναι σαφές ποιο είναι το παιγνίδι και που ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα.
Ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει ότι θα καταφέρει να γυρίσει την σε βάρος του διαφορά. Επειδή γι αυτόν έχουν μεγαλύτερη σημασία οι συμμαχίες που έχει συνάψει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας και λιγότερο το τι πραγματικά πιστεύει ο λαός.
Η Αριστερά πάντα πίστευε στις φωτεινές πρωτοπορίες. Η λαϊκή βούληση ήταν μέρος της εργαλειοθήκης της, όταν αυτή συμβάδιζε με τα δικά της συμφέροντα. Σε αντίθετη περίπτωση ο λαός είχε … μολυνθεί από κάποιου είδους ιό και χρειαζότανε επειγόντως κάποιου είδους θεραπεία.
Στην δική μας περίπτωση, κατά την κυβερνητική προπαγάνδα, ο ελληνικός λαός έχει μολυνθεί από τους ιούς της ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού. Για την θεραπευτική μέθοδο που θα ακολουθηθεί δεν έχουμε ακόμη σαφή εικόνα…
Ο κ. Τσίπρας εκτιμά ότι θα καταφέρει να αντιστρέψει το εις βάρος του κλίμα, αρκεί να διατηρηθούν οι συμμαχίες του και να τον στηρίξουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν. Και κυρίως με τα Μέσα Ενημέρωσης που έχουν στον έλεγχό τους.
Είναι σαφές ότι υποτιμά την λαϊκή αντίδραση…
Το κλειδί των εξελίξεων είναι αναμφισβήτητα οι Ευρωεκλογές, εφόσον οι εθνικές εκλογές γίνουν τελικά αργότερα.
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά. Αλλά δεν πρόκειται απλά και μόνο για μια εκλογική αναμέτρηση. Είναι μια κεντρική πολιτική επιλογή που καλείται να κάνει ο ελληνικός λαός.
Θέλει πράγματι την Ελλάδα μια κανονική χώρα της Δύσης ή όχι;
Θέλει
…μία χώρα που θα συνεχίσει να βρίσκεται κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο των πέντε – δέκα ισχυρών οικογενειών
…ή μία χώρα που θα σέβεται τους πολίτες της, θα ευνοεί την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία και θα μπορεί να εγγυηθεί ένα ασφαλές μέλλον για όλους μας;
Στις επόμενες εβδομάδες συγκρούονται δύο κόσμοι.
Και το βέβαιο είναι ότι ο κόσμος του Αλέξη Τσίπρα είναι πιο ισχυρός. Έχει όλα τα … μεγάλα μέσα με το μέρος του! Χρήματα, κανάλια, ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες.
Η άλλη πλευρά καλείται να δώσει μια μάχη ζωής και θανάτου, κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Στηρίζεται στην ανάγκη ενός μεγάλου πλειοψηφικού ρεύματος που θέλει να αλλάξει την χώρα. Σε άλλη εποχή θα λέγαμε ότι αυτό θα ήταν αρκετό από μόνο του…
Ο κ. Τσίπρας έχει δείξει την ισχύ των δικών του όπλων.
Οι άλλοι έχουν έναν και μόνο τρόπο αντίδρασης, την κάλπη!
Θα είναι η τελευταία τους ευκαιρία, αν θέλουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους να μην ζήσουν σε ένα περιβάλλον άκρως τοξικό.
Δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία. Και δεν υπάρχει περιθώριο εφησυχασμού.
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr
