Τα κομμουνιστικά καθεστώτα κόστισαν μάλιστα στο σύντομο χρονικό διάστημα (σε σχέση με τον ιστορικό χρόνο) μόλις ενός αιώνα, περίπου 100 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές, κυρίως των υπηκόων των καθεστώτων αυτών, στην Σταλινική Σοβιετική Ένωση Σοσιαλιστικών “Δημοκρατιών”, στην Μαοϊκή Κίνα, σε άλλες μικρότερες χώρες όπως η Καμπότζη, η Κούβα, η Βόρεια Κορέα και όλες τις υπόλοιπες της Ανατολικής Ευρώπης.
Ο σοσιαλισμός στην πιο ακραία μορφή του, δηλαδή τον Εθνικό Σοσιαλισμό (ή Ναζισμό όπως έχει απομείνει να λέγεται από το όνομα του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας) κόστισε δεκάδες εκατομμύρια ζωές σε ολόκληρο τον πλανήτη πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου πολέμου, ενώ στην πιο ανάλαφρη μορφή του προκάλεσε εκατοντάδες εκατομμύρια δυστυχισμένων ανθρωπίνων ζωών στις χώρες που έκαναν το λάθος να τον δοκιμάσουν.
Φήμες λένε πως όταν μετά το θάνατο του Στάλιν αποκαλύφθηκαν κάποια λίγα από τα εγκλήματα που διέπραξε το κομμουνιστικό καθεστώς επί της αρχηγίας του, στην διάρκεια ενός συνεδρίου του κόμματος ακούστηκε μια φωνή να λέει απευθυνόμενη στον Νικήτα Χρουτσέφ: “Εσύ γιατί δεν είπες τίποτε;”.
Τότε ο Χρουτσέφ από το βήμα, παντοδύναμος Γενικός Γραμματέας, φώναξε: “Ποιος το είπε αυτό;”.
Ακολούθησε νεκρική σιγή για αρκετή ώρα. Κανείς δεν ανέπνεε καν.
Τότε είπε ο Χρουτσέφ: “Καταλάβατε τώρα γιατί δεν είπα τίποτε;”.
Η αριστερή ιδεολογία, στην ακραία ή στην μετριασμένη μορφή της, αδιαφορεί για τον άνθρωπο και την ευτυχία του. Την ενδιαφέρει μόνο να ελέγχει κεντρικά μια μικρή ομάδα νομενκλατούρας, τα μέσα παραγωγής και αντιμετωπίζει τον πληθυσμό ως ομάδες συμφερόντων με κοινά συμφέροντα και χαρακτηριστικά.
Για την αριστερή ιδεολογία ο άνθρωπος ως μονάδα είναι αδιάφορος, ο θάνατός του είναι εργαλείο, και η ευτυχία και ευημερία του είναι ανεπιθύμητη.
Παρόλα αυτά, και ενώ τόσο το Κομμουνιστικό όσο το Σοσιαλιστικό αλλά και το Εθνικοσοσιαλιστικό είναι απαγορευμένα κόμματα και έχουν κριθεί ως επιβλαβή για τους λαούς των περισσοτέρων χωρών του ανεπτυγμένου κόσμου (ειδικά στις χώρες που κυβερνήθηκαν από αυτά τα πολιτικά κόμματα), στην Ελλάδα ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που επιχειρηματολογούν υπέρ της Αριστεράς με τα ψέματα και τις φανφάρες που χρησιμοποιήθηκαν για την αρχική εγκατάσταση των αριστερών καθεστώτων αυτών, που κόστισαν τόσες εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές στην πράξη.
Ακόμα χειρότερα υπάρχουν άνθρωποι που σήμερα ψηφίζουν τέτοια κόμματα, τα οποία ευαγγελίζονται δήθεν την ισότητα και την ευημερία, ενώ διαχρονικά και στην πράξη μόνον θάνατο και δυστυχία έφεραν στους λαούς που έφεραν τέτοια κόμματα στην εξουσία. Υπάρχουν ακόμα και εκείνοι που ενώ δεν είναι αριστεροί, “σέβονται τους αγώνες της Αριστεράς”.
Ποιους ακριβώς αγώνες;
Τους αγώνες να αποδεκατίσουν τον πληθυσμό της χώρας;
Τους αγώνες να την διαλύσουν και να δώσουν γεωγραφικά κομμάτια της χώρας σε άλλες χώρες;
Ή τους αγώνες να χτυπήσουν τον νόμιμο στρατό της χώρας τους σε συνεργασία με ξένους αντάρτες όπως του ΣΝΟΦ για να πάρουν με τη βία την εξουσία στη χώρα;
Πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε και εμείς αυτό που έχει καταλάβει σχεδόν ολόκληρος ο υπόλοιπος πλανήτης:
Αριστερά ίσον ανθρώπινη δυστυχία.
Δεν νοείται κάποιος στην Ευρωπαϊκή Ένωση στον 21ο αιώνα να ψηφίζει Αριστερά, ξέροντας όσα ξέρουν πλέον όλοι σε όλο τον κόσμο, για το τι προκάλεσε η Αριστερά.
Μαζική παραίσθηση, μαζική παράκρουση ή απάτη;
Του Άγη Βερούτη. Ο Άγης Βερούτης είναι μηχανολόγος μηχανικός, αρθρογράφος, μικρομεσαίος επιχειρηματίας και είναι υποψήφιος στις Ευρωεκλογές με τη Νέα Δημοκρατία
capital.gr