Η περίπτωση της υποψηφιότητας της κόρης του Μάνου Λοΐζου για την Ευρωβουλή αποτελεί άλλη μια ένδειξη της παθογένειας της εγχώριας αριστεράς και της αδυναμίας να παράγει πολιτικές προτάσεις που θα είναι συμβατές μεταξύ λόγων και πράξεων.
Ποιο είναι το πολιτικό μήνυμα που στέλνει ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική κοινωνία αλλά και την Ευρώπη όταν στέλνει στην Ευρωβουλή ένα πρόσωπο που πανηγυρίζει για τη δολοφονική επίθεση εναντίον ενός πρώην πρωθυπουργού και αντιπροέδρου της ΕΚΤ όπως ήταν ο κ. Παπαδήμος;
Η ανάρτηση της κόρης του Μάνου Λοΐζου ανέφερε: “απ’ ό,τι μαθαίνω βελτιώθηκε ο τρόπος βράβευσης της “ακαδημίας αθηνών” γιατί παρουσιάζεται ως αποστολέας του παγιδευμένου φακέλου στο παπαδήμο”.
Υπάρχουν δεκάδες μηνύματα της ιδίας ανάλογου ήθους και ύφους:
“Στη χώρα των ηλιθίων πρώτη είδηση στα κανάλια είναι η 48ωρη άδεια του Δημήτρη Κουφοντίνα”.
“Τα θύματα του Ξηρού θα έπρεπε να σηκωθούν και να μας ζητήσουν συγγνώμη, ηλίθιε Πανούση”.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας έχει παραδεχθεί πως έχει δολοφονήσει δεκάδες άτομα με μοναδικό κριτήριο ενοχής τους τις δικές του ακραίες πολιτικές του απόψεις.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ιδιαίτερα ευφυής για να καταλάβει πως αν ο καθένας αρχίζει να “καθαρίζει” όποιον νομίζει πως είναι ένοχος αδικίας, αλαζονείας ή έστω πλούτου, η κοινωνία θα καταντήσει ένας αφιλόξενος τόπος, ιδίως για τους πλέον αδύναμους που δεν έχουν τα οικονομικά μέσα να προστατέψουν τον εαυτό τους.
Πάντα θα υπάρχουν όμως μειοψηφικές εξτρεμιστικές πολιτικές ομάδες όπως θα υπάρχουν και εγκληματικές οργανώσεις. Τα όρια μεταξύ τους είναι δυσδιάκριτα καθώς αμφότερες αποσκοπούν να αποκτήσουν κεφάλαιο (πολιτικό οι μεν, χρηματικό οι δε) χωρίς να ακολουθήσουν τους κοινά αποδεκτούς κανόνες που έχει θεσπίσει η κοινωνία γι’ αυτόν τον σκοπό.
Στις δημοκρατίες όμως κάποιος μπορεί να υποστηρίζει δημόσια ακόμη και πολιτικές απόψεις που αιτιολογούν ή διαφημίζουν την τρομοκρατία. Οι τρομοκρατικές πράξεις τιμωρούνται είτε είναι συμβολικές δολοφονίες προσώπων είτε προσπάθειες κατάλυσης της εξουσίας του κράτους.
Τούτο δεν δικαιολογεί όμως τα κόμματα όταν επιχειρούν να ψαρέψουν στα θολά νερά, να εκτοξεύουν κάθε ψυχικά ανισόρροπο ή πολιτικά ανεπαρκή στη Βουλή ή καίριες θέσεις ευθύνης προκειμένου να κάνουν φθηνό μάρκετινγκ δήθεν αντισυστημικότητας η οποία αποσκοπεί στην όπως-όπως συγκάλυψη της συστημικής ενσωμάτωσης…
Το πρόβλημα με την κόρη του Μάνου Λοΐζου, και την αναφέρω έτσι γιατί αν δεν ήταν κόρη του κανείς δεν θα ασχολείτο με τα “αποφθέγματα” μίσους που ανεβάζει στα κοινωνικά δίκτυα, είναι πως η ρητορική της περιγράφει μια προσωπικότητα η ανάδειξη της οποία στην κεντρική πολιτική σκηνή δεν θα βοηθήσει την κοινωνία να κάνει μερικά βήματα μπροστά, με ή χωρίς αριστερό πρόσημο.
Αποτελεί ακριβώς την άλλη όψη του ιδίου νομίσματος όσων γράφουν συνθήματα μίσους για προδότες και κρεμάλες από την άλλη πλευρά.
Αν οι υπόλοιπες παρατάξεις επιχειρούσαν να απαντήσουν στο ίδιο επίπεδο θα έπρεπε να κατεβάσουν για υποψήφιους τους απογόνους των βασανιστών και μουσικοσυνθετών της Χούντας (τους τελευταίους έχει φροντίσει η κυβέρνηση της αριστεράς να τους συμπεριλάβει επίσης).
Η ρητορική μίσους, κρύβει συνήθως φανατισμό ο οποίος πηγάζει από πρόσωπα που αδυνατούν να υπάρξουν ανεξάρτητα στο κοινωνικό σύνολο και επιζητούν μέσω υπερβολικών εκφράσεων να γίνουν αποδεκτά από εθνικές, θρησκευτικές ή πολιτικές “φυλές” ή σέκτες οι οποίες υποτίθεται πως έχουν κάποιον σκοπό…
Το μίσος είναι το βασικό συστατικό του φασισμού, τον οποίο υποτίθεται πως μάχεται μια αριστερή κυβέρνηση…
Το κυβερνόν κόμμα με πρόσωπα στην πρώτη γραμμή όπως η κα. Μεγαλοοικονόμου, η κα. Παπακώστα, ο υιός Κόκκαλη και η κόρη του Μάνου Λοΐζου τι εικόνα νομίζει πως εκπέμπει στην Ελλάδα και την Ευρώπη;…
Η σύνθεση των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει την αδυναμία της παράταξης (και του κ. Τσίπρα) να συνθέσει προτάσεις για το μέλλον και να επινοήσει την Κεντροαριστερά την οποία υποτίθεται πως θέλει να ανασυγκροτήσει υπό την ηγεμονία του.
Η σύνθεση των ψηφοδελτίων περιγράφει και τους λόγους για τους οποίους ο ίδιος, παρά την αντίθετη γενική πεποίθηση, δεν έχει μέλλον…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr