Μεταξύ των δύο ημερομηνιών παρεμβάλλεται το ελληνικό καλοκαίρι όπου πέραν ενός μικρού τομέα της ιδιωτικής οικονομίας η ραθυμία της ελληνικής “σιέστας” κατακλύζει τα πάντα…
Μπορεί το καλοκαίρι ο κόσμος να χαλαρώνει και ως εκ τούτου να θεωρείται ευάλωτος στα επικοινωνιακά τεχνάσματα των ειδικών της εξουσίας, αλλά κάθε Σεπτέμβριο η αφύπνιση από τον λήθαργο είναι βίαιη καθώς η επιστροφή στο σπίτι συνοδεύεται από μια στοίβα λογαριασμούς που περιμένουν να πληρωθούν με πρώτο και καλύτερο πλέον τον ΕΝΦΙΑ που η κυβέρνηση θα καταργούσε…
Η λογικότερη επιλογή είναι οι εκλογές να γίνουν τον Μάιο μαζί με τις ευρωεκλογές. Σε κάθε άλλη περίπτωση το ρίσκο είναι μεγάλο και τα οφέλη περιορισμένα με σημαντικότερο από αυτά, τους 5 περίπου επιπλέον μισθούς για τις στρατιές των κρατικοδίαιτων κηφήνων που ακολουθούν σαν ακρίδες τα κόμματα εξουσίας και όχι μόνο…
Αν και στην κυβέρνηση προσπαθούν να κρατήσουν την εκλογική βάση συσπειρωμένη και τον κομματικό μηχανισμό σε εγρήγορση με σενάρια του τύπου η διαφορά στις ευρωεκλογές θα είναι περί τις 5 ποσοστιαίες μονάδες και ως εκ τούτου ελέγξιμη και επιδεκτική σε ανατροπές, η διαφορά μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ θα είναι διαφορετική αν οι Ευρωεκλογές γίνουν μαζί με τις βουλευτικές ή μόνες τους…
Αν οι Ευρωεκλογές γίνουν μαζί με τις Βουλευτικές η διαφορά στις ευρωεκλογές ενδεχομένως να είναι μικρότερη, γιατί η θυμωμένη πλειοψηφία θα επιλέξει τις βουλευτικές να τιμωρήσει την… “αγυρτεία” και αλαζονεία και θα ψηφίσει χαλαρότερα στις ευρωεκλογές. Τούτο όμως θα ισχύει και για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα με κερδισμένα τα μικρότερα.
Κοινή είναι η πεποίθηση πλέον πως τις εκλογές θα τις κερδίσει η Ν.Δ. με επαρκή διαφορά και συσχετισμούς στην επόμενη Βουλή οι οποίοι θα είναι ικανοί να υπερκεράσουν το εμπόδιο της προεδρικής εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ισχυρή είναι επίσης και η πεποίθηση πως οδεύουμε προς ένα νέο δικομματισμό με τον κ. Τσίπρα και κάποια μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε δεύτερο πόλο, στη θέση του ΠΑΣΟΚ.
Η στήλη διατηρεί τις αμφιβολίες της… Και τούτο γιατί η δυνητική επιρροή του κ. Τσίπρα είναι περιορισμένη στον χώρο του Κέντρου οι μετακινήσεις ενός 5-10% του οποίου αναδεικνύουν τον εκάστοτε νικητή εδώ και δεκαετίες.
Πρόκειται για τον ίδιο λόγο που ο Άκης Τσοχατζόπουλος ή ο Γεράσιμος Αρσένης δεν “κληρονόμησαν” ποτέ το ΠΑΣΟΚ καίτοι εκφράζανε πάνω από τα 2/3 της βάσης του.
Αμφότεροι χάσανε από τον Κώστα Σημίτη ο οποίος αν και εκπροσωπούσε την αισθητά μικρότερη μερίδα είχε μεγαλύτερη επιρροή εκτός ΠΑΣΟΚ προς το Κέντρο και την Κεντροδεξιά… Τουτέστιν, προς τη μερίδα της εκλογικής βάσης που αναδεικνύει την εκάστοτε πλειοψηφία.
Η πλειοψηφία των 2/3 του βαθέος και κρατικοδίαιτου ΠΑΣΟΚ όταν της ετέθη το δίλημμα Σημίτης και ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ή Τσοχατζόπουλος, Αρσένης στην ηγεσία και Ν.Δ. στην κυβέρνηση στήριξε για δυο τετραετίες τον Κώστα Σημίτη που έμοιαζε “ξένο σώμα” στο μέσο όρο της Πασοκικής βάσης.
Μπορεί λοιπόν, όπως είπε ο κ. Αλιβιζάτος, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας επικοινωνιακά να πιάνει “πουλιά στον αέρα”, αλλά πολιτικά και πολιτισμικά τα σημάδια της ρηχότητάς του είναι ιδιαζόντως κραυγαλέα για να αποκτήσει επιρροή στο κρίσιμο 10-15% του εκλογικού σώματος οι μετακινήσεις του οποίου ορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις.
Τούτο είναι εμφανές μετά τη συμφωνία των Πρεσπών καθώς αυτό ήταν το κοινό το οποίο προσπαθούσε να προσεγγίσει ο πρωθυπουργός, το κοινό δηλαδή που πίστευε εδώ και χρόνια πως έπρεπε να υπάρξει μια λύση σε ένα πρόβλημα που χρόνιζε και είχε “κακοφορμίσει”.
Το κοινό αυτό λοιπόν στο δίλημμα που ετέθη τοποθετήθηκε περισσότερο με βάση το κριτήριο της απομάκρυνσης του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία και μετά όλα τ’ άλλα…
Τα πρόδρομα σημάδια της ήττας που έρχεται είναι η εικόνα του κομματικού μηχανισμού και της εκλογικής βάσης του κυβερνώντος κόμματος σε όλη την Ελλάδα που θυμίζουν κόμμα του 5% και όχι κόμμα εξουσίας.
Το μέγεθος της διαφαινόμενης ήττας του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα προσωπικά φαίνεται πως θα είναι τέτοιο που θα δρομολογήσει εξελίξεις και στο αντίπαλο στρατόπεδο…
Για τα 2/3 και πλέον της κοινωνίας αυτό φαίνεται πως θα είναι το λιγότερο.
Για την πλειοψηφία το πρωταρχικό ζητούμενο που τίθεται για την επάνοδο της ισορροπίας είναι η τιμωρία του βιασμού και εξευτελισμού κάθε έννοιας εντιμότητας, ήθους και αξιοπρέπειας.
Του Κώστα Στούπα
capital.gr