Η ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για ανάπτυξη χαμηλότερη των κυβερνητικών προσδοκιών αποτελεί άλλη μία απόδειξη των τριγμών που συνεχίζουν να ταλανίζουν την ελληνική οικονομία.
Ανάπτυξη με ρυθμό 1,9% του 2018 (από τις μικρότερες στην Ευρωζώνη), έναντι του 2,1% που έβλεπε το Υπουργείο Οικονομικών.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι προκλήθηκε από μία μεγάλη επιβράδυνση το τελευταίο τρίμηνο του προηγούμενου χρόνου. Η οικονομία το τρίμηνο Οκτωβρίου- Δεκεμβρίου αναπτύχθηκε κατά 1,6% σε ετήσια βάση (από 2,1% προηγουμένως). Αν μάλιστα μετρηθεί ο ρυθμός του ΑΕΠ τρίμηνο προς τρίμηνο, τότε, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, είχαμε μείωση κατά 0,1%.
Το “σερί” για το οποίο πανηγύριζε τόσο καιρό η κυβέρνηση “έσπασε”.
Και τούτο παρά τα μερίσματα και τις παροχές, παρά την αναγκαστική διοχέτευση χρημάτων στην αγορά μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων στο τέλος του έτους για να μην μείνουν στο “ράφι” πάρα πολλά κονδύλια.
Οι επενδύσεις υπέστησαν τεράστια καθίζηση (27%) αλλά και η κρατική κατανάλωση μειώθηκε.
Επιβεβαιώνοντας τη στάση πληρωμών που συντηρεί τα πλεονάσματα και απλά “μασκαρεύεται” μέσα από τις λελογισμένες συγκριτικά ροές/παροχές κάθε τέλος του χρόνου.
Αλλά και τα μηνύματα για το 2019 είναι πιο δυσοίωνα. Όχι μόνο γιατί εντείνονται οι πιέσεις από το εξωτερικό -που επηρεάζουν και τις εξαγωγές αλλά και τον τουρισμό- αλλά και γιατί η κυβέρνηση κάνει βήματα προς τα… πίσω ή πελαγοδρομεί.
Ενδεικτικά όσα συμβαίνουν με το νέο καθεστώς προστασίας της πρώτης κατοικίας που επιχειρείται να συμφωνηθεί στο και… 5 για να μην υπάρξει ένα νέο θρίλερ με τη “δόση” στο Eurogroup της Δευτέρας. Και τούτο όταν έπρεπε να είναι έτοιμο από το 2018.
Τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών δείχνουν ότι, και πάλι, οι οφειλές του Κράτους προς ιδιώτες (επιχειρηματίες, προμηθευτές, συμβασιούχους, φορολογούμενους) διογκώθηκαν, παρά το γεγονός ότι το εν λόγω ζήτημα αποτελεί προαπαιτούμενο διάρκειας.
Και τούτο ενώ ο ίδιος ο ESM έδειξε προ ημερών τη δυσαρέσκειά του για τη συρρίκνωσή τους μόνο κατά 300 εκατομμύρια ευρώ την περίοδο Αυγούστου – Δεκεμβρίου του 2018. Μία μείωση που δεν ανταποκρίνεται στο άφθονο “χρήμα” που έχει διατεθεί μέσα από τις δόσεις (με επώδυνα ανταλλάγματα και δημοσιονομικού χαρακτήρα).
Αλλά και ο δείκτης οικονομικής συγκυρίας του ΙΟΒΕ για τον μήνα Φεβρουάριο δείχνει μεν ανάκαμψη σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα (ανατρέποντας την προηγούμενη πτωτική τάση), αλλά παραμένει σε χαμηλότερα επίπεδα από αυτά του 2018.
Η δε ενίσχυση δεν είναι συνολική: προέρχεται από μία άνοδο του δείκτη βιομηχανίας και υπηρεσιών, όταν σε άλλα πεδία και ειδικά στο λιανικό εμπόριο καταγράφεται διόρθωση.
Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι ο προεκλογικός κύκλος προκαλεί από μόνος του ευφορία όχι μόνο στους δείκτες αλλά και στις αγορές. Στα ομόλογα, στο ΧΑ, ακόμη και στις κινήσεις ξένων οίκων.
Τα βαθιά σημάδια λοιπόν στην οικονομία υπάρχουν. Συντηρούνται από τις κυβερνητικές πρακτικές.
Από την τακτική οπισθοχώρησης σε βασικές δεσμεύσεις και χρονοκαθυστέρησης.
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr