Δεν ισχύει το ίδιο όμως για τους δικτάτορες· αυτοί, κατά κανόνα, τα καταφέρνουν να εξασφαλίζουν το δικό τους μέλλον.
Υπό το πρίσμα αυτό καταλαβαίνω εγώ τους λόγους της μυστηριώδους τετράωρης στάσης του κυβερνητικού αεροσκάφους της Βενεζουέλας στην Αθήνα, με επιβάτη τον υπουργό Εξωτερικών του Μαδούρο και τη μαύρη τσάντα του.
Υποθέτω ότι η στάση στην Αθήνα ήταν ένας από τους σκοπούς της συγκεκριμένης πτήσης.
Ειδάλλως, αν το θέμα ήταν μόνο ο ανεφοδιασμός και εφόσον το αεροσκάφος ερχόταν από τα ανατολικά, γιατί δεν προτιμήθηκε η Τουρκία;
Αλλωστε, οι σχέσεις των δύο δικτατόρων είναι αδελφικές – «αδελφό» προσφωνούσε τον Μαδούρο ο Ερντογάν στις δηλώσεις στήριξης του καθεστώτος.
Είναι, επίσης, γνωστό ότι μεγάλο μέρος του φυγαδευθέντος χρυσού της Βενεζουέλας έχει καταλήξει στην Τουρκία.
Επομένως, κάποιο συγκεκριμένο σκοπό είχε η στάση στην Αθήνα, που μας είναι άγνωστος προσώρας.
Μη σας νοιάζει όμως.
Θα τον μάθουμε, όταν θα έχει καταρρεύσει η δικτατορία στη Βενεζουέλα – γιατί πάντα τα ανελεύθερα καθεστώτα στο τέλος καταρρέουν.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
kathimerini