Η Ελλάδα, ακόμη και σήμερα παρά την πολυετή κρίση, είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο. Μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2017, βρισκόταν ανάμεσα στις 50 πλουσιότερες, σύμφωνα με την κατάταξη του (κακού) ΔΝΤ. 
Συγκεκριμένα, τότε κατείχε την 49η θέση, με κατά κεφαλή ΑΕΠ περίπου στις €27.500 (το 2015 ήταν στην 43η θέση). Για το 2018, δυστυχώς, έπεσε εκτός των πρώτων 50…
Το προηγούμενο έτος ήταν η χρονιά κατά την οποία αποτυπώθηκαν στην απόδοση της ελληνικής οικονομίας, τα φοβερά και τρομερά αποτελέσματα της πλήρους εφαρμογής του μεγάλου ατού του Ηγέτη. Είναι πασίγνωστο σε όλο τον πλανήτη πως πρόκειται για μέγιστο αριστοτέχνη διαχειριστή της οικονομίας…
Εν πάση περιπτώσει, ακόμη κι έτσι, αποτελεί παγκόσμια πεποίθηση πως η χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, είναι μία πλούσια χώρα. Τα τελευταία πολλά χρόνια αντί να δημιουργεί νέο, επιδίδεται στην μεθοδική και ιδεοληπτική καταστροφή του ήδη υπάρχοντα πλούτου αλλά, παρόλα αυτά, παραμένει μια πλούσια χώρα.
Σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του πλανήτη και υπό κανονικές συνθήκες, αυτό το γεγονός θα ισοδυναμούσε με μια χώρα δυναμική, ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο και με πολύ υψηλό προσδόκιμο ζωής των κατοίκων. Μια χώρα όπου το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων θα ήταν βαθιά εγκυκλοπαιδικά μορφωμένο, δεν θα ασχολούνταν με θεωρίες συνομωσίας και θα διακρίνονταν για τις επιδόσεις του σε όλα τα χρήσιμα πεδία της σύγχρονης ζωής.
Μια χώρα του 21ου αιώνα, με σύγχρονα πολιτικά κόμματα και πολιτικούς εξοικειωμένους και θετικά προσκείμενους σε νέες τεχνολογίες, ώστε να αντιλαμβάνονται τους τρόπους με τους οποίους θα την οδηγούσαν σ’ ένα πραγματικά λαμπρό μέλλον.
Μια χώρα με κατοίκους περήφανους γι’ αυτήν, με πολιτικό σύστημα σταθερό και παραγωγικό, μια χώρα παράδειγμα προς μίμηση. Έστω, μόνο στον βαθμό που θα προσέφερε καλύτερες ευκαιρίες ζωής για κάποιες φτωχότερες και λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες…
Η αλήθεια είναι ότι μερικά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, η Ελλάδα τα διαθέτει. Ακόμη και αυτά όμως, είτε προκύπτουν εντελώς τυχαία και χωρίς κανένα σχεδιασμό με καταστροφικά συνολικά αποτελέσματα (π.χ. υψηλό προσδόκιμο ζωής με τρομακτικά μεγάλη υπογεννητικότητα όμως), είτε απλά ισχύουν τυπικά, χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα (π.χ. εξαιρετικά μεγάλοι αριθμοί κατόχων πανεπιστημιακών πτυχίων, μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων, αλλά σε απειροελάχιστη αντιστοιχία με τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς).
Όποιος τολμήσει ν’ αναζητήσει κάτι περισσότερο, να κοιτάξει λίγο πιο βαθιά από την επιφάνεια, ν’ αναζητήσει χαρακτηριστικά και ιδιότητες που να μπορούν ν’ αποτελέσουν θεμέλια για να κτιστεί ένα μέλλον, απογοητεύεται…
Πολίτες οι οποίοι, παρ’ όλη την μόρφωση και καλλιέργειά τους, επιλέγουν πάντα την εύκολη λύση και αρνούνται ακόμη και να συλλογιστούν την πιθανότητα πως έχουν κάνει μερικές λάθος επιλογές, κάποια στιγμή. Πολίτες που πιστεύουν ότι μας πσεκάζουν από τις εξατμίσεις των αεροσκαφών της πολιτικής αεροπορίας (25% των Ελλήνων σύμφωνα με τις έρευνες), πολίτες που θεωρούν ότι υπάρχει μια παγκόσμια συνομωσία για να καταστραφεί η Ελλάδα (που όμως τα κάνει όλα καλά – είπαμε η έννοια λάθος επιλογή δεν υφίσταται), πολίτες που, ενώ θα μπορούσαν να κρατούν τον κόσμο από τα… κέρατα, έχουν αφεθεί να γίνουν έρμαια του κάθε τυχάρπαστου που προσπαθεί να τους εκμεταλλευτεί για ίδιον όφελος και τους πουλά σανό με τον τόνο…
Πολιτικοί που δεν αξίζουν, όχι τον μισθό τους ή την ψήφο των πολιτών αλλά θα έπρεπε να τους έχει στερηθεί το δικαίωμα του εκλέγεσθαι βρίζονται σαν νταβατζήδες της παλιάς Τρούμπας, αλληλοεκβιάζονται και αλληλολοιδωρούνται. Παρ’ όλα αυτά παραμένουν στις θέσεις τους προς χάριν της νομής της εξουσίας. Λες και απλά πέταξαν ένα χαρτάκι στο πεζοδρόμιο και όχι στον σκουπιδοτενεκέ.
Πολιτικοί διορίζουν όποιον θέλουν, όπως θέλουν, όπου θέλουν με όποιον μισθό θέλει και δεν αντιδρά κανείς. Αντίθετα, αυτοί που το παίρνουν χαμπάρι, προσπαθούν να κάνουν τα ίδια, για τους δικούς τους “πελάτες”!
Γιατί; Μα επειδή ξέρουν πολύ καλά ότι, αν αντιδράσουν διαφορετικά, απλά οι “πελάτες” θα βρουν άλλον να τους εξυπηρετήσει! Και οι ίδιοι θα βρεθούν εκτός του παιχνιδιού, απομονωμένοι! Κανονικοί παρίες!
Και πολλά μπορεί να προσάψει κανείς στου πολιτικούς που ψηφίζουν οι Έλληνες, αλλά βλάκες (όταν πρόκειται για το συμφέρον τους) δεν μπορεί να τους αποκαλέσει. Σε καμία περίπτωση…
Πολιτικοί βρίζουν όποιον θέλουν, όπως θέλουν, προσπαθούν να εκβιάσουν όποιον θέλουν, όπως θέλουν, όταν θέλουν. 
Άλλοι από τα παράθυρα των καναλιών, άλλοι από το τηλέφωνο και άλλοι στο τραπέζι του Υπουργικού Συμβουλίου, μπροστά στις κάμερες φωναχτά και φανερά. 
Κτυπούν θεσμούς και πυλώνες, από τους οποίους εξαρτάται η ίδια η ύπαρξη της χώρας! 
Και δεν συμβαίνει τίποτα. Πέρα από τις (υποχρεωτικές, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς) κορώνες της αντιπολίτευσης, όλα βαίνουν καλώς, όλα είναι τέλεια.
Όπου κι αν γυρίσει το κεφάλι κανείς, στην πολιτική, στην κοινωνία, στις επιχειρήσεις, όπου, βλέπει μια πλούσια χώρα που αρέσκεται να ζει και να συμπεριφέρεται σαν την χειρότερη Μπανανία της υποσαχάριας Αφρικής. Μόνο που στην πραγματικότητα βρίσκεται και απολαμβάνει τα προνόμια της Ευρώπης.
Μην πάτε μακριά, η περίπτωση του εξωδίκου της Folli-Follie προς το Capital (και δεν θ’ ασχοληθώ περαιτέρω διότι το πράγμα είναι ότι γελοιωδέστερο έχει υπάρξει τα τελευταία 29 χρόνια στις αγορές. Και θα ήταν μόνο γι’ ασταμάτητα γέλια, αν δεν ήταν τόσο τραγικό, για τόσους πολλούς) απεικονίζει όλη την αρρωστημένη νοοτροπία και σκεπτικό που έχει επικρατήσει σε αυτήν την Μπανανία…
Αλλά, όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις όπου, σε ένα οποιοδήποτε κανονικό Ευρωπαϊκό κράτος, η Δικαιοσύνη θα παρενέβαινε ως συνταγματικός θεματοφύλακας και τιμωρός, έτσι κι εδώ αποδεικνύεται τυφλή, κουφή και κοιμώμενη. Αποτέλεσμα; Φωνάζει ο κλέφτης, να φύγει ο νοικοκύρης…
Το πιο απαισιόδοξο και το πιο άσχημο όμως, είναι πως όλα αυτά δεν συμβαίνουν πουθενά κοντά το τέλος της παρακμής, στο τέρμα της κατάντιας! Ούτε κατά διάνοια!
Τα χείριστα των χειρότερων, είναι ακόμη μπροστά μας!

Προσδεθείτε λοιπόν και, είτε πιστεύετε σ’ αυτήν, είτε όχι, προσευχηθείτε στην Θεά Τύχη μ’ όλη την δύναμη της ψυχής σας…

Γιατί χωρίς αυτήν τους επομένους μήνες… μπορεί ν’ αποδειχθεί καλύτερη η παραμονή σε status Μπανανίας!
                              
Πέτρος Λάζος
capital.gr

Πηγή

Share.