Για τους δικούς τους λόγους δεν επιθυμούν η Νέα Δημοκρατία του Κ.Μητσοτάκη να κερδίσει τις εκλογές.
Βέβαια, υποκριτικά, οι αντιρρήσεις τους και η μόνιμη πολεμική τους γίνεται για το «καλό» του κόμματος.
Είναι γνωστοί και αυτοί και ο ρόλος των εντύπων στα οποία αρθρογραφούν. Τους προσπερνώ.
Αναφέρομαι σε μια γκρίνια που υπάρχει μέσα στην Νέα Δημοκρατία εδώ και σαράντα χρόνια. Ο, τι και να γίνει πάντα, θα υπάρχουν εστίες διαφωνιών, κριτικής και μουρμούρας. Τα παλιά είναι γνωστά.
Σήμερα όμως γιατί μουρμουρίζουν και μεμψιμοιρούν κάποιοι; Από την ώρα που εκλέχτηκε ο Κ.Μητσοτάκης, η Νέα Δημοκρατία αργά, αλλά σταθερά, άρχισε να ανατρέπει την κατάσταση και σήμερα φαίνεται πως προηγείται του αντιπάλου της με τουλάχιστον 10 ποσοστιαίες μονάδες.
Σε οποιονδήποτε νουνεχή άνθρωπο αν του πούμε πως στο κόμμα που από το – 8% πήγε στο +10%, υπάρχει γκρίνια θα τραβά τα μαλλιά του. Δεν θα το πιστεύει. Δυστυχώς, στην Νέα Δημοκρατία αυτό συμβαίνει και το ζούμε καθημερινά.
Σε άλλους δεν άρεσε το νέο λογότυπο της παράταξης και γκρινιάζουν, σε άλλους δεν αρέσει η γραβάτα του Κυριάκου και γκρινιάζουν και αυτοί, σε άλλους δεν άρεσε ο Τατσόπουλος και ο Ψαριανός, σε άλλους η βασιλόπιτα του Άδωνι, σε άλλους, το ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος και σε άλλους γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται στο 3%. Φταίει και γι΄αυτό ο Κυριάκος. Κάποιοι βέβαια μέσα στο κόμμα, τον αποκαλούν «Κούλη».
Είναι οι ίδιοι που όταν ο «Κούλης» θα γίνει πρωθυπουργός θα τον παρακαλούν για μια θέση, για έναν διορισμό. Αυτά δυστυχώς είναι γνωστά.
Όλοι αυτοί οι ματζίρηδες δεν κάθονται να αναλογιστούν πως η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις έχοντας απέναντι της έναν αντίπαλο αδίστακτο, που οι κινήσεις του βρίσκονται έξω από τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού, καθώς έχει στήσει ένα παρακράτος σε συνεργασία με την «βαθιά δεξιά συνιστώσα».
Δεν αναλογίζονται οι καρμίρηδες πού θα βάδιζε σήμερα η πατρίδα μας αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε μιαν ακόμα τετραετία. Βέβαια, για κάποιους λίγους, αυτό δεν θα ήταν κακό, αν το «μαγαζί» ξαναπερνούσε στην ιδιοκτησία τους. Ψιλικατζήδες της μικροεξουσίας. Ας είναι μικρό το «μαγαζί» αρκεί να είναι δικό μας.
Η Νέα Δημοκρατία πάντα προχωρούσε μπροστά όταν άνοιγε την ευρύχωρη αγκαλιά της σε όσους ήθελαν να συνεργασθούν μαζί της πάνω σε μια συγκεκριμένη πολιτική βάση.
Η Νέα Δημοκρατία είναι το μεγαλύτερο και ιστορικότερο κόμμα της Μεταπολίτευσης γιατί παρ΄όλες τις διαφωνίες, τις αποχωρήσεις, τις μουρμούρες, πάντα η βάση της ενωμένη ακολουθούσε την εκάστοτε ηγεσία της.
Αυτή ακριβώς είναι σήμερα η δύναμη αυτής της παράταξης. Η συντεταγμένη συμπόρευση κάτω από τον εκλεγμένο ηγέτη.
Ας σταματήσουν οι γκρίνιες. Σε ώρα μάχης οι διαφωνίες απαγορεύονται. Μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις θα γίνει ο απολογισμός.
Μέχρι τότε ενωμένοι απέναντι στον κοινό αντίπαλο.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr