Αν εξαιρέσουμε την τελευταία προτροπή των “προστάτιδων δυνάμεων”, Αμερικής και Γερμανίας, προσωπικά προς τον Αλέξη Τσίπρα να κρατήσει την κυβέρνηση όσο περισσότερο γίνεται (τραβώντας την ημερομηνία των εκλογών τον Οκτώβριο του 2019) άλλα χατίρια (σε επιμέρους θέματα), όπως οι αποκρατικοποιήσεις, δεν πρόκειται να του γίνουν.
Καλό λοιπόν είναι να προετοιμαζόμαστε και εμείς αναμένοντας τις τελικές (προγραμμένες) εξελίξεις και να αγνοήσουμε τους παλαιομοδίτικους χειρισμούς στιλ ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα ή (πιθανώς) και της κυβέρνησης που θα τον διαδεχθεί.
Τι να προσέξουμε; Ότι θα συμβούν αυτά που παραμερίσαμε στην Ελλάδα και στην οικονομία της μετά το 1974, όταν στην τότε ΕΟΚ έσταζε ιδρώτας από το άνοιγμα της ευρωπαϊκής οικονομίας και εμείς κρατούσαμε κρατική ομπρέλα… αυξάνοντας την προστασία της από το 35% στο 75%, μέσα σε 5-7 χρόνια.
Έφτασε η ώρα όμως να τρέχουμε και να μην φθάνουμε. Γιατί αυτούς τους ήχους βγάζουν τα τύμπανα των Βρυξελλών με αργή κρούση (σήμερα) που όμως θα βουλώνει αυτιά το 2020 αν δεν πάρουμε το μήνυμα.
Εάν μελετήσουμε αυτά που μας περιμένουν (προσέχοντας τις λεπτομέρειες κινήσεων του Υπερταμείου με τις αναθεωρήσεις του…) θα καταλάβουμε πως η ΔΕΗ μετράει μέρες. Και 700 να είναι το υπόλοιπο της ζωής της (με τη σημερινή της μορφή) δεν έχει καμιά σημασία. Το ηλεκτρικό ρεύμα στην Ελλάδα θα περάσει σε ιδιωτικά χέρια και στην παραγωγή και στη διανομή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε το “εξιτήριο” της ΔΕΗ από την “κρατική νοσηλεία”. Η είδηση είναι πλέον το πώς και σε ποιους θα διανεμηθούν τα υπάρχοντά της.
Πετρέλαια και φυσικό αέριο θα αλλάξουν χέρια ίσως και το 2019. Κανείς δεν θέλει άλλη παράταση της κρατικής παρουσίας στον χώρο εκτός από εκείνη που χρειάζεται για να ενταχθούν Έλληνας και Ευρωπαίοι ιδιώτες στο νέο σκηνικό αποθήκευσης και διανομής φυσικού αερίου σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.
Και είναι να απορείς για την καθυστέρηση καθώς στην ενέργεια όπως και στα λιμάνια ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παραδώσει ήδη τα πάντα στους φιλόδοξους διαδόχους ιδιώτες (Γερμανίας, Ιταλίας, Ελλάδος). Τι μένει; Η υπογραφή των “συμβολαίων” μεταβίβασης και της επικαρπίας…
Και για να κλείσουμε τον χώρο αυτό. Οι κρατικές μονάδες παραγωγής ρεύματος, πετρελαίων όπως αποθήκευσης και λιανικής σε φυσικό αέριο αλλάζουν χέρια. Και ας λένε αυτά που λένε από την Κουμουνδούρου, ή τη Χαριλάου Τρικούπη ή και την Πειραιώς…
Τίποτε δεν θα μείνει στο σύστημα παραγωγής ενεργείας στο κράτος. Τελεία και παύλα… Ας σταματήσουν λοιπόν τα καραγκιοζιλίκια οι αναβαθμισμένοι εργατοπατέρες του χώρου…
Αυτό που θα συζητηθεί στις Βρυξέλλες (που έχουν στα χέρια τους τα συμφωνητικά του ΣΥΡΙΖΑ, με τις υπογραφές Τσίπρα-Τσακαλώτου και το ψήφισμα των “ναι σε όλα”, είναι ότι η επικαρπία βρίσκεται ακόμη στα χέρια του κράτους…
Στο ίδιο χρονοδιάγραμμα και με τόσο χρόνο ζωής στο κράτος, (500-700 ημέρες), βρίσκονται ήδη όσα λιμάνια και μαρίνες έχουν σήμερα κρατικό χαρακτήρα είτε με απ’ ευθείας έλεγχο είτε μέσω Δήμων και Κοινοτήτων.
Οι μόνοι τυχεροί εδώ είναι όσοι του ΟΛΠ αξιοποίησαν την έξοδο και συνταξιοδότηση καθώς οι συνάδελφοι τους που περιμένουν μπας και αλλάξει κάτι… θα γνωρίσουν μέχρι το τέλος του 2020 τι σημαίνει άτακτη φυγή…
Να κάνουν τον σταυρό τους λοιπόν (για να αποφύγουν την άτακτη φυγή από το κράτος) και οι κρατικοί υπάλληλοι που (μετά το 1980 -1990) αισθάνθηκαν σιγουριά με την κομματική τους πρόσληψη σε ΔΕΚΟ που συνδέεται (εκτός από την ενέργεια και τις υποδομές) με τα λιμάνια, τα αεροδρόμια (από το Ελ. Βενιζέλος μέχρι το μικρότερο), τους κρατικούς Οργανισμούς, τις μεταφορές-συγκοινωνίες (κάθε μορφής) και τη διαχείριση υδάτων (ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ).
Ας το καταλάβουμε όμως και εμείς, ως καταναλωτές, ότι το κράτος θα αλλάξει χέρια που να χτυπιόνται κάτω… τα θεατρικά μπουλούκια που παριστάνουν τα κόμματα αρχών και ιδεολογιών… υπολογίζοντας να τα βολέψουν, με μπαγασιές,… στις Βρυξέλλες και με τερτίπια σαχλαμάρες στον λαό, αντιγράφοντας εποχές Τζουτζέ και άλλων παρόμοιων θλιβερών σελίδων της ιστορίας μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παραδώσει τα χαρτιά μεταφοράς σε ιδιώτες κρατικών ΔΕΚΟ, εκτάσεων, κρατικών υπηρεσιών και κτιρίων.
Και επειδή, όχι μόνο εμείς αλλά όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εκλογές τον Μάιο είναι επόμενο στις Βρυξέλλες να ωρύονται που καθυστερούμε την μεταβίβαση και της επικαρπίας…
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr