Βράζουν τα “κόκκαλα” της αποστεωμένης και ολίγον… αγροτικής, βιοτεχνικής, κατά περίπτωση εξαγωγικής και συγκυριακά τουριστικής οικονομίας μας, βασικός κορμός της οποίας είναι η κρατικοδίαιτη συναλλαγή η “συμφωνημένη ανάπτυξη” με κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και Τράπεζες (κατά παραγγελία…).
Δείτε από όποια πλευρά θέλετε την οικονομία.
Και για να είμαστε στην επικαιρότητα (εκλογές γαρ…) ας προσέξουμε το κάδρο πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων του ΣΥΡΙΖΑ (στα μονοπάτια που χαράχθηκαν το 1974-1984) μήπως και συνέλθει και το 3-4%, που επιμένει ανοικτά… πως η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει οικονομικό μέλλον.
Αναφέρομαι στον όποιο αφελή επιμένει ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να επανέλθει στον βιομηχανικό χάρτη της Ε.Ε. και πως δεν θα γυρίσει στο 1950 -1970, που την έχουν κατατάξει οι “προστάτιδες δυνάμεις” Αμερικής και Ευρώπης.
Την άλλη εβδομάδα, λοιπόν, περνάνε από ειδικές υπηρεσίες επενδύσεις της Cosco που προκύπτουν από τις συμφωνίες της. Η έγκρισή τους είναι καθαρά πολιτικό θέμα καθώς η κυβέρνηση θα μετρήσει (ενόψει εκλογών) αν την συμφέρει να δώσει πράσινο ή να “παίξει” πολιτικά με τις αντιδράσεις για τις συγκεκριμένες επεκτάσεις των Κινέζων. Όλα βέβαια θα γίνουν με συνεννόηση και υπολογισμό…
Στις Σκουριές της Χαλκιδικής ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ανάψει φως στους Καναδούς όσο βλέπει τις δημοσκοπήσεις στη Βόρεια Ελλάδα να τον τσουρουφλίζουν… Έχουμε και εδώ πολιτικοοικονομικές διαστάσεις στο θέμα…
Μία από τα ίδια και στο Ελληνικό. Μέχρι και τις εκλογές παρεμβάσεις αρχαιολόγων, δασικών και άλλων στημένων ομάδων… Μόνο η πυροσβεστική δεν μετέχει…
Μεγάλες δουλειές με διασυνδέσεις νησιών, Κρήτης, Ιταλίας και άλλων χερσαίων και νησιώτικων περιοχών με το κεντρικό σύστημα παραγωγής ενέργειας μένουν και θα βρίσκονται στον αέρα λόγω εκλογών…
Πρόκειται για δουλειές και αναθέσεις (που έπρεπε να δοθούν εδώ και μια 5ετία) καθώς και προγράμματα για έργα κρατικοδίαιτων με το κράτος που θα συνεχίσουν να διαπλέκονται, με όλο τον πολιτικό κόσμο και όλες τις παρατάξεις καθώς κάθε (πολιτική) πλευρά βλέπει την οικονομία της χώρας με τις δικές της σκοπιμότητες.
Από την άλλη πλευρά και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες έχουν πρόβλημα με το άνοιγμα της κλειστής και χειραγωγημένης οικονομίας μας. Γι’ αυτό και συμπαρατάσσονται μόνο σε αριστερές, σοσιαλιστικές και άλλες προοδευτικές δυνάμεις… που είναι περισσότερο αποτελεσματικές… και (το κυριότερο) δεν θα βρίσκονται ενάντια… με τη ντουντούκα στο χέρι.
Μπορεί να δείχνει κυνική η δική μας αποτύπωση της αλήθειας, αλλά δεν έχει ελατήριο τη, δεδομένη, αγανάκτηση. Είναι δημοσιογραφικές μαρτυρίες που, αηδιασμένοι, αποκομίσαμε στη διαδρομή (δεκαετιών) στο οικονομικό ρεπορτάζ.
Γι’ αυτό και διασκεδάζουμε τη γελοία πραγματικότητα (όπως και με τα διαβατήρια φορτηγών στον Ασπρόπυργο) που αποκαλύπτει επιτυχώς ο “marizon” στο σχόλιο του (Αχ, μικρέ ονειροπόλε – το “κλέψαμε” για τίτλο του σημερινού σημειώματος-), σημειώνοντας, προς τον επίσης συνεπή και συνετό σχολιαστή “GR33KZ10N1ST” ότι “…οι συμβάσεις (σ.σ. κατασκευής και Εθνικών Οδών) λένε ότι αν δεν περνάνε κάποιες χιλιάδες οχήματα τον χρόνο από τα διόδια των παραχωρημένων εθνικών οδών (ώστε να βγάζει κέρδος ο επιχειρηματίας που τις εκμεταλλεύεται) θα πληρώνει το κράτος ρήτρες.
Με την οικονομική κρίση και την αύξηση της τιμής των διοδίων πολλοί ιδιώτες δεν πάνε στα χωριά τους πλέον τακτικά και πολλά φορτηγά πάνε από παρακαμπτηρίους, άρα οι εισπράξεις των διοδίων μειώνονται.
Τι κάνει λοιπόν το κράτος; Απαγορεύει τα φορτηγά από τις παρακαμπτηρίους με πρόφαση την οδική ασφάλεια και την φθορά του οδοστρώματος…”.
Σε αυτό όμως το κρατικοδίαιτο κατασκεύασμα της οικονομίας με οξυγόνο μόνο τις κρατικές δουλειές (οδικά έργα, κρατικές προμήθειες, κρατικές επενδύσεις στην ενέργεια και στην άμυνα) και με τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες να μην έχουν λόγο να επενδύουν (αναμένοντας μόνο πιθανές αποκρατικοποιήσεις) οι συνέπειες είναι καθημερινές.
Χάνουμε εκτός από σημαντική μείωση της παραγωγικότητας μας, με τις 500.000 του brain drain και πληθυσμό με το family’s drain.
Ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα και την ακριτική της ζώνη, μέχρι και Θράκη (μου υπενθυμίζει μετανάστης Βορειοελλαδίτης, φίλος της στήλης).
Ποιος όμως είναι σε θέση να σταματήσει την κατηφόρα στην οικονομία μας; Το κινούμενο νούμερο…, (μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Βρυξελλών) πότε για 1,5% και πότε 2% ανάπτυξη, ή το… “αφήστε και θα το ξαναδούμε μετά τις εκλογές…”.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr