Έτσι όπως είναι σήμερα η κατάσταση στην Ελλάδα και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει κάποια μεγάλη κρίση – στην Ευρώπη ή παγκόσμια – τα επόμενα χρόνια, το ελληνικό ΑΕΠ θα επιστρέψει στο επίπεδο του 2007 το 2040.
Είναι δεδομένο ότι η περίοδος 2007-2017 θα μείνει στην ιστορία ως μία «χαμένη δεκαετία», ωστόσο, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις της IHS Markit, της Eurobank και άλλων οργανισμών, τότε όσοι γεννήθηκαν κοντά στο 2000 θα ζήσουν σχεδόν τη μισή ζωή τους χωρίς ευημερία.
Η μοναδική επιλογή για ένα καλύτερο αύριο είναι η επιτάχυνση της οικονομίας, δηλαδή η προσέλκυση ξένων επενδύσεων και η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος φιλικού προς την επιχειρηματικότητα.
Σήμερα, υπάρχουν οι αισιόδοξοι, όπως η UBS που προβλέπει ανάπτυξη 2,9% το 2020, οι λιγότερο αισιόδοξοι όπως η HSBC που βλέπει επιβράδυνση το 2020 στο 2% και οι απαισιόδοξοι όπως η Capital Economics που κάνει λόγο για ανάπτυξη κοντά στο 1%. Η HIS Markit, πάντως εκτιμά ότι η ελληνική οικονομία θα τρέξει με ρυθμό 1,4% τη δεκαετία 2020-2030.
Για να επιταχυνθεί ακόμη περισσότερο η ανάπτυξη και να πιάσουμε ρυθμούς 3%, 4% και γιατί όχι 5%, είναι επιτακτική ανάγκη να έρθουν χρήματα από το εξωτερικό, υπό τη μορφή άμεσων ξένων επενδύσεων.
Οι επενδύσεις σήμερα δεν έρχονται και αυτό είναι από τα μεγαλύτερα… φάουλ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με οίκους όπως η UBS και η HSBC. Τόσο η ελβετική τράπεζα όσο και ο βρετανικός όμιλος χαρακτηρίζουν «απατηλή» την ανάκαμψη των επενδύσεων και αναμένουν την πολιτική αλλαγή έτσι ώστε να εισρεύσουν κεφάλαια στη χώρα.
Ακόμα και η Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία έζησε από κοντά τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα – αν και το ΔΝΤ δεν έπεσε πολύ μέσα στις προβλέψεις του – θυμήθηκε σε προχθεσινή της ομιλία την Ελλάδα, τα πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας στους νέους και τις τεράστιες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης.
Οι αδειοδοτήσεις και οι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης είναι τα δύο μεγαλύτερα «αγκάθια» για τους ξένους επενδυτές και μετά είναι η υψηλή φορολογία και οι «χαλαροί» θεσμοί.
Μάλιστα, η επικεφαλής του Ταμείου τόνισε ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κινδυνεύει εξαιτίας της βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης στην οποία βρίσκονται οικονομίες του Νότου, επισημαίνοντας τη μεγάλη πτώση των εισοδημάτων την περίοδο 2008-2017, όταν ο βορράς ξεπερνούσε την κρίση και ευημερούσε.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να θυμηθούμε έκθεση του τμήματος μελετών της Eurobank που δόθηκε στη δημοσιότητα το περασμένο καλοκαίρι καθώς τα στοιχεία της είναι άκρως εντυπωσιακά, δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος και «φωνάζουν» ότι θα πρέπει επιτέλους να γίνει κάτι με την ανάπτυξη.
Σύμφωνα με τη μελέτη, ο λόγος του πραγματικού μέσου κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ως προς τα αντίστοιχα μεγέθη όλων των χωρών της Ε.Ε. των 28, έχει επιστρέψει σε επίπεδα που έχουν να καταγραφούν από τη δεκαετία του 1960! Την ίδια ώρα, η αξία της εγχώριας παραγωγής τελικών αγαθών και υπηρεσιών διαμορφώνεται σήμερα σε επίπεδα παρόμοια με αυτά που είχε στο τέλος της δεκαετίας του 1990.
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας (200-2017) η Ελλάδα εμφάνισε μέση ετήσια μείωση του ΑΕΠ κατά 2,8%, χάνοντας συνολικά 25,4% της οικονομικής της παραγωγής.
Αν θέλουμε να επιστρέψουμε σε προ κρίσης επίπεδα σε ορίζοντα 10ετίας, τότε θα πρέπει να τρέχουμε με ρυθμούς ανάπτυξης κατά 3,2 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερους από τους αντίστοιχους της Ε.Ε. Αντίστοιχα, αν εμφανίζουμε ανάπτυξη μεγαλύτερη από της Ε.Ε. κατά 2,1 ή 1,6 ποσοστιαίες μονάδες θα προσεγγίσουμε τα προ κρίσης επίπεδα σε 15 ή 20 χρόνια.
Του Κωνσταντίνου Μαριόλη
liberal.gr