«Παίζεις το παιχνίδι των τραπεζιτών. Κινδυνολογείς ασύστολα επισείοντας τον κίνδυνο νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, ενώ θα έπρεπε να υποστηρίζεις το κοινωνικό πρόσημο της κυβερνητική πολιτικής» έλεγε σε επιτιμητικό τόνο ο Αλέκος Φλαμπουράρης, στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη.
«Είναι δική σου ευθύνη αυτό που συμβαίνει σήμερα στις τράπεζες» ανταπαντούσε ο Υπουργός Οικονομίας «Γνώριζες ότι ο Νόμος Κατσέλη τελειώνει στις 31 Δεκεμβρίου και δεν έκανες τίποτα ως συντονιστής του τραπεζικού συστήματος».
Ο εκνευρισμός των κορυφαίων συνεργατών του Πρωθυπουργού είναι όχι μόνον εμφανής αλλά -δυστυχώς- πασιφανής. Ακόμη και στην Φρανκφούρτη έχουν καταλάβει καλά ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι «προεδρικοί», έχουν αποφασίσει να παίξουν για μία ακόμη φορά το τραπεζικό σύστημα στα ζάρια του λαΪκισμού, προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά στην επικείμενη εκλογική συντριβή.
Ο κίνδυνος είναι ορατός. Όπως ακριβώς το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε το τραπεζικό σύστημα να αξίζει 34 δις Ευρώ και το ξεπούλησε μόλις για 800 εκατ. Ευρώ το καλοκαίρι του 2015 με την Τρίτη ανακεφαλαιοποίηση στα ξένα hedge funds.
Έτσι και τώρα οι Τράπεζες απαξιώνονται, κινδυνεύουν να εξαφανιστούν και να παραδοθούν στην επόμενη κυβέρνηση με αξία πολύ μικρότερη από την τιμή ανακεφαλαιοποίησής τους το καλοκαίρι του 2015.
Ο Πρωθυπουργός, ετοιμάζεται να ανακοινώσει πάλι «ακόμη μια θεαματική πολιτική πρωτοβουλία» για να προστατεύσει -δήθεν- τη λαϊκή κατοικία από τους πλειστηριασμούς, για τα «κόκκινα δάνεια».
O πρωθυπουργός φέρεται να υιοθετεί την πρόταση του Αλέκου Φλαμπουράρη και του Χριστόφορου Βερναρδάκης και θέλει να ανακοινώσει αυξημένα επίπεδα προστασίας σχεδόν για το σύνολο των δανειοληπτών, όχι μόνο στεγαστικών δανείων, αλλά και εμπόρων και επιχειρηματιών που εγγυήθηκαν με την πρώτη κατοικία τους δάνεια που έλαβαν από τις τράπεζες για άλλους σκοπούς, αμιγώς επιχειρηματικούς
Το σύνολο του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης προειδοποιεί τον Αλέξη Τσίπρα ότι έτσι θα δημιουργήσει σκηνικό σύγκρουσης με τους δανειστές, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις αγορές. Ο στόχος όμως του Τσίπρα είναι σαφώς προεκλογικός αφού οποιαδήποτε απόφαση κι αν ανακοινώσει -ή ακόμη ψηφίσει στη Βουλή- θα επιβαρύνει την επόμενη, μετά τις εκλογές, κυβέρνηση.
Σκόπιμα, η κυβέρνηση μπλέκει το τεχνικό πρόβλημα της απαλλαγής των τραπεζών από το «τοξικό τους χαρτοφυλάκιο» των «κόκκινων δανείων» με το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα της προστασίας των οικονομικά αδυνάμων πολιτών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις προς τις τράπεζες, την Εφορία και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Στο πρώτο ζήτημα, αυτό της απαλλαγής των τραπεζών από το τοξικό τους χαρτοφυλάκιο ώστε να απελευθερωθούν κεφάλαια για τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, η κυβέρνηση δεν συντάχθηκε από την αρχή με το επεξεργασμένο και κοστολογημένο σχέδιο της Τράπεζας της Ελλάδος, επιλέγοντας να αναζητά κρατικίστικα μοντέλα από την Ιταλία η οποία ωστόσο συνεχίζει να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των αγορών με σχετικά χαμηλά επιτόκια δανεισμού και προεξόφλησης κινδύνων.
Στο δεύτερο ζήτημα, σ’ αυτό της προστασίας των οικονομικά αδύναμων συμπατριωτών μας, ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει μία ακόμη εντυπωσιακή προεκλογική πιρουέτα που όχι μόνον δεν επιλύει το πρόβλημα του εντοπισμού των στρατηγικών κακοπληρωτών αλλά επιπλέον τους προσφέρει νέα εργαλεία αποφυγής της εξυπηρέτησης των οφειλών τους.
Είναι προφανές ότι μ’ ένα τέτοιο πλαίσιο προστασίας όλων σχεδόν των δανειοληπτών, οι τράπεζες δεν θα βρίσκουν αγοραστές για τα πακέτα τιτλοποιημένων δανείων που έχουν αναλάβει την υποχρέωση να πουλήσουν σε ξένους θεσμικούς επενδυτές παρά μόνον σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν τεράστιες ζημιές στους ισολογισμούς και φέρνουν τον κίνδυνο της υποχρεωτικής ανακεφαλαιοποίησης ακόμη πιο κοντά…
Ουδείς όμως ενδιαφέρεται αυτή την εποχή στο Μέγαρο Μαξίμου για τις συνέπειες αυτής της άφρονος πολιτικής. Ο πολιτικός ορίζοντας των αποφάσεών τους δεν ξεπερνά τον δεύτερο μήνα της φετινής Άνοιξης…
Του Χρήστου Ν. Κώνστα
liberal.gr