Σας ενημερώνω, λοιπόν, ότι η Σαχλοαριστερά που όλοι αγαπήσαμε κάνει νέα αρχή και βάζει πλώρη όχι για νέες, αλλά για τις ίδιες, βαρετές, ανούσιες και βλακώδεις περιπέτειες, που έχουν πάντα μόνον αρχή, ποτέ μέση ή τέλος, και οι οποίες, κατά κανόνα, εκτυλίσσονται γύρω από τραπέζια καφενείων.

Μέσα στο Σαββατοκύριακο, ο Θεοχαρόπουλος, ο Λυκούδης και διάφοροι φίλοι τους, που μάλλον δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν, συγκεντρώθηκαν σε μια αίθουσα με τον σκοπό να συζητήσουν τη στρατηγική (sic) για την ανασύσταση – ποιας νομίζετε;

Αυτής που μόλις διαλύθηκε εξαιτίας του Μακεδονικού: της Κεντροαριστεράς. 

Ο πρόεδρος Θεοχαρόπουλος εξέφρασε την ικανοποίησή του! Η συνάντηση ήταν, όπως είπε, «μια κίνηση από τα κάτω, από τη βάση».

Ηταν πράγματι. Εκτός από τους δύο προέδρους (γιατί και ο Λυκούδης είναι σε κάτι πρόεδρος…), όλοι οι άλλοι στην αίθουσα ήσαν άγνωστοι και στον αριθμό δεν ξεπερνούσαν τα 40 άτομα. (Μπορεί να τους μετρήσει ο καθένας στις φωτογραφίες.)

Ηταν, δηλαδή, η βάση της ΔΗΜΑΡ και μάλιστα σε απαρτία. Οπως πολύ εύστοχα διαπίστωσε ο πρόεδρος Θεοχαρόπουλος: «Ουσιαστικά συσπειρώνεται ξανά ο χώρος της ανανεωτικής Αριστεράς».

Διορατικότητα ο πρόεδρος, όχι αστεία…

Παναγιά μου!

Οποιος θυμάται τι υπήρξε ο Λεβέντης γνωρίζει πολύ καλά και τι είναι σήμερα ο Λεβέντης. Συνεπώς, περιμένεις ότι, από αυτά που λέει ο πρόεδρος, ένα ποσοστό από 70% μέχρι 90% είναι πράγματα που τα επινόησε ο ίδιος.

Οταν, όμως, λέει ότι μια νύχτα εμφανίστηκε μπροστά του η Μεγαλοκονόμου με μια εικόνα της Παναγιάς στα χέρια και έτσι υποχρεώθηκε να την περιλάβει στο ψηφοδέλτιο, εγώ τον πιστεύω.

Ισως επειδή με υποβάλλει –το καταλαβαίνω αυτό– η φρίκη της εικόνας που κατασκευάζει ο Λεβέντης.

Ολοι έχουμε μια ιδέα της κ. Μεγαλοκονόμου στο περιφερόμενο τηλεοπτικό σόου της και κάποιοι την έχουμε δει και στο YouTube να χορεύει ένα εξόχως δυναμικό τσιφτετέλι. 

Εχουμε προσέξει το εκφοβιστικό μακιγιάζ, τον μάλλον απειλητικό όγκο και το εύφλεκτο ταμπεραμέντο της.

Ποιος Κασιδιάρης; Μια τσαντιά από τη Μεγαλοκονόμου σε ξαπλώνει κάτω, αν σε πετύχει στο κεφάλι.

Φανταστείτε να κρατάει και εικόνισμα!

Αν μου συνέβαινε εμένα αυτό (νύχτα, αντιμέτωπος με μια Μεγαλοκονόμου οπλισμένη με εικόνισμα της Παναγιάς) θα πηδούσα από το παράθυρο χωρίς δεύτερη σκέψη – εφόσον ήμουν σε ισόγειο.

Ειδάλλως, θα έριχνα ένα σπριντ μέχρι την τουαλέτα, με την ελπίδα ότι θα προλάβω να κλειδωθώ μέσα…

Αν, πάντως, το περιστατικό αυτό δεν συνέβη ποτέ και ο Λεβέντης το επινόησε, εγώ και πάλι τον συγχωρώ.

Διότι δεν είπε απλώς ένα ψέμα. Εκείνη τη στιγμή, ο Λεβέντης έκανε λογοτεχνία! Εφτιαξε δηλαδή κάτι ψεύτικο που απέδιδε την αλήθεια καλύτερα και από την πραγματικότητα.

Κληρώνει

Σήμερα κληρώνει η έδρα του Παπαχριστόπουλου. Στις 10 το πρωί έχει συγκληθεί η Κ.Ο. των ΑΝΕΛ και το πιθανότερο είναι ότι θα διαγραφεί ο Παπαχριστόπουλος.

Αν δεν τον διαγράψει σήμερα, τότε θα πρέπει να εξηγήσει σε όλους αύριο πώς γίνεται να ανέχεται στην Κ.Ο. ένα βουλευτή ο οποίος υπερψηφίζει το πρωτόκολλο ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, όταν οι άλλοι της ομάδας καταψηφίζουν.

Επομένως, αντίο, Θανάση…

Καλημέρα, Κουκούτση;

Ο ανεξάρτητος βουλευτής Κουκούτσης (Μεσσηνίας) είναι οδοντίατρος Βουλγαρίας, ερασιτέχνης ηθοποιός και εξελέγη με τη Χρυσή Αυγή. Πληροφορίες από τον μάνατζέρ του αναφέρουν ότι ο Κουκούτσης είναι έτοιμος για τη μεταγραφή στους ΑΝΕΛ.

Στη συζήτηση για τη συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή, ο Κουκούτσης είχε εκφραστεί κολακευτικά για τον Καμμένο και είχε δηλώσει διατεθειμένος να συμμαχήσει «ακόμη και με τον διάβολο» για χάρη της Μακεδονίας. Εν ολίγοις, είναι ώριμος…

Στην κορφή κανέλα

Δεν κουράζομαι να αναδιφώ στα αρχεία του Υπαρκτού Ελληνισμού και να ανασύρω θησαυρούς παραμελημένους. 

Οπως, για παράδειγμα, η πρόσφατη επιστολή παραίτησης του Αποστόλη του Γκλέτσου από τη δημαρχία Στυλίδας. Διαβάστε με προσοχή, παρακαλώ, το παρακάτω απόσπασμα, όπου αναπτύσσεται μια σκέψη αληθινά πρωτότυπη:

«Αντιπολιτευόμενος αυτά τα ξένα κέντρα και παράκεντρα εξουσίας που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, παραιτούμαι από τα καθήκοντα του δημάρχου Στυλίδας ως ένδειξη διαμαρτυρίας και ίσως μιας κάποιας εμψύχωσης των νέων ανθρώπων αυτής της χώρας που μπορεί να μην ξέρουν πώς παίζονται αυτά τα σκληρά πολιτικά παιχνίδια».

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά διεθνώς στην πολιτική σκέψη και πρακτική, που η παραίτηση, δηλαδή η υποχώρηση, γίνεται με τον σκοπό, πρώτον, να πλήξει τον αντίπαλο και, δεύτερον, για να εμψυχώσει τους νεότερους. (Να τους εμψυχώσει σε νέες υποχωρήσεις; Μάλλον…) 

Ακόμη μία αξιοζήλευτη πρωτιά, η πολλοστή, για τον εξυπνότερο λαό του κόσμου που ψηφίζει Γκλέτσο…

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
kathimerini

Πηγή

Share.