Έτσι έγραψαν κάτω από κάθε μπέργκερ ή donut ή γλυκό τις θερμίδες ώστε γνωρίζοντας ο καταναλωτής να προστατευθεί. Η λογική ήταν να μειωθεί η κατανάλωση υψηλά θερμιδικων φαγητών.
Μαντέψτε τι έγινε. Τίποτα.
Οι καταναλωτές συνέχιζαν να τρώνε τα Big Mac, τις σάλτσες τα βούτυρα τα ντόνατς και τα σιρόπια, όπως πριν.
Έτσι είναι και στην Ελληνική πολιτική ζωή. Ο καταναλωτής ψηφοφόρος του προϊόντος – κόμματος ξέρει κατά βάθος.
Δεν μπαίνει στις ψησταριές και στα πατσατζίδικα πιστεύοντας ότι αυτά είναι κέντρο υγιεινής διατροφής. Γνωρίζει τι είναι.
Και ξέρει ενδόμυχα τι θα πάρει από αυτό. Ή τι δεν θα πάρει.
Θυμάστε τι έλεγαν στον Τσίπρα οι ψηφοφόροι λίγο πριν τις εκλογές; Και δύο από τα δέκα να κάνεις, αξίζεις την ψήφο μας.
Και τι έλεγε ο Τσίπρας;
- Ήταν κάτι από αυτά, αναπτυξιακό;
- Ήταν κάτι καινούριο;
- Ήταν το άνοιγμα της οικονομίας;
- Ήταν η στήριξη των επενδύσεων;
- Μήπως δεν είχε πει για το όνομα της Μακεδονίας;
- Μήπως δεν είχε πει για τα ορθάνοιχτα σύνορα;
Τι νομίζετε πως ζητούσε ο κόσμος; Αυτά ήθελε και αυτά θέλει.
Το παλαιοκομματικό καθεστώς ήθελε και αυτό παίρνει. Μέχρι τέλους. Μέχρι να γίνουμε Βενεζουέλα.
Ήξεραν κατά βάθος πως μπαίνουν στα fast food της πολιτικής.
Και εκεί που μπαίνουν, λίπη και ζάχαρη θα φάνε. Πατσάδες και γύρο με τρανς λιπαρά. Όχι γκουρμέ πιάτα.
Αλλά δεν ενδιέφερε κανένα.
Όταν τρως συνέχεια από τα fast food Θα φας καλά για λίγο αλλά παχυσαρκία εμφράγματα και εγκεφαλικά θα εισπράξεις στο τέλος.
Και ξέραμε που μπαίναμε.Το έγραφε το μενού. Με μεγάλα γράμματα.
Ένα τεράστιο φαστφουντάδικο, ένα πατσατζίδικο της κακιάς ώρας η χώρα, τηγανίζει τόσα χρόνια με τα ίδια λάδια, έφαγε όλο το λίπος και εθισμένη στο «βρώμικο» ψάχνει να βρει από που θα φάει πάλι.
Παθολογικά παχύσαρκη και δυσκίνητη, ανίκανη να σηκωθεί από τον καναπέ της βουλιάζει στον εθισμό του λίπους της.
Και στο τέλος έμφραγμα και εγκεφαλικό θα έχει.
Αυτό ήθελε όμως.
Το έγραφε και το μενού, το έγραφε και η ταμπέλα με μεγάλα γράμματα Νέον απέξω.
«Βρώμικο – Διανυκτερεύει».
Του Αντώνη Δαρζέντα
liberal.gr