Σε πρώτη φάση φαίνεται ότι οι πραγματικές ή πλασματικές αυτές ιστορίες διασκεδάζουν τους πολιτικούς αντιπάλους. Ειδικά στις μέρες των… νεοσταλινικών του Μαξίμου, τα πολλά κτυπήματα που δόθηκαν κάτω από την ζώνη προκάλεσαν έναν αυτοματισμό που ονομάστηκε «Αντισύριζα».
Είναι απολύτως δικαιολογημένο και αναμενόμενο. Όχι όμως και ωφέλιμο. Για την χώρα.
Ποιος κερδίζει από τον εκφυλισμό της δημόσιας ζωής; Όχι ο πολιτικός κόσμος, ανεξάρτητα αν πρόκειται για την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση.
Τα φαινόμενα των τελευταίων ημερών αποτελούν δείγματα ξεπεσμού.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Την γκαζόζα ή την κουκούλα του αυτοκινήτου του Παπατάδε;
Κι όλα αυτά μέσα στην Βουλή. Μία φαρσοκωμωδία, στην οποία συμμετέχει με τον τρόπο του και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Βουλής!
Ποιος σκοτώνει τον κοινοβουλευτισμό;
Στα τέσσερα, έλεγε ο συνέταιρος Πάνος πριν τέσσερα χρόνια.
Δώσε πόνο έλεγε μόλις προχτές η κυρία Τασία από το βήμα της Βουλής.
Ποιος σκοτώνει την Δημοκρατία; Όσοι την εκφυλίζουν καθημερινά. Αυτοί τρέφουν το δέντρο των άκρων και της δήθεν αντισυστημικότητας.
Σε αυτό το έργο δεν χρειάζονται βοήθεια, το ξέρουν πολύ καλά. Το παίζουν εδώ και χρόνια.
Ας συνεχίσουν, λοιπόν, να το παίζουν μόνοι τους. Ξέρουν αυτοί.
Φωτογραφίζονται μεταξύ τους, «γράφει» ο ένας τον άλλον, αλληλοεκβιάζονται.
Αναμενόμενα πράγματα. Δεν μας προκαλούν έκπληξη. Ούτε κι όσα θα επακολουθήσουν.
Άλλωστε, ποιος έβαλε στην δημόσια ζωή τα… βοσκοτόπια; Ποιος προσπάθησε να αναστήσει επιχειρηματικά έναν αμφιλεγόμενο επιχειρηματία και να μας τον παρουσιάσει ως τον νέο Μεσσία του Τύπου; Από εκεί και πέρα είναι φυσικό να αρχίσουν κάποιοι να ρωτούν. Να μάθουν, τέλος πάντων, ποιος είναι αυτός, τι κάνει εκείνος, με τι ασχολείται και με τι ασχολήθηκε στην ζωή του. Κάπως έτσι φτάσαμε στο κεφάλαιο Σικελία.
Ούτε και είναι άγνωστο ότι η κυρία Κατερίνα είναι φίλη του καθεστώτος. Γνωστά πράγματα. Δεν είναι κακό να έχει κανείς σχέσεις με το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Άλλοι έχουν μεγάλα γιότ και άλλοι μεγάλες ιδέες. Δεν είναι παραγωγικό να συναντώνται οι δρόμοι τους; Σαν να λέμε λαός και Κολωνάκι ένα πράγμα.
Ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε στο προσκήνιο έχοντας την ισχυρή στήριξη μιας μεγάλης μερίδας της άρχουσας τάξης.
Δεν μας παραξενεύουν οι στενοί το δεσμοί με γνωστούς εφοπλιστές και βιομήχανους. Αυτό είναι ένα κεφάλαιο που όταν βγει στην πλήρη του διάσταση θα εξηγήσει πολλά από τα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας της χώρας.
Και πως φτάσαμε στη χρεοκοπία και γιατί επιλέχτηκε στην συνέχεια το «χαρτί του Τσίπρα». Και νομίζουμε ότι αυτά είναι τα σημαντικά.
Το αν ο πρωθυπουργός μας αγαπά τις πολυτελείς διακοπές, αν θέλει να καπνίζει πούρα και άλλα σκανδαλοθηρικά δεν εξηγούν τα δρώμενα.
Δεν εξηγούν, για παράδειγμα, πως φτάσαμε στο ξεπούλημα της Μακεδονίας. Και γιατί Αμερικανοί και Γερμανοί θεωρούν τον Αλέξη το αγαπημένο τους παιδί.
Αυτά δεν πρόκειται να μας τα πει ο κ. Καμμένος. Να μην χάνουμε το μέτρο.
Ο κ. Καμμένος ήταν μέχρι πρότινος ο συνεταίρος του κ. Τσίπρα. Δεν έχει αλλάξει κάτι.
Ακόμη κι αν χώρισαν (;) οι δρόμοι τους για κάποιον λόγο, η ουσία παραμένει: Μαζί τα έκαναν όλα. Είναι το ίδιο συνυπεύθυνοι!
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr