Η κυβέρνηση παραμένει στη ζωή, έστω και στην εντατική, χάρη στις ψήφους των 145 (πάντα) σιωπηλών (στα δύσκολα) βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, συν τους 6 πρόθυμους από το Ποτάμι, τους ΑΝΕΛ, τους πυρίκαυστους Έλληνες και την πάντα καραμανλική (θα τρίζουν τα κόκαλά του…) Κατερίνα Παπακώστα.
Δεν ξέρω αν το θέαμα θυμίζει σε κάτι την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς που ονειρεύεται ο Νίκος Μπίστης και ο Γιάννης Ραγκούσης, αλλά στην επιθεώρηση μπορεί να κόψει πολλά εισιτήρια. Αλλά φυσικά, αν δεν κάνω λάθος, ουδέποτε ετέθη θέμα να μας εκπροσωπήσει στη Βουλή ο Ζήκος.
Θεωρητικά, ας συμφωνήσουμε πάντως, ένας βουλευτής έχει σίγουρα το δικαίωμα να αλλάξει άποψη. Ενδεχομένως να μπορεί και να αλλάξει κόμμα. Ευχής έργον θα ήταν να αλλάξει χώρα βέβαια, αλλά μην ζητάμε και πολλά. Αυτοί που φεύγουν έχουν προσόντα. Ή ξέρουν ξένες γλώσσες τέλος πάντων.
Άλλωστε εκείνος ή εκείνη πήρε τους σταυρούς, όχι το κόμμα.
Πρόβλημα υπάρχει όταν, όπως υπαινίσσεται το Ποτάμι για τον Σπύρο Δανέλλη, έχει δεσμευθεί ότι θα παραδώσει την έδρα του σε περίπτωση ριζικής διαφωνίας και “μετακόμισης”.
Άλλωστε ο πάντα θεσμικός (τρομάρα του) Αλέξης Τσίπρας, δεν έχει ζητήσει να δεσμευθούν οι βουλευτές του, ότι σε περίπτωση διαφωνίας, θα παραδώσουν την έδρα τους;
Γιατί ισχύει για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και όχι για τους υπολοίπους;
Αλλά γι’ αυτά ας απαντήσει ο ίδιος ο κ. Δανέλλης, με κίνδυνο να του βγάλουν τίποτα ηχογραφημένα και να τρέχει. Ας ρωτήσει και τον κ. Ψαριανό, που ψάχνει ακόμα για κοριούς το αυτοκίνητο.
Ας συμφωνήσουμε λοιπόν ότι οι βουλευτές έχουν δικαίωμα και να αλλάζουν άποψη και να αλλάζουν κόμμα, αν αυτό τους υπαγορεύει η συνείδησή τους. Υπόλογοι είναι στον καθρέφτη τους και στους ψηφοφόρους τους.
Υπό μια προϋπόθεση όμως. Ότι εξηγούν και στον καθρέφτη και τους ψηφοφόρους τους, αναλυτικά και πειστικά, τους λόγους που τους οδήγησαν στην “κωλοτούμπα”. Με την καλή έννοια βεβαίως, βεβαίως… Μην παρεξηγηθούμε.
Ο Τέρενς Κουίκ και η Έλενα Κουντουρά για παράδειγμα, θα πρέπει να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους που τους έβαλαν σταυρό και τους έστειλαν στη Βουλή, την εποχή της μεγάλης απάτης του αντιμνημονιακού αγώνα, πως συνέβη και πριν από ένα χρόνο κατηγορούσαν τους “άλλους” ότι είναι έτοιμοι να προδώσουν οι άθλιοι το όνομα της Μακεδονίας -και μαζί με τη Μακεδονία και 3-4 ακόμα περιφέρειες παρακαλώ – και τώρα ψηφίζουν ακόμα και τη μετονομασία της Θράκης, σε Ανατολική περιοχή του Πρώτου Μέρους.
Ή ο Κώστας Ζουράρις που έκανε καριέρα ως συνοδοιπόρος και συμπολεμιστής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και για μια λέξη, ένα όνομα, ένα ρήμα ή μια περισπωμένη, ήταν έτοιμος να θυσιάσει και μερικά νησιά, τώρα λουφάζει στα πίσω πίσω έδρανα της Βουλής.
Για τον Βασίλη Κόκκαλη θα σας γελάσω. Δεν ξέρω αν είχε ποτέ άποψη, αν τη διατύπωσε και αν την άκουσε κανείς. Κι αν την άκουσε αν την κατάλαβε. Ο Βασίλης Κόκκαλης εννοείται
Ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος πάλι, είναι μια κατηγορία από μόνος του. Έχει άποψη, αλλά αν του ζητήσει ο Βούτσης την αλλάζει. Και αν ζοριστεί θα παραδώσει και την έδρα του. Αν προλάβει να φτιάξει το αυτοκίνητο που είναι ακόμα στο γκαράζ εννοείται.
Όλοι πάντως οφείλουν ευθαρσώς, δημοσίως, σε τηλεοπτικά πάνελ και στη Βουλή, να εξηγήσουν αναλυτικά τι συνέβη. Πώς και γιατί άλλαξαν άποψη. Ποια επιχειρήματα τους έπεισαν. Αυτό απαιτεί η δημοκρατική λογοδοσία και υποθέτω, πρέπει να απαιτεί και η συνείδησή τους.
Δυστυχώς αυτό που βλέπουμε είναι η απόλυτη σιωπή.
Ο Τέρενς Κουίκ εθεάθη για τελευταία φορά στη Ζιμπάμπουε και έκτοτε αγνοείται.
Η Έλενα Κουντουρά μιλάει μόνο στον καθρέφτη της και ο Βασίλης Κόκκαλης παραμένει άγνωστο αν έχει επιστρέψει από την Κίνα.
Ο Κώστας Ζουράρις δυσκολεύεται με τα νέα ελληνικά και ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος θα ρωτήσει τον Βούτση.
Όσο για την Κατερίνα Παπακώστα μάλλον θέλει να ξεχάσει τα όσα έλεγε για τον Αλέξη Τσίπρα.
Η σιωπή τους μας επιτρέπει να κάνουμε όλες τις δυνατές υποθέσεις για τους πραγματικούς λόγους που τους οδήγησαν στην κωλοτούμπα.
Τα χρέη στην Τράπεζα;
Τα μίλια που κάνει δώρο η Aegean;
Ο μισθός του βουλευτή;
Μια νέα καριέρα δίπλα στον εκπρόσωπο της εκσυγχρονιστικής αριστεράς Παύλο Πολάκη;
Όσο δεν εξηγούν εκείνοι, οι δικές μας υποθέσεις είναι ελεύθερες. Και νόμιμες…
Του Μανόλη Καψή
capital.gr