[ccpw id="136103"]

Ομως, όχι. Ο Παπαδημούλης δεν είναι γκαζόζας. Μπορεί να μη διατύπωσε τη θέση του στο Στρασβούργο. Την ξεκαθάρισε όμως στο τουίτερ. 
Ζήτησε «μεσολάβηση» της Ε.Ε. και «διάλογο».

Φρόντισε δηλαδή να αφοπλίσει όσους τον κατηγορούσαν για υπεκφυγή, διατυπώνοντας ο ίδιος ρητά την υπεκφυγή του. Φωκάς –φυγάς– αλλά χωρίς γκαζόζα.

Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς ποιον πριμοδοτεί αυτή η δήθεν ουδετερότητα – η ίση απόσταση ανάμεσα στον δυνάστη και στα θύματά του, ανάμεσα στο σφάγιο και στον σφαγέα.

Ολες αυτές τις ημέρες της κρίσης στη Βενεζουέλα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανασύρει όλο το ρετρό οπλοστάσιο της αριστερής απολογίας για τις κόκκινες δικτατορίες του εικοστού αιώνα.

Λένε, ας πούμε:

Γιατί κόπτεστε για τη Βενεζουέλα και δεν διαμαρτύρεστε για το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας; (Κι εσείς καταπιέζετε τους μαύρους.)
Λένε ότι η Δύση ενδιαφέρεται για τη χώρα της Λατινικής Αμερικής επειδή θέλει να βάλει χέρι στα πετρέλαιά της.
Λένε ότι όποιος είναι κατά του δικτάτορα ευθυγραμμίζεται με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των Αμερικανών.

Αυτή η τελευταία ένσταση θα μπορούσε να σταθεί – ποιος εμπιστεύεται τους χειρισμούς της κυβέρνησης Τραμπ.

Θα μπορούσε, αν δεν προερχόταν από το κόμμα ο πρόεδρος του οποίου έχει προσπέσει, με δημόσιες κολακείες, στην αυλή του Τραμπ· αν δεν προερχόταν από την πιο φιλική προς τον Τραμπ κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετά την Ουγγαρία.

Η τελευταία γραμμή μαδουρικής άμυνας της κυβέρνησης είναι ότι το θέμα δεν είναι σπουδαίο για τα ελληνικά συμφέροντα.

Γιατί, τέλος πάντων, τόσος ντόρος;

Οντως. Θα μπορούσε κάποιος να προσπεράσει τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ περίπου σαν τσαουσεσκική γραφικότητα – σαν το προπατορικό δέος της Αριστεράς για την ωμή ισχύ με επαναστατικό μανδύα.

Ομως, η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό δεν επιτρέπει τέτοια συγκατάβαση. Το κόμμα επιχειρεί να επαναλανσάρει προεκλογικά τον εαυτό του ως ανάχωμα στην Ακροδεξιά.

Ο ίδιος ο Παπαδημούλης κάνει πρωί, μεσημέρι και βράδυ κηρύγματα δημοκρατικού ήθους στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Και διαφημίζει τον εαυτό του σαν πολέμιο του Ορμπαν.

Με αυτά τα υλικά φτιάχνονται τα «προοδευτικά» μέτωπα.

Την Ακροδεξιά θα αναχαιτίσουν οι πλασιέ του Μαδούρο και τα κεντροαριστερά τους αξεσουάρ. 

Μέτωπο Παπαδημούλη με Τζουμάκα και Παπαχριστόπουλο.

Κοκτέιλ μούσμουλου με τσίπουρο και γκαζόζα.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗΣ
kathimerini

Πηγή