Ωστόσο, η όλη σημειολογία της… κυβίστησης περιέχει ένα ιδιαίτερα αρνητικό μήνυμα προς τον απλό πολίτη: ότι οι λεγόμενοι “νέοι και άφθαρτοι” της αριστεράς… και της προόδου συνηθίζουν στην καραμέλα τού να λένε εξωφρενικά ψέματα, προκειμένου να ανέλθουν στην εξουσία, και ότι συνεχίζουν να είναι το ίδιο ανίκανοι ή και ακόμα περισσότερο σε σύγκριση με τους χειρότερους από το κακό παρελθόν.

Με άλλα λόγια, ο ισοπεδωτικός αρνητισμός τους, του “όλοι τους ίδιοι είναι”, βρήκε μια αναπάντεχη αποθέωση από τον κυνισμό του συμπλέγματος του “πρώτη φορά αριστερά” και του δεκανικίου της εκ της… ολόκουτης ακροδεξιάς του Καμμένου!

Έχει γίνει πλέον κτήμα του πολίτη πως, στο βάθος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι χειρότερος από προηγούμενα πολιτικά σχήματα, αλλά τρισχειρότερος, αλλά και ότι σαφώς συμπυκνώνει σε επικίνδυνα υψηλό βαθμό το σύνολο των διαχρονικών ελληνικών παθογενειών.

Η ευνοιοκρατία και η ρουσφετολογία, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα -ακριβώς διότι πρόκειται για διαχυμένη συλλογική ψυχική εγγραφή- στα τέσσερα ζοφερά χρόνια ΣΥΡΙΖΑ αποθεώθηκε και σίγουρα στο μέλλον θα περιληφθεί στη διδασκαλία περί “πολιτικής ηθικής”.

Τα παραδείγματα πολλά, με πιο κραυγαλέο ίσως αυτό των περιπτώσεων Καρανίκα, Νοτοπούλου και Σία. Προσέξτε, φίλες και φίλοι: Καρανίκες και Νοτοπούλες είχαν διαχρονικά και οι προηγούμενοι. Απλώς τους τοποθετούσαν σε μια κάποια δημόσια υπηρεσία – τους έδιναν δηλαδή, ένα κομμάτι ψωμί να φάνε. Δεν έβαζαν όμως τα άχρηστα και τα μπάζα στο Μαξίμου!

Και τα δύο είναι ανήθικα, και τα δύο είναι λάθος, όμως εδώ το μήνυμα είναι… μήνυμα-σάλπισμα ενός άκρατου αριστερόστροφου και δυσώδους αμοραλισμού. Και πάλι μιλάμε για μια σημειολογία που παραπέμπει σε μιαν απολύτως σκόπιμη κατάργηση κάθε στοιχειώδους έννοιας “αξιοκρατίας” και “αριστείας”…

Σχετικά τώρα με το τελευταίο που αναφέρθηκε – την Αριστεία:

Εδώ φθάνουμε αισίως σε ένα από τα πλέον βρώμικα σημεία της πολιτισμικής εγκληματικότητας αυτών που είδαν φως και μπήκαν για να μας μεταλλάξουν: για την ακρίβεια, μιλάμε για μια στάση που εμφανίζει, τελικά, την αριστεία ως κάτι νομοτελειακά αρνητικό και κοινωνικά πρόστυχο, το οποίο και δεν αποτελεί αποκλειστικότητα του οποιουδήποτε άρρωστου ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μία από τις βαθύτερες παθογένειες της ελληνικής σοσιαλίζουσας πραγματικότητας, διαχρονικά, ή τουλάχιστον, τα τελευταία σαράντα χρόνια! Είχαμε που είχαμε ως χώρα, ως κράτος και ως λαός, σοβαρότατο έλλειμμα στον τομέα αυτό, ήρθε και ο ΣΥΡΙΖΑ και το έκανε σημαία. Ακριβώς διότι αποτελεί ιδεολογικό και θεωρητικό του πρόσημο!

Έναντι της ελευθερίας και της ατομικότητας, ο σοσιαλαριστεροσμός προτάσσει μια διεστραμμένη έννοια ισότητας, αυτήν δηλαδή του πράσινου γκαζόν στους κήπους και στα κεφάλια των υπηκόων του συντρόφου Κιμ Γιονγκ Ουν, εκ Βορείου Κορέας: ομοιόμορφα κοντοκουρεμένα ανθρωπάκια, με σακούλια σακούλια και γυλιά στη πλάτη, πάνω σε ποδήλατα… στα όρια της γήινης επιφάνειας -σαν δισδιάστατοι άνθρωποι, όπου κανένας δεν πρέπει να ξεχωρίζει. Όλοι τους αρκεί να είναι ίσοι και βολεμένοι… οι δικοί τους!

Το ποιος πολιτικός αρχηγός έχει ταυτιστεί με το ψέμα, την πολιτική εξαπάτηση και το ξεπούλημα της Μακεδονίας το ξέρουν πλέον ακόμη και τα μικρά παιδιά… Δεν υπάρχει λόγος να αφιερώσουμε ούτε λέξη γι αυτό… ούτε για την οικονομική κατάρρευση της χώρας στην οποία η “πρώτη φορά αριστερά” μας οδήγησε, αλλά ούτε και για τα ψέματα και τις δήθεν παροχές που από τη μια δίνει και από την άλλη ξαναπαίρνει με τόκο… αλλά παρ’ όλ’ αυτά κάποιοι αλαλάζουν σαν τα πεινασμένα μέλη μιας αγέλης αγριόσκυλων, που κατάφεραν να αποκτήσουν κάποιο κόκκαλο από τα σκουπίδια και τρέχουν να το θάψουν για να το απολαύσουν με την ησυχία τους!

Είμαστε σε πόλεμο με το “κακό”… Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, όπως και το ότι βρισκόμαστε σε εποχές πολιτικής σήψης:

“Οι κανόνες… το θαύμα δε γεννούν
μονάχα το σωστό και το λάθος μπορούν…
κι αυτό είναι το μεγάλο λάθος,
όλων εκείνων που τους ακολουθούν τυφλά…”.

Σ’ αυτή την αναμέτρηση με το “κακό” και το “σκοτάδι”, υπάρχει μόνον ένας κανόνας… ότι δεν θα υπάρξουν κανόνες.

Μόνο πόλεμος!

Του Θοδωρή Γιάνναρου
capital.gr

Πηγή

Share.