Στη χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Στη χώρα που η Βουλή έχει γίνει πιο γραφική και από το χιονισμένο Πάπιγκο, δεν είναι να απορείς με τίποτα.
Κάθε ημέρα (ευτυχώς λέω εγώ, μπας και βάλουμε μυαλό) επιβεβαιώνεται ο «σοφός λαός» ο οποίος επέλεξε αυτούς που μας κυβερνούν.
Η αντιπροσωπευτικότητα της Βουλής έχει γίνει συνώνυμο με την αντιπροσωπευτικότητα του καφενείου όπου ο κάθε πικραμένος, ψωνισμένος και ανόητος έχει άποψη για όλα και ζητά να ήταν «για 24 ώρες πρωθυπουργός» τραβώντας μια ρουφηξιά από το φρέντο εσπρέσο με το στραβό καλαμάκι.
Εννιά χρόνια μνημόνια και μυαλό δεν έβαλε τούτος ο λαός. Ο καθρέφτης του, οι βουλευτές που ο ίδιος επέλεξε να τον εκπροσωπήσουν, σπάνε πλάκα και γλεντάνε στην υγεία των κορόιδων.
Ο Παπαχριστόπουλος, αφού φρόντισε να φτιάξει την κουκούλα του αυτοκινήτου του που χάλασε, πήγε να παραιτηθεί αλλά τον συγκράτησε ο… Βούτσης.
Ο Αριστείδης Φωκάς πήγε προς νερού του στην τουαλέτα επειδή είχε πιει μια γκαζόζα κερασμένη από τον Καμμένο.
Ο Καμμένος καταγγέλλει σημεία και τέρατα για τον Κοτζιά και τον Αλέξη, αλλά για την Δικαιοσύνη είναι απλώς Παρασκευή.
Ο Τσίπρας καταγγέλλει σε ξένους ηγέτες, ως ακροδεξιούς και ανόητους όσους διαδήλωσαν κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ωστόσο, ονειρεύεται βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Οι ευρωβουλευτές του Τσίπρα – πλην Παπαδημούλη που πήγε για… «γκαζόζα» -στηρίζουν το καθεστώς Μαδούρο κόντρα σε όλη σχεδόν την Ευρωβουλή.
Η Μεγαλοοικονόμου, μετά το τσιφτετέλι, δηλώνει ότι θα φτιάξει πρωτοποριακό κόμμα.
Ο Πολάκης με ύφος χιλίων αναίσχυντων πιθήκων, αρνείται να απαντήσει σε απαντήσεις δημοσιογράφων γιατί «ποιοι είστε εσείς για να απολογηθώ;» για το παιδί που έχασε τη ζωή του σε δημόσιο νοσοκομείο από μια απλή σκωληκοειδίτιδα. Πάλι καλά. Παλιότερα απειλούσε να τους θάψει τρία μέτρα κάτω από τη γη.
Ο Θεοδωράκης που επαγγέλθηκε το νέο στην πολιτική, μετέρχεται των πιο παλαιοκομματικών και παλαιοδημοσιογραφικών πρακτικών, αφήνοντας στελέχη του να βγάλουν στη φόρα ηχογραφήσεις βουλευτών του – χωρίς την άδειά τους.
Ο Αμυράς και ο Ψαριανός αφήνουν βαριά υπονοούμενα για δεσμεύσεις του Σταύρου Θεοδωράκη προκειμένου να ψηφίσει τις Πρέσπες και ο επικεφαλής του Ποταμιού περιορίζεται στο «καλησπέρα-καλησπέρα» των τηλεοπτικών του εκπομπών.
Ο Βασίλης Λεβέντης, εκτός από το να προβλέπει εκλογές κάθε μέρα, αναγκάζεται να δέχεται τα “καπρίτσια” ενός βουλευτή του προκειμένου να παραμείνει αρχηγός Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Ο Κουίκ, η Κουντουρά και ο Κόκκαλης ζεσταίνουν τις υπουργικές τους καρέκλες νομίζοντας ότι έξω απλώς βρέχει.
Η μισή ΔΗΜΑΡ και ο Θαν. Θεοχαρόπουλος ζουν τον μύθο του μικρομεγαλισμού τους.
Ο Παπανδρέου και η Γεννηματά μετατρέπουν σε θρίλερ μια αυτονόητη συνάντηση για να έχουν «καθαρούς λογαριασμούς».
Και στην ΝΔ ο Δένδιας και ο Αυγενάκης αναλώνονται σε ανούσιους εσωκομματικούς διαγκωνισμούς, όταν -δέκα χρόνια μετά τα μνημόνια -το 25% των Ελλήνων δεν έχει χρήματα για θέρμανση.
Και στα πιο σοβαρά:
Ο υπεύθυνος για τις τράπεζες, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, προειδοποιεί για την πιθανότητα νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών που θα την πληρώσουν οι πολίτες λόγω «κόκκινων» δανείων.
Και οι «φρουιζελέδες» των Βρυξελλών στο EWG εμφανίζονται δυσαρεστημένοι για τις αυξήσεις που εξήγγειλε ο Τσίπρας στον κατώτατο μισθό αλλά και για τις καθυστερήσεις σε 16 προαπαιτούμενα. Αλλά χαϊδεύουν τον Τσίπρα που από αριστερός λαϊκιστής, μετετράπη σε αξιόπιστο εταίρο ικανό να περάσει όσα κανείς άλλος δεν θα τολμούσε.
Είναι να μην θυμάσαι τον Μαρκ Τουέιν:
«Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που κάνουν πλάκα ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά».