Δεν θα σταθώ στον τίτλο του Ειλικρινούς που τον έχει κατοχυρώσει ήδη, και που επιβεβαιώθηκε με την απάντηση που έδωσε στην ερώτηση του Γάλλου προέδρου αν η πλειοψηφία του ελληνικού λαού στηρίζει τη συμφωνία των Πρεσπών, οπότε η μύτη του πολιτικού Πινόκιο θα πρέπει να εξήλθε από τα παράθυρα της αίθουσας.
Θεωρώ όμως ότι κερδίζει πλέον επάξια και τον τίτλο του Σκεπτόμενου (ζητώ συγγνώμη από τον καλό φίλο με αυτό το nickname που σχολιάζει στο forum), τουλάχιστον μέχρι να ανακηρυχθεί νομπελίστας περί τα τέλη του τρέχοντος έτους όποτε θα πρέπει να τον αναβαθμίσουμε αναλόγως.
Είναι φανερό ότι έχουμε να κάνουμε με μια ξεχωριστή προσωπικότητα που γράφει Ιστορία, με μία σπάνια περίπτωση ξεδιάντροπου σταλινικού ασπόνδυλου που έχει φτάσει την περιφρόνηση και τον χλευασμό του λαού σε πρωτόγνωρα επίπεδα.
Ενώ μέχρι το 2015 δεν υπήρξε ούτε ένας εν ενέργεια πρωθυπουργός που να μην έρχεται πρώτος καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του στο δημοσκοπικό ερώτημα «ποιον θεωρείτε καταλληλότερο για πρωθυπουργό», ο Σκεπτόμενος όχι μόνο ηττάται εδώ και καιρό από τον Μητσοτάκη αλλά συχνά έρχεται εξευτελιστικά τρίτος πίσω από τον «Κανένα».
Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν πολλοί βουλευτές της αντιπολίτευσης οι οποίοι φλερτάρουν με τον ΣΥΡΙΖΑ έστω κι αν είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση Σκεπτόμενου είναι σε αποδρομή καθώς τη χωρίζουν πλέον ελάχιστοι μήνες από μία πρωτοφανή εκλογική συντριβή. Γιατί όμως γίνεται αυτό;
Γιατί πηγαίνει κάποιος ενθουσιωδώς να ταυτιστεί με ένα κόμμα και μία κυβέρνηση που πνέουν τα λοίσθια;
Οι άνθρωποι που ψήφισαν ΑΝΕΛ ήταν στη συντριπτική τους πλειονότητα δεξιοί και πατριώτες, αλλά πήγαν και έβγαλαν βουλευτές τους «βαμμένους» αριστερούς Παπαχριστόπουλο και Ζουράρι.
Ο θρασύτατος τρόπος με τον οποίο αυτοί οι δύο βουλευτές αγνόησαν και περιφρόνησαν τη λαϊκή εντολή που πήραν στηρίζοντας ποικιλοτρόπως την κυβέρνηση Σκεπτόμενου παρά την αντίθετη απόφαση της ηγεσίας του κόμματός τους, αποδεικνύει ότι τα άτομα που έχουν έστω και το παραμικρό αριστερό παρελθόν δεν είναι καθόλου φερέγγυα όταν παριστάνουν τους μετανοημένους.
Ο αριστερισμός είναι ανίατη ασθένεια.
Όποιος την κόλλησε μία φορά, είναι φορέας σε όλη του τη ζωή, και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πότε ένας πρώην αριστερός που είναι ενταγμένος σε άλλον κομματικό φορέα θα κάνει πάλι τη στροφή για να περάσει απέναντι, στην παράταξη της καρδιάς του.
Γι’ αυτό ο Δανέλλης δεν δίστασε ούτε στιγμή να προδώσει το κόμμα του, το Ποτάμι, προκειμένου να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην αριστερή κυβέρνηση, και γι’ αυτό άλλοι τρεις βουλευτές του ίδιου κόμματος υπερψήφισαν τη συμφωνία των Πρεσπών και ένας ψήφισε «παρών».
Γι’ αυτό φρόντισε από νωρίς να «γλυκάνει» και να κολακεύσει με την καρέκλα της εξουσίας τους κρυφοαριστερούς των ΑΝΕΛ (Ζουράρις, Κουίκ, Κουντουρά, Χρυσοβελώνη) αλλά και άλλων κομμάτων (Μεγαλοοικονόμου, Παπακώστα) ώστε να τους έχει μαζί του όταν θα τους χρειαζόταν.
Έτσι εξακολουθεί να μας κυβερνάει με μία κυβέρνηση «κουρελού» και με μία κοινοβουλευτική πλειοψηφία προθύμων η οποία αλλοιώνει και παραβιάζει κατάφωρα τη λαϊκή εντολή των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015.
Δεν του είπε ποτέ ο ελληνικός λαός «πάρε 145 δικούς σου βουλευτές, πρόσθεσε και άλλους 6 λιμασμένους για καρέκλες γυρολόγους, και κυβέρνησε όπως σου καπνίσει». Ο ελληνικός λαός είχε επιλέξει από το 2012 ότι δεν επιθυμούσε πλέον μονοκομματικές κυβερνήσεις και ότι ήθελε συμμαχικές κυβερνήσεις όπου τουλάχιστον ο μικρότερος εταίρος θα ασκούσε κάποιο έλεγχο και θα χαλιναγωγούσε τον μεγαλύτερο.
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ συνεργάστηκαν αναγκαστικά και μάλιστα η κυβέρνησή τους είχε το χαμηλότερο ποσοστό, αθροιστικά, που εμφανίστηκε ποτέ σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση μετά τη Μεταπολίτευση, μόλις 39%.
Τώρα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά μόνος του σαν να είναι αυτοδύναμος, ενώ στην πραγματικότητα δεν αντιπροσωπεύει ούτε το 20% του εκλογικού σώματος πλέον.
Το γεγονός ότι μία τόσο μικρή μειοψηφία στο εκλογικό σώμα παρουσιάζεται να έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, συνιστά όχι μόνο μείζον ζήτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης για την κυβέρνηση αλλά και εύρυθμης λειτουργίας του πολιτεύματος.
Ο Σκεπτόμενος πολύ απλά δεν έχει λαϊκή εντολή να συνεχίσει να κυβερνάει.
Πρέπει να ζητήσει ανανέωση της εντολής από τον ελληνικό λαό και να πάψει να κρύβεται πίσω από τις πολιτικά ανήθικες ψήφους της Παπακώστα, της Κουντουρά, του Δανέλλη, του Ζουράρι και του Παπαχριστόπουλου.
Οι τζιχαντιστές της Αριστεράς θα συνεχίσουν να δηλώνουν αποφασισμένοι υποστηρικτές της κυβέρνησης ακόμη και την ημέρα των εκλογών που αυτή θα συντρίβεται κάτω από το βάρος των ψεμάτων της και της προδοσίας της Μακεδονίας.