Η συμφωνία, καίτοι οι ΑΝΕΛ αποχώρησαν από την κυβέρνηση (όσοι αποχώρησαν τέλος πάντων), πέρασε από την Βουλή όπως ακριβώς σχεδίαζε και υπολόγιζε με μαθηματική ακρίβεια ο κ. Τσίπρας εδώ και αρκετούς μήνες, με τη βοήθεια προθύμων βουλευτών από άλλα μικρότερα κόμματα.
Η κυβέρνηση πέτυχε τον πρακτικό σκοπό που επεδίωκε (δηλ. να ψηφιστεί η συμφωνία) ενώ ταυτόχρονα η “Συμφωνία των Πρεσπών” αποτελεί και συνεπή πολιτική στάση στο πλαίσιο της “εθνομηδενιστικής” προσέγγισης των διεθνών σχέσεων αυτής της μερίδας της αριστεράς.
Είναι προφανές πως δεν ήταν εύκολη υπόθεση για τον κ. Τσίπρα να συμπαρατάξει μαζί του ανθρώπους όπως οι βουλευτές του Ποταμιού ή του ΚΙΝΑΛ τους οποίους καθύβριζε ως “χειραγωγούμενα του Μπόμπολα” ή άλλων “ολιγαρχών” και προβοκατόρικα στοχοποιούσε τα προηγούμενα χρόνια…
Η συμπαράταξη αυτή όμως αποτελεί και το πρώτο ρήγμα στην “υγειονομική ζώνη” που είχε καταφέρει να επιβάλει τα τελευταία χρόνια το δημοκρατικό ευρωπαϊκό τόξο στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…
Αν η συμπαράταξη αυτή ενδεχομένως θα έχει και κάποιο αντίκρισμα στην κάλπη θα το διαπιστώσουμε την επομένη των εκλογών.
Προς το παρόν η “Συμφωνία των Πρεσπών” φαίνεται πως έχει περισσότερο κόστος για την κυβέρνηση σε σχέση με τα οφέλη.
Και τούτο προσμετράται από δυο παράγοντες.
α) Ο πρώτος αφορά το γεγονός πως η εναπομείνασα εκλογική βάση του κ. Τσίπρα, το συν πλην περί το 20-25% που εμφανίζεται την τελευταία τριετία αρραγές αποτελείται κυρίως από το κρατικοδίαιτο βαθύ ΠΑΣΟΚ, το οποίο εκτός από την προσήλωση στον κρατικό πελατειακό παρασιτισμό, χαρακτηρίζεται για τον ιδιότυπο πατριωτικό εθνικολαϊκισμό.
Αν όντως όπως υποστηρίζουν πολλές έρευνες από την Θεσσαλία και πάνω ο ΣΥΡΙΖΑ περιοριστεί σε μονοψήφια (ή έστω πολύ χαμηλότερα του 20%) ποσοστά στις επόμενες εκλογές τότε το συνολικό άθροισμα μπορεί να εκπλήξει…
β) Ο δεύτερος παράγοντας αφορά το “μπετονάρισμα” μιας πλειοψηφίας των 2/3 της κοινωνίας που είναι εναντίον της συμφωνίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Στη ΝΔ το αντίστοιχο ποσοστό αυτών που δεν την ψήφιζαν ποτέ είναι περί τις 10 μονάδες μικρότερο. Η διαφορά αυτή είναι αρκετή για να ανοίξει την πόρτα της εξουσίας.
- Ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε την τετραετία της διακυβέρνησης με σχεδόν τα 2/3 της κοινωνίας να ψηφίζουν “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα και ποσοστά αποδοχής κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 μεταξύ 70-80%.
- Σήμερα η εικόνα αυτή έχει αντιστραφεί πλήρως και η “Συμφωνία των Πρεσπών” εξελίσσεται σε έναν από τους λόγους παγίωσης αυτής της κατάστασης.
Οι άλλοι δύο είναι η “Κολοτούμπα” του 2015 και η εξόντωση της μεσαίας τάξης μέσω της φορολογίας.
Η διείσδυση αναπαράγει…
Η δύναμη ενός πολιτικού και ενός πολιτικού κόμματος δεν είναι μόνο η βάση που παραμένει σταθερά πιστή. Συνίσταται κυρίως στο εύρος της διείσδυσης στην υπόλοιπη κοινωνία. Αυτό το εύρος διείσδυσης είναι που οδηγεί στην εξουσία. Σε επίπεδο δικομματισμού ακόμη και το 30% δεν είναι τίποτα αν δεν μπορεί να γίνει τουλάχιστον 35% και εξουσία.
Κανένας “τσοπάνης” δεν θέλει ένα στείρο κριάρι στην κορυφή του κοπαδιού.
Ο Κ. Σημίτης όταν διεκδικούσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είχε την μικρότερη απήχηση στη βάση του ΠΑΣΟΚ. Κέρδισε όμως γιατί είχε μεγαλύτερη διείσδυση στους δυνητικούς ψηφοφόρους της ΝΔ από ό,τι είχαν ο Τσοχατζόπουλος και ο Αρσένης. Κέρδισε επίσης γιατί ο Μ. Εβερτ είχε μικρότερη διείσδυση στους δυνητικούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ…
Τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει σχηματιστεί ένα συμπαγές “Αντισύριζα” μέτωπο που είναι πολυσυλλεκτικό. Αυτό το μέτωπο η “Συμφωνία των Πρεσπών” φαίνεται να το ενίσχυσε και όχι να το αποδυνάμωσε.
Η “Συμφωνία των Πρεσπών” δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κάποιες εισροές από το Κέντρο αλλά και τις προϋποθέσεις για εκροές. Το συνολικό άθροισμα λογικά αναμένεται αρνητικό.
Τι άλλο απομένει μέχρι τις εκλογές; Απομένουν η οικονομία και η Novartis.
Αμφότερα από ατού της κυβέρνησης κάθε μέρα που περνά εξελίσσονται σε πυρηνικές κεφαλές που μπορούν να εκραγούν.
- Τα έσοδα του 2018 που ανακοινώθηκαν πρόσφατα ήταν εκτός στόχων γεγονός που φανερώνει την φοροδοτική κόπωση της οικονομίας.
- Οι τράπεζες κινδυνεύουν με μηδενισμό της αξίας τους καθώς η αγορά θεωρεί πλέον πολύ πιθανή την ανάγκη για νέα κεφάλαια.
Την περασμένη εβδομάδα η Eurostat ανακοίνωσε πως το δημόσιο χρέος στο τρίτο τρίμηνο του 2018 έφτασε το 182,2% ή τα 334,98 δισ. Ευρώ του ΑΕΠ παρουσιάζοντας νέα αύξηση.
Τούτο καταδεικνύει και την “φούσκα” των πλεονασμάτων που παρουσιάζει η κυβέρνηση. Η ύπαρξη πλεονασμάτων υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να μειώνει το χρέος.
Είναι προφανές πως τα πλεονάσματα οφείλονται στην λογιστική καθυστέρηση πληρωμών του δημοσίου.
Στο μέτωπο της Novartis η μεθόδευση χειραγώγησης της υπόθεσης έχει αποκτήσει εξευτελιστικές διαστάσεις καθώς και άλλος εισαγγελέας παραιτήθηκε από την υπόθεση για προφανείς λόγους.
Η κυβέρνηση στην υπόθεση αυτή από πολιτική υπεραξία όπως υπολόγιζε κινδυνεύει να υποστεί πολιτική ζημιά…
2) Το καμπανάκι έχει σημάνει…
Οι περισσότεροι πιστεύουν πως είναι τα θεμελιώδη μεγέθη της οικονομίας που καθοδηγούν τις τιμές των μετοχών. Η στήλη υιοθετεί την αιρετική και προβοκατόρικη άποψη πως συμβαίνει και το αντίστροφο.
Η πρόσφατη μεγάλη διόρθωση στις διεθνείς αγορές μοιάζει με κάποιος που έκαψε πρόσφατα μια φορά τα δάχτυλά του στη φλόγα μια λαμπάδας. Σαν σκυλάκι του “Παυλώφ” τώρα κάθε φορά που θα δυναμώνει το φως θα τραβά τα δάχτυλα μακριά.
Τουτέστιν πολύ πιο εύκολα κάθε φορά που ανεβαίνουν οι τιμές θα πυροβολεί τις μετοχές. Μέχρι σε κάποια φάση αυτοί που θα πυροβολούν ταυτόχρονα θα είναι πιο πολλοί από τους στόχους.
Η ώρα αυτή δεν είναι μακριά… Επιπλέον θα πρέπει να προσθέσετε και το τεράστιο παγκόσμιο χρέος, την πιθανή άρνηση της FED να παίξει το ρόλο του τελευταίου καταφυγίου για τον πλανήτη όπως το 2008, τις γεωπολιτικές τριβές ΗΠΑ, Ρωσίας και κυρίως με την Κίνα που έχει τους πόρους να εξελιχθεί σε αντίπαλο δέος, εν αντιθέσει με τη Ρωσία που δεν τους έχει.
Θα πρέπει να συνοπολογίσουμε επίσης την άνοδο του λαϊκισμού στη Δύση και την πιθανότητα οι Ρεπουμπλικάνοι να “αδειάσουν” τον ιδιόρρυθμο πρόεδρο Τραμπ.
Το μόνο παρήγορο σ’ αυτή την ιστορία είναι πως στις αγορές οι ευκαιρίες ανθούν όταν τα κανόνια βροντούν…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr