Είναι απίστευτο πώς το DNA και των δύο επικοινωνεί πασχίζοντας ν’ αποδείξει αυτό που οι επιστήμονες επί πολλές δεκαετίες αναζητούν, αν δηλαδή η ψυχή έχει δικό της DNA…
Το επόμενο παράδοξο έρχεται με τη μορφή του εξώγαμου, κοινώς του μπάσταρδου εκ Τουρκίας, που νιώθει τόσο δεμένο με τα δίδυμα, που δεν αντέχει και γίνεται εξ αγχιστείας το τρίτο μέρος της παρέας των διδύμων που έγιναν όλως ξαφνικά τρίδυμα, ενωμένα με έναν επίκτητο-άυλο ομφάλιο λώρο.
Τρεις ανεπιθύμητοι ηγέτες, τρεις ιστορίες διαφορετικές. Σιαμαίοι όμως στην αντίληψη, στις αντιδράσεις και στα αισθήματα απέναντι στους λαούς που ηγεμονεύουν.
Στις εκλογές του 2002, το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης με σήμα… έναν γλόμπο επικράτησε, και εξελέγη πρώτη φορά πρωθυπουργός ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επιβεβαιώνοντας ότι η Τουρκία είναι μια χώρα που όλα μπορούν να συμβούν. Η εκλογή Ερντογάν μεταφράστηκε ως η δυσαρέσκεια του τουρκικού λαού στην ακραία λιτότητα, τα σκάνδαλα διαφθοράς και την απαξίωση της πολιτικής σκηνής.
Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τη ρητορική του πολιτικού ισλάμ με επίκεντρο την κοινωνική δικαιοσύνη. Δημιουργεί δεσμούς με τα φτωχά στρώματα, το κόμμα του δουλεύει στις παραγκουπόλεις και αναπτύσσει ένα ισχυρό πελατειακό δίκτυο με κοινωνική επίφαση. Τα στελέχη του ΑΚΡ προσφέρουν κοινωνική εργασία, βοηθούν να ξεπεραστούν προβλήματα με το δημόσιο και γίνονται μέρος της καθημερινότητας των λαϊκών οικογενειών.
Μπαίνουν στα σπίτια τους, αναπτύσσουν σχέσεις εμπιστοσύνης. Δίνονται υποτροφίες και δωρεάν στέγαση και σίτιση. Εφαρμόζεται εν τοις πράγμασι η ισλαμική αλληλεγγύη, ενώ μπαίνει σε εφαρμογή και η αλληλεγγύη μεταξύ ισλαμιστών επιχειρηματιών που υποχρεούνται πλέον να στηρίζουν ο ένας τον άλλο και να μην αναγκάζονται να καταφεύγουν για δανεισμό σε τράπεζες.
Το πολιτικό ισλάμ μετατρέπεται στον πιο οργανωμένο και πιο αποτελεσματικό κομματικό μηχανισμό, κερδίζοντας στα σημεία το αυταρχικό μετακεμαλικό καθεστώς, που δεν είναι καθόλου αθώο για την κατάσταση της χώρας.
Με το ψευτο-πραξικόπημα η Τουρκία τίθεται και συνεχίζει να τελεί μέχρι σήμερα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με δεκάδες χιλιάδες συλλήψεις, ανθρώπους στη φυλακή, ή δολοφονημένους, που δεν γνωρίζουν τι θα συμβεί, και τον Ερντογάν να συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες στο πρόσωπό του, ενώ φιλοδοξεί να είναι ο απόλυτος ηγεμόνας της χώρας. Φυσικά έχει επανέλθει και η σκληρή ρητορική εναντίον της Ελλάδας, με τον εθνικισμό να τροφοδοτείται τα μάλα.
Η Τουρκία μιλά ξανά για γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, αμφισβητεί νησιά και ΑΟΖ, ο Ερντογάν κάνει λόγο για αλλαγή της Συνθήκης της Λωζάνης, η Ελλάδα κατηγορείται ως χώρα που δίνει καταφύγιο στους “τρομοκράτες” της απόπειρας πραξικοπήματος του 2016 αλλά και σε κουρδικές ομάδες… Τίποτε άλλο;
Ο Νικολάς Μαδούρο, ο ένας εκ των ομοζυγωτικών διδύμων, που διαδέχθηκε τον Τσάβες, εξελίχθηκε σε έναν από τους πλέον κυνικούς δικτάτορες, που κατέστρεψε την άλλοτε πάμπλουτη χώρα του, από την οποία κάποιοι “καθυστερημένοι” ανέμεναν φθηνό πετρέλαιο… Εκτοπίζει, φυλακίζει και δολοφονεί στελέχη και οπαδούς της αντιπολίτευσης, ο κόσμος πεινάει και η χώρα βυθίζεται στη δίνη των ταραχών και της αβεβαιότητας.
Από το πουθενά ο ηγέτης της αντιπολίτευσης αυτοανακηρύσσεται σε προσωρινό Πρόεδρο της Βενεζουέλας και ο ασκός του Αιόλου ανοίγει ξαφνικά… Δεκάδες νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες στις πρώτες κιόλας ημέρας διά χειρός Μαδούρο, του δίδυμου αδελφού! ΗΠΑ, Βρετανία και άλλες χώρες αναγνωρίζουν τον νέο Πρόεδρο και απειλούν ανοικτά με επέμβαση.
Παρότι καλός ρήτορας, δεν θα τον έλεγες “μπαλκονάτο” -το φόρτε του είναι η τηλεόραση, το γκρο πλαν, η ματιά του και η απίστευτη φωνή του που… σπάει κόκκαλα. Αλλά το πιο σημαντικό, που τον διαφοροποιεί απ’ όλους τους προκατόχους του στην Αριστερά, είναι ότι δεν θ’ ακούσεις στις ομιλίες του για “διαρθρωτικές αλλαγές”, για “γραμμή” ή “στρατηγική”, όλη αυτή την ορολογία πολιτικού μανιφέστου.
Ξέρει να λέει ψέμματα με χαμόγελο και να εξαπατά χασκογελώντας… Μπορεί να απευθύνεται στον φτωχό, τον άνεργο, τον μεροκαματιάρη, τον παρτ-τάιμερ, τον επισφαλώς εργαζόμενο, να τον κοιτάει στα μάτια και να του λέει “…άκου, εγώ μόνο για σένα υπάρχω! Βοήθησέ με για να σε βοηθήσω, δεν μπορώ να σου υποσχεθώ πολλά αλλά μπορώ να σου υποσχεθώ ότι θα παλέψω για σένα μέχρι το τέλος – μπορεί και να αποτύχουμε, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να σε εγκαταλείψω…”.
Τελικά, τα έκανε σαν τα μούτρα του, μετέτρεψε το κρέας σε ψάρι και τα φρούτα σε αγγούρι, φτωχοποίησε τη χώρα και τους πολίτες, λήστεψε μέχρι και τους κουμπαράδες των παιδιών, διόρισε τους άχρηστους συγγενείς και φίλους του, με πρώτη τη γυναίκα του σε θέσεις που ούτε να ονειρευτούν θα είχαν τολμήσει και έγινε καθοδηγητής της αριστερής ρεμούλας, με αποκορύφωμα την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της Μακεδονίας…
Κάπως έτσι, η Συμφωνία των Πρεσπών πέρασε στην ιστορία. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η “Βόρεια Μακεδονία”, που στο μέλλον θα μας πονέσει πολύ αν παρ’ ελπίδα την επικυρώσει ο ΠτΔ, Προκόπης Παυλόπουλος.
Η ιστορία, όμως, δεν τελειώνει εδώ… Το εξώγαμο και το Βαλκάνιο εκ των διδύμων μόλις αντελήφθησαν πως το δίδυμο-Ινδιάνος αντιμετωπίζει πρόβλημα να χάσει καρέκλα και κουτάλα, έσπευσαν να του συμπαρασταθούν…
“Αδελφέ Μαδούρο, κράτα ψηλά το κεφάλι, η Τουρκία στέκεται στο πλευρό σου”, είπε το εξώγαμο στον Μαδούρο κατά την τηλεφωνική επαφή που είχαν, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της τουρκικής προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν,
…ενώ το Βαλκάνιο ομοζυγωτικό εξέδωσε ψήφισμα, εκφράζοντας την αμέριστη στήριξη και την αλληλεγγύη του στον υπ’ ατμόν Πρόεδρο της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο,
…ύστερα από τη χθεσινή ενέργεια του ηγέτη της αντιπολίτευσης και προέδρου της Εθνικής Συνέλευσης της χώρας, Χουάν Γκουάιδο, να ανακηρύξει εαυτόν προσωρινό Πρόεδρο της χώρας, αμφισβητώντας με αυτό τον τρόπο η αντιπολίτευση το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του περασμένου Μαΐου και έχοντας τη στήριξη όλων των πολιτισμένων κρατών της υφηλίου, συμπεριλαμβανομένων ΗΠΑ, Βρετανία, ΕΕ κ.ά.
Κάπου εδώ το διήγημα τελειώνει με την Ιστορία ν’ αναλαμβάνει τα ηνία…
Συνήθως είναι ιδιαίτερα αμείλικτη με τους εχθρούς της Δημοκρατίας, την οποία κατά πάγιά τους τακτική, προσπαθούν να βάλουν στη γωνία!
Όταν όμως από την άλλη υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για εγκλήματα κατά ενός ολόκληρου λαού, τότε τα πράγματα μπορεί και ν’ αγριέψουν.
Ιστορία είναι αυτή, δεν είναι παίξε γέλασε…
Του Θοδωρή Γιάνναρου
capital.gr