Συνείδηση είναι η νοητική δυνατότητα ενός ατόμου, που του επιτρέπει, πέρα από τις αισθήσεις του, να γνωρίζει και να κατανοεί τον εαυτό του, το ευρύτερο περιβάλλον του και γενικότερα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο.
Επίσης να έχει το άτομο την αίσθηση της «θέσης» και της σημασίας του στον κόσμο καθώς και να κατανοεί τον αντίκτυπο των πράξεων του.
Η συνείδηση ενός ατόμου με την βιολογική-επιστημονική έννοια , είναι κάτι που δεν μπορεί να μετρηθεί σήμερα με επιστημονικά μέσα.
Δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει επιστημονική απόδειξη για την ποιότητα της συνείδησης μέσα από κάποια διαδικασία. Και αυτό γιατί η επιστήμη ψάχνει την αντικειμενική αλήθεια, την αλήθεια που είναι κοινή για όλους. Αντίθετα, η συνείδηση ενός ατόμου είναι κάτι το υποκειμενικό και η γνώση μας στηρίζεται μόνο σε όσα υποστηρίζει το άτομο.
Η συνείδηση όμως με την ηθική έννοια, είναι μια εσωτερική διεργασία, μια εσωτερική «φωνή» που φωλιάζει μέσα μας και μας «λέει» πιο είναι το καλό και ποιο το κακό.
Είτε σχετικά με σκέψεις και προθέσεις , είτε σχετικά με πράξεις.
Και αυτή η εσωτερική «φωνή», διαμορφώνεται από τα πρώτα στάδια της ζωής του ανθρώπου, από την οικογένεια του , από τις εμπειρίες του, από την διαπαιδαγώγηση του και από την μόρφωσή του.
… Παρακολουθώ το τελευταίο χρονικό διάστημα, απίστευτες καταστάσεις στο πεδίο της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Μια κυβέρνηση που προσπαθεί εναγώνια να συγκεντρώσει μια οριακή πλειοψηφία στην Βουλή , για να ψηφισθεί εσπευσμένα η περίφημη συνθήκη των Πρεσπών.
Η συνθήκη, που προσπαθούν να επιβάλλουν οι Δυτικοί εταίροι μας για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους στρατηγικά σχέδια στα Βαλκάνια.
Η συνθήκη, που ονομάζει το κρατίδιο που δημιούργησαν στα Βόρεια σύνορά μας, «Βόρεια Μακεδονία»…
Παρακολουθώ ετερόκλητους βουλευτές, που εκλέχθηκαν σε διάφορα πολιτικά κόμματα, να εγκαταλείπουν την κομματική τους γραμμή και τις αρχές με τις οποίες εκλέχθηκαν και να αθροίζονται σε μια οριακή πλειοψηφία επικύρωσης της συνθήκης.
Ετερόκλητους βουλευτές, που επικαλούνται την συνείδησή τους, που τους επιβάλλει να το πράξουν.
- Και αθροίζονται ευκαιριακά στην κυβερνητική μειοψηφία, για να συγκεντρωθεί ο πολυπόθητος αριθμός.
- Και ενεργούν με αυτό τον τρόπο, αγνοώντας την λαϊκή βούληση που επιβαλλόταν να εκφρασθεί με δημοψήφισμα για ένα τόσο σημαντικό θέμα.
- Αγνοώντας τα καταστατικά των κομμάτων με τα οποία εκλέχθηκαν…
- Αγνοώντας επιδεικτικά την σύσσωμη φωνή της αντιπολίτευσης.
- Και επικαλούνται μόνο την «φωνή» της συνείδησής τους.
Σε αυτό τον παραλογισμό, τρείς πιθανές εξηγήσεις μπορώ να δώσω.
-Η πρώτη εξήγηση είναι ότι η συνείδηση των πρόθυμων αυτών βουλευτών, είναι αλαζονική , εγωκεντρική και δεν μπορεί να προσαρμοσθεί στην λογική. Την λογική που διαμορφώνεται από την «συλλογική συνείδηση» του Ελληνικού λαού. Ενός λαού που στην μεγάλη πλειοψηφία του, είναι αντίθετος στην συνθήκη των Πρεσπών.
– Η δεύτερη εξήγηση, είναι ότι η συνείδηση που επικαλούνται είναι πολύ ελαστική ,ευάλωτη και ευμετάβλητη. Επηρεάζεται από ιδεοληψίες και από το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης.
– Η τρίτη εξήγηση είναι ότι η συνείδηση τους που επικαλούνται , είναι προσχηματική… Και ίσως ο βασικός λόγος της ενέργειας τους, είναι τα πρόδηλα, αλλά εφήμερα, πολιτικά ανταλλάγματα, με μορφή υπουργικών θώκων…
– Την τέταρτη εξήγηση, δεν θέλω καν να την υποθέσω…
Και οι τρεις όμως κατηγορίες βουλευτών δημιουργούν πρόβλημα λειτουργίας της δημοκρατίας.
Αυτοί οι βουλευτές, που η συνείδησή τους ανήκει στη πρώτη κατηγορία, αδυνατούν να ευθυγραμμισθούν με την συλλογική συνείδηση του Ελληνικού λαού, που θα μπορούσαν αβίαστα να την διερευνήσουν με ένα δημοψήφισμα για την συνθήκη των Πρεσπών, το οποίο όμως αρνούνται. Πιστεύουν ότι η δική τους συνείδηση έχει το αλάθητο… Είναι επομένως ακατάλληλοι για την κεντρική πολιτική σκηνή.
Αυτοί οι βουλευτές, που η συνείδησή τους ανήκει στην δεύτερη κατηγορία, είναι επίσης ακατάλληλοι, γιατί μια ελαστική συνείδηση βουλευτού ,μπορεί να αποβεί επικίνδυνη για την πατρίδα…
Το ίδιο ισχύει και για τους βουλευτές της τρίτης κατηγορίας, που η συνείδησή τους τροποποιείται περιστασιακά, με πολιτικά ανταλλάγματα…
…Όπως έγραψα στην αρχή, η επιστήμη σήμερα δεν διαθέτει τα αντικειμενικά μέσα για την μελέτη και ανάλυση της συνείδησης ενός ατόμου.
Και η ευθύνη είναι του Ελληνικού λαού, να αξιολογήσει , έστω και εκ των υστέρων, την συνείδηση των βουλευτών που στέλνει στην Βουλή.
Και την αξιολόγησή του να την εκφράσει με την ψήφο του!
Χρ. Ι. Στεφανάδης
protothema.gr