Η είδηση για τον αριθμό των κατασχέσεων σοκάρει. Στο 1.162.736 οι φορολογούμενοι που τις υπέστησαν!
Το ρεπορτάζ του Capital.gr ήταν χθες ιδιαίτερα αποκαλυπτικό. Τον Νοέμβριο του 2018 ο αριθμός των φορολογούμενων εναντίον των οποίων η φορολογική διοίκηση είχε επιβάλει μέτρα αναγκαστικής είσπραξης είχε εκτοξευτεί στους 1.162.736.
Για οφειλές, στη συντριπτική πλειονότητα, ποσών από 5.000 έως 15.000 ευρώ… Δηλαδή, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, για οφειλές κυρίως μικρομεσαίων… Που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.
Και ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί κατά 67,2%(!) σε σχέση με το 2015. Εντυπωσιακό μεν αλλά διόλου περίεργο δε, αν υπολογιστεί η φορολογική επιδρομή στη μεσαία τάξη για να δομηθεί πάνω στα ερείπια το success story της εξόδου από τα μνημόνια.
Συνειδητοποιείτε το νούμερο; 1.162.736 περιπτώσεις κατασχέσεων για οφειλές φορολογούμενων… Για ποια φοροδοτική δυνατότητα να μιλήσουμε λοιπόν;
Και πολύ περισσότερο, για ποια οικονομία να μιλήσουμε;
Το νούμερο αυτό δείχνει ξεκάθαρα το τέλμα και την ανέχεια.
Ποια οικονομία, ποια πλεονάσματα, ποια δυνατότητα επανεκκίνησης και ανάπτυξης.
Σε μία χώρα όπου κυριαρχούν οι οφειλές σε εφορίες και ταμεία, τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες, η απουσία επενδύσεων και η επίπλαστη μείωση της ανεργίας λόγω υποαπασχόλησης. Σε μία χώρα με ρεκόρ στους άνεργους επιδοματούχους…
Αυτή η χώρα με αυτά τα δεδομένα είναι τελειωμένη. Δεν έχει αύριο.
Και θα χρειαστούν δυστυχώς νέες επίπονες και μακροχρόνιες παρεμβάσεις για να ισορροπήσει πραγματικά και όχι στα… χαρτιά.
Αν δεν υπάρξει αναπτυξιακό σοκ δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον. Δεν είναι δυνατόν να μπαίνει άλλο η σκόνη κάτω από το χαλί. Θα μας πνίξει…
Απαιτούνται λύσεις και σοβαρός σχεδιασμός. Διαφορετικά έννοιες όπως η χρεοκοπία, το μνημόνιο (χωρίς δανειακή σύμβαση όμως) ακόμα και το grexit, που υποτίθεται ότι έχουν… ξορκισθεί, είναι επικίνδυνο να επανακάμψουν.
Δείτε τι συμβαίνει για παράδειγμα στις τράπεζες.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση που οι κεφαλαιοποιήσεις θα βρίσκονταν σε τέτοιο επίπεδο σε σχέση με τις υποχρεώσεις, θα είχαν ήδη… χτυπήσει καμπάνες. Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθεί λύση.
Πώς όμως μπορεί να ελπίζει κανείς σε αρωγή του τραπεζικού συστήματος για να πάρει μπροστά η οικονομία;
Τέλος πάντων οφείλουμε να ελπίζουμε για το καλύτερο. Όμως για να υπάρχει πραγματική ελπίδα πρέπει να υπάρξει και σοβαρό σχέδιο.
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr