Η απαξίωση όσων διαφωνούν γυρίζει μπούμερανγκ
Για μένα η φάση είναι, με δυο λόγια, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Δε θεωρώ καταστροφή το να περάσει η Συμφωνία (κι ας μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη για μας), ούτε να μην περάσει τώρα και να γίνει κάποτε μια άλλη, ούτε και να μη γίνει ποτέ μια συμφωνία και να τους λένε όλοι Μακεδονία.
Υποτίθεται ότι είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που λύνοντάς το με τις Πρέσπες θα μας ευγνωμονούν οι μελλοντικοί Έλληνες. Οι μελλοντικοί Βορειομακεδόνες, που θα έχουν διαβατήρια σκέτο Μακεδονία και όλοι θα τους λένε σκέτο Μακεδονία και επιπλέον χάρη στη Συμφωνία θα έχουν μπει και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, ναι, αυτοί θα μας ευγνωμονούν. Αυτοί θα είναι σίγουρα κερδισμένοι. Εμείς δεν έχω πειστεί πως θα κερδίσουμε και τόσα πολλά, αλλά ούτε και πως θα χάσουμε όλα αυτά που με κλισεδιάρικους τρόπους λέγονται («την ψυχή μας και το όνομά μας»).
Έχοντας πει αυτά, κι ενώ δεν είμαι εναντίον της Συμφωνίας και δεν θα πήγαινα σε Συλλαλητήριο για τη Μακεδονία (έχω μετανιώσει και γι’ αυτά που πήγα τότε ως μαθητής), τα έχω πάρει λίγο με την απαξίωση όσων αντιδρούν. Εννοείται να κάνουμε viral τους kitsch Μακεδονομάχους. Όμως αυτοί ήταν η πλειοψηφία;
Τώρα ενόχλησε η «ακροδεξιά»
Άντε να δεχτώ για χάρη της κουβέντας πως μπορεί όσοι πήγαν στο Σύνταγμα και όσοι δε θέλουν τη Συμφωνία των Πρεσπών να είναι αφελείς ή υπερβολικοί ή σε κάποιες περιπτώσεις ανενημέρωτοι. Όμως η προσπάθεια συνολικού στιγματισμού τους ως γραφικών χρυσαυγιτών είναι απλά λανθασμένη.
Κι αυτό τους εξοργίζει ακόμα περισσότερο – και, πεισμώνοντάς τους, ενδέχεται να τους σπρώξει όντως στον εθνικισμό. «Αν το να αγαπάω την πατρίδα μου με κάνει φασίστα, ε τότε είμαι φασίστας» ακούς -δυστυχώς- όλο και συχνότερα.
Στο δε Συλλαλητήριο κατέβηκαν χιλιάδες αριστεροί (δεν είναι τυχαίο όλο αυτό που έγινε με την Αφροδίτη Μάνου, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου κλπ) και είναι το λιγότερο ντροπή να τους επικρίνεις για σύμπλευση με την ακροδεξιά, όταν εσύ διαδήλωνες μαζί της στους Αγανακτισμένους, και το κυριότερο: όταν εσύ συγκυβερνούσες μαζί της επί τέσσερα χρόνια – μέχρι προχτές!
Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, και τις φιλοκυβερνητικές, η τεράστια πλειοψηφία του κόσμου –ακόμα και οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ!- είναι εναντίον της Συμφωνίας. Πώς είναι δυνατόν κάποιοι να θεωρούν πως είναι καλή ιδέα όλους αυτούς τους ανθρώπους, είτε πήγαν στο Σύνταγμα ή όχι, να τους χλευάζουν τσουβαλιάζοντάς τους με το μικρό ποσοστό γραφικών ή χρυσαυγιτών;
Αρνητικά «βαθμολογεί» τη συμφωνία το 70% των Ελλήνων και θετικά μόλις το 12%
Μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία απ’ την πρόσφατη έρευνατης MRB, όπου φαίνεται πως απέναντι στη Συμφωνία δεν βρίσκονται «ακραίες φωνές» ή οπαδοί του «εθνικιστικού απομονωτισμού», όπως υποστηρίζει η Κυβέρνηση, αλλά άνθρωποι όλων των ηλικιών και όλων των κομμάτων. Ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ μόνο ένας στους τέσσερις ψηφοφόρουςτάσσεται υπέρ της συμφωνίας. (Τους άλλους τρεις προφανώς ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ τους θεωρεί «ακραίες εθνικιστικές φωνές».)
Στις ηλικίες από 17 έως 24 ετών «όχι» απαντά το 67% και μόλις το 9% συμφωνεί. Αντίστοιχα μονοψήφιο (9%) είναι το ποσοστό που εγκρίνει τη συμφωνία στις ηλικίες άνω των 65 ετών ενώ αρνητικά απαντά το 76%. Σε κάθε περίπτωση, γυρίζει την πλάτη στη συμφωνία το 68% των ηλικιών από 25 έως 34 ετών, το 67% από 35 έως 44 ετών και το 79% στις ηλικίες 46 έως 64 ετών.
Ακόμη κι αν δεν θέλει να το παραδεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η απόφαση για κύρωση της συμφωνίας δεν βρίσκει σύμφωνη ούτε την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του. Κι αυτό γιατί μόλις το 24% τη βλέπει θετικά! Στη ΝΔ το 88% την απορρίπτει, ενώ κόντρα στην εκλογική του βάση κινείται ο Σταύρος Θεοδωράκης, καθώς το 65% των ψηφοφόρων του Ποταμιού κρίνει τη συμφωνία αρνητικά και μόλις το 14% θετικά. Στο ΔΗ.ΣΥ. «ναι» λέει το 10% και «όχι» το 74%, ενώ στο ΚΚΕ την απορρίπτει το 62%.
Υπάρχει ακόμη ένα εντυπωσιακό στοιχείο στην ανάλυση της έρευνας. Αυτό που καταδεικνύει ότι παρά την επικοινωνιακή καταιγίδα της κυβέρνησης το τελευταίο εξάμηνο υπέρ της συμφωνίας, ενισχύθηκε η άποψη ότι είναι ετεροβαρής και εξυπηρετεί περισσότερο τα συμφέροντα της ΠΓΔΜ.Συγκεκριμένα, με τη θέση αυτή συμφωνεί το 75% ενώ τον περασμένο Ιούνιο το αντίστοιχο ποσοστό ήταν δυο μονάδες κάτω (73%). Επίσης, το 74% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι η συμφωνία θα δημιουργήσει νέα σοβαρά προβλήματα στο μέλλον (έναντι 69% στην έρευνα του Ιουνίου).
Αλαζονεία και έλλειψη ενημέρωσης
Επειδή λοιπόν οι πολλοί έχουν αρνητική στάση πάει να πει πως έχουν δίκιο; Όχι βέβαια. Νομίζω πως η υπεροψία των κυβερνητικών χειρισμών -οι τελείως μυστικές διαπραγματεύσεις, η αδιαφάνεια σε σχέση με τις πιέσεις των ΗΠΑ, και κυρίως το γεγονός πως ο Τσίπρας δεν έκανε καμία διαβούλευση με τα άλλα κόμματα και δεν εξήγησε ποτέ στον ελληνικό λαό τι παίζει- έκαναν μεγάλη ζημιά στη δημοφιλία της Συμφωνίας. Αν γινόταν ένα Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν ο Πρωθυπουργός φρόντιζε να μας ενημερώσει πειστικά, αν δεν έφερνε τους πάντες προ τετελεσμένης συμφωνίας ίσως τα πράγματα να ήταν αλλιώς.
Τώρα όμως δε νοιάζεται να πείσει το λαό πως αυτό γίνεται για το καλό του. Νοιάζεται μόνο πώς θα πείσει την Παπακώστα και το Δανέλλη να υπερψηφίσουν στη Βουλή. Δεν τον νοιάζει καθόλου πως μόνο το 12% των Ελλήνωνθέλει τη Συμφωνία – του αρκεί μόνο να την θέλουν 151 βουλευτές.
Οπότε όταν κάποιοι απ’ αυτό το 12%, ακολουθώντας το υπεροπτικό στυλ του Τσίπρα, ρίχνουν λάσπη σε όοοολους τους υπόλοιπους απορρίπτοντάς τους ως ακραίους εθνικιστές, δεν βοηθούν ούτε τη συμφωνία να περάσει, ούτε τους πολίτες να αλλάξουν γνώμη. Γίνονται απλώς γελοίοι.