Αποδείχθηκε τελικά πως το Ποτάμι καμία σχέση δεν είχε και δεν έχει με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική, την οποία δήλωνε πως εκπροσωπούσε.
Σύμφωνα με τον Αντιπρόεδρο του Ποταμιού, κ. Μαυρωτά, «Η συμφωνία των Πρεσπών είναι θετική και πρέπει να την ψηφίσουμε». Όμως… η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι κατά πολύ σημαντικότερη από οποιαδήποτε ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση;
Συνεπώς, μάλλον τεκμηριώνεται πως το Ποτάμι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο ορισμός του «ισαποστάκια», της πολιτικής των ίσων αποστάσεων δηλαδή, όπου πατάμε ταυτόχρονα «σε δύο βάρκες» για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και αναμένουμε να πάρουμε θέση την τελευταία στιγμή, ανάλογα με το πρόσκαιρο συμφέρον μας.
Ουδεμία σχέση λοιπόν δεν έχει με πολιτική και πολιτικούς “statesmen”, οι οποίοι λαμβάνουν αποφάσεις με βάση τις ιδέες τους, τη φιλοσοφία τους και την «υπαρκτή» πραγματικότητα.
Ποιο όμως είναι το συμφέρον του Ποταμιού από τη σύμπραξή του με τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη συμφωνία; Ακατανόητη απόφαση, αλλά θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο για να μάθουμε τις αιτίες, αφού και οι αιτίες και οι κοντόφθαλμες λογικές τακτικισμού δεν μπορούν να μείνουν κρυφές για πολύ.
Γιατί όμως το Ποτάμι πήρε αυτή την απόφαση;
Γιατί αποφάσισε να δώσει διά της ψήφου του στήριξη σε μία κυβέρνηση την οποία καταγγέλλει (με ειλικρίνεια;) ως βλαπτική για τη χώρα;
Γίνεται άραγε μία κυβέρνηση να είναι τόσο βλαβερή για τη χώρα και ο κ. Θεοδωράκης να πιστεύει πως σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μπορεί και λαμβάνει τη σωστή απόφαση;
Εκτός κι αν ο Σταύρος Θεοδωράκης ενδιαφέρεται για τη ζημιά που προξενούν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στη χώρα και όχι για τη ζημιά την οποία προκαλούν στο ΕΘΝΟΣ…
Σ’ αυτή την περίπτωση, η στάση του είναι αντιληπτή. Εθνικά επιζήμια (τουλάχιστον), αλλά κατανοητή.
Αλήθεια, αναρωτήθηκε ο κ. Θεοδωράκης, ο κ. Μαυρωτάς, ο κ. Λυκούδης, ο κ. Τσιόδρας, εκτός από την ουσία της Συμφωνίας, το συμβολισμό της; Έκαναν τον κόπο να αναζητήσουν τα υποδόρια ή και τα βαθύτερα νοήματά της; Θα έπρεπε να γνωρίζουν (αν και είμαι σίγουρος πως συμβαίνει να γνωρίζουν) πως διαχρονικά η αριστερά χρησιμοποιεί συμβολισμούς προκειμένου να περάσει τα νοήματα που θέλει.
Με τη Συμφωνία των Πρεσπών όμως, τα νοήματα που επιχειρούνται κρυφίως να γίνουν σαφή καταδεικνύουν εμφανώς τις ιδεολογικές εμμονές της Κυβέρνησης, αφού:
Στο χωριό Ψαράδες, στο οποίο υπογράφτηκε η συμφωνία, έγινε στις 25 και 26 Μαρτίου 1949 το 2ο συνέδριο του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), στο οποίο συμμετείχε ο ηγέτης του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης. Σ’ αυτό το συνέδριο δηλώθηκε πως «θα ανακυρηχθεί η ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ισότιμο μακεδονικό κράτος μέσα στη λαϊκοδημοκρατική ομοσπονδία των βαλκανικών λαών». Το συνέδριο επίσης διακήρυττε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του «μακεδονικού» λαού!
Σε αυτό το χωριό ψηφίστηκε η Συμφωνία των Πρεσπών!
Φυσικά, οι συμβολισμοί δεν σταματούν εδώ:
Στο διπλανό χωριό, στο Πισοδέρι, εκεί ακριβώς όπου οι δυνάμεις των ΜΑΤ ξυλοκόπησαν άγρια τους πολίτες που ήθελαν να μεταβούν στους Ψαράδες για να διαμαρτυρηθούν, τάφηκε το κεφάλι του Παύλου Μελά, στις 18 Οκτωβρίου 1904, ώστε να μη το βρουν, το αναγνωρίσουν και το συλήσουν οι τούρκοι!
Τυχαίο γεγονός; Τραγική ειρωνία ή κάτι χειρότερο αφού, με την υπογραφή του Ποταμιού, στο μέρος όπου κυριολεκτικά σώθηκε η Μακεδονία, στο ίδιο μέρος χαρίστηκε;
Προφανώς, λοιπόν, το Ποτάμι, στηρίζοντας αυτή την επαίσχυντη συμφωνία, αποφάσισε να απωλέσει ακόμα και τις ελάχιστες σταγόνες ύδατος που απέμειναν στην κοίτη του.
Προφανώς αποφάσισε να αναμένει στωικά ή μεθοδευμένα το χείμαρρο της ιστορίας που θα το εξαφανίσει από την γεωγραφική και την πολιτική σκηνή, αλλά όχι από τις μνήμες μας.
Όπως ακριβώς συμβαίνει με τους ανώνυμους και ασήμαντους ξεροπόταμους οι οποίοι μια φορά στο τόσο, προκαλούν αξέχαστες καταστροφές…
Ηλίας Ψυχογιός
meaculpa.gr