Σταύρο το σκέφτηκες καλά;

Οι “καραβανάδες” του δικτάτορα Ιωαννίδη που παρίσταναν τους διπλωμάτες και πολιτικούς το 1974 εξελάμβαναν τη σιωπή των Αμερικάνων όταν τους εξέθεταν τα σχέδια για την ανατροπή του Μακαρίου, σαν αποδοχή και στήριξη των σχεδίων τους.

Το πραξικόπημα της Χούντας με τον Νίκο Σαμψών όμως στάθηκε αφορμή για την τούρκική εισβολή και την απώλεια εδαφικής επικράτειας του ελληνισμού για πρώτη φορά μετά το 1821(ή έστω το 1922).

Η εξέλιξη αυτή απέδειξε πως οι σύμμαχοι δεν πρέπει ποτέ να εκλαμβάνονται σαν απόλυτοι εγγυητές των συμφερόντων μας.

Οι σύμμαχοι θα εγγυηθούν τα συμφέροντα μιας μικρής συμμάχου χώρας σαν την Ελλάδα όταν η ζυγαριά μεταξύ κόστους και οφέλους θα γείρει υπέρ του δευτέρου.

Η συμμετοχή της χώρας σε συμπλέγματα ισχυρών συμμαχιών και οργανισμών (όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε.) αποτελεί σχετική εγγύηση των συνόρων της και της θέσης της στο κόσμο. Δεν αποτελεί όμως πανάκεια…

Όπως συμβαίνει συχνά στη ζωή, την αλληλεγγύη των συμμάχων θα πρέπει να την εξασφαλίζουμε, διαμορφώνοντας κατάλληλα τα εκάστοτε διλήμματα μεταξύ κόστους και οφέλους που θα τους τεθούν.

Γι’ αυτό έχει σημασία να διαθέτουμε οικονομική ισχύ, άμυνα με ικανότητα αποτροπής και διπλωματική δεινότητα με συνέχεια ασχέτως εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων.

Ερώτημα

Αν το πραξικόπημα της Χούντας του Ιωαννίδη στην Κύπρο δεν είχε καταλήξει στην τούρκική εισβολή και την κατοχή της Βόρειας Κύπρου αλλά στην ενίσχυση του ελληνισμού, οι δημοκρατικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Κύπρο ποια στάση θα έπρεπε να κρατήσουν;

Θα έπρεπε να πανηγυρίσουν ή να παραμείνουν σταθερές πως μια κυβέρνηση που παραβιάζει τους βασικούς δημοκρατικούς κανόνες μακροπρόθεσμα λειτουργεί σε βάρος των συμφερόντων και της ευημερίας της χώρας;

Ένας από τους επιφανέστερους πολιτικούς μετά τον πόλεμο, ο Σ. Μαρκεζίνης ο οποίος ήταν και αρχιτέκτονας του μεταπολεμικού ελληνικού οικονομικού θαύματος, καταστράφηκε γιατί εκτίμησε λάθος πως το καθεστώς του Παπαδόπουλου μπορούσε να “ξεπλυθεί” και να μεταλλαχτεί σε δημοκρατική δύναμη…

Το Μακεδονικό

Η “πρεμούρα” των συμμάχων να λύσουν όπως-όπως το Μακεδονικό έχει θετικές και αρνητικές πλευρές.

α) Στις θετικές πλευρές είναι πως ανακόπτεται η ρωσική διείσδυση στα Βαλκάνια.

Ο περιορισμός της επιρροής της στα Βαλκάνια είναι προς όφελος της ειρήνης και της δημοκρατίας στην περιοχή.

Ο διαμοιρασμός των εθνοτικά και θρησκευτικά πολύχρωμων Βαλκανίων σε ζώνες επιρροής μεταξύ Ρωσίας, Τουρκίας και δυτικών δυνάμεων δημιουργεί ιδανικές συνθήκες ανάφλεξης.

β) Στις αρνητικές πλευρές είναι πως η πλειοψηφία των πολιτών σε Ελλάδα και ΠΓΔΜ είναι εναντίον της συμφωνίας.

Αυτό καθιστά τη συμφωνία επισφαλή.

Αν μετά την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών οι πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική χώρα επαναφέρουν τους φιλορώσους εθνικιστές στην εξουσία οι οποίοι έχουν αλυτρωτικές διαθέσεις έναντι της Βόρειας Ελλάδας, η χώρα μας θα βρίσκεται σε ισχυρότερη ή ασθενέστερη θέση σε σχέση με την απόκρουση αυτών των διεκδικήσεων;

Υπάρχουν ενδείξεις πως θα βρίσκεται σε ασθενέστερη…

Επιπλέον, η παρουσία Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ αυξάνει το ρίσκο τόσο γιατί ο Αμερικανός πρόεδρος εμφανίζει αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά όσο και γιατί είναι σε διάσταση με τους παραδοσιακούς αμερικανικούς θεσμούς που χαράσσουν την εξωτερική πολιτική και της προσδίδουν συνέχεια και σταθερότητα.

Όπως έδειξαν οι εξελίξεις με τους Κούρδους της Συρίας εύκολα κάποιος που νομίζει πως έχει τα νώτα καλυμμένα μπορεί να βρεθεί στα “κρύα του λουτρού”…

Όσοι υποστηρίζουν πως επειδή ο Αμερικανός πρόεδρος εμφανίζει ένα δημαγωγικό αντισυστημικό και εθνικιστικό λόγο, ξέρει τι κάνει, ας αναλογιστούν γιατί τον εγκαταλείπουν πανικόβλητοι τόσοι πολλοί βασικοί συνεργάτες του, όπως μεταξύ άλλων οι Υπουργοί Εξωτερικών, Άμυνας, Δικαιοσύνης κλπ.

Το Ποτάμι και ο Σταύρος Θεοδωράκης αποτέλεσαν μια από τις σοβαρότερες (ανεπιτυχείς κατά τα φαινόμενα) προσπάθειες ανανέωσης του χρεοκοπημένου πολιτικού σκηνικού της χώρας που σε κρίσιμες στιγμές τάχθηκε στο μέτωπο των δημοκρατικών φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων.

Αν το δημοκρατικό φιλοευρωπαϊκό τόξο δεν έτρεφε τόσο μεγάλη δυσπιστία για τις προθέσεις και καιροσκοπικές μεταλλάξεις του εθνολαϊκίστικου συνονθυλεύματος και δεν επεδίωκε την απομάκρυνσή του από την εξουσία το συντομότερο, το Ποτάμι ίσως είχε την ευκαιρία να επιβιώσει πολιτικά και να παίξει σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων. Η ανησυχία από τον τρόπο που πολιτεύεται η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έσπρωξε μεγάλο μέρος της εκλογικής βάσης του Ποταμιού στη Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη, κάμπτοντας τις όποιες επιφυλάξεις.

Το φιλοευρωπαϊκό δημοκρατικό τόξο διαβλέπει τους κινδύνους που κυοφορούν για το πολίτευμα οι εξωφρενικές παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, τον τύπο, τη δημόσια διοίκηση από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και συμπλέει με το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που αφορά πλέον σταθερά τα 2/3 της κοινωνίας.

Ό,τι έχει απομείνει από το Ποτάμι κάνει λάθος που παραβλέπει την απειλή για τη δημοκρατία και τους θεσμούς την οποία συνιστά στο ΣΥΡΙΖΟκαθεστώς, για χάρη μιας αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και εγγύησης των εθνικών μας συμφερόντων, συμφωνίας όπως αυτής των Πρεσπών.

2) Η δημοκρατία στην Ελλάδα υποχωρεί…

H Ελλάδα το 2018 με σκορ 7,29 υποχώρησε στην 39η θέση στην παγκόσμια κατάταξη για το επίπεδο της δημοκρατίας στη χώρα. Τα στοιχεία είναι από το ετήσιο report του Economist “Democracy Index”.