Άλλωστε, το Ποτάμι πλάσαρε ένα “κεντροαριστερό” “φιλελέφτ” προφίλ, έχοντας μόλις ενταχθεί και στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές.
Υπήρχε, λοιπόν, ιδανικότερη επιλογή για τον “αριστερό” ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένο ότι το “μνημονιακό” ΠΑΣΟΚ είχε αποκλειστεί ως επιλογή;
Δυστυχώς για το Σταύρο, το μούδιασμα ήταν εμφανές κατά τη συνάντηση και σύντομα η έκπληξη και η απογοήτευση θα τον κυρίευαν, καθώς ο Αλέκσης θα επέλεγε αντ’ αυτού τον άσπονδο εχθρό του, το λαϊκιστή δεξιό Πανούλη, που τον καθύβριζε και τον αποκαλούσε “τσιράκι του Μπόμπολα”.
Έκτοτε, ο Σταύρος θα έκανε ιώβειο υπομονή και θα υφίστατο πολλά:
Νέες ύβρεις του Πανούλη υπό την ανοχή του Αλέκση, αιχμές και υπονοούμενα από την Αυγή, ακόμη και την προσωπική ειρωνεία του Πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου λίγο μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο, όπου έδινε μάχη με τον καρκίνο.
Λούστηκε πολλά ο Σταύρος το διάστημα αυτό, αλλά, ύστερα από περίπου 4 χρόνια, νιώθει ότι έρχεται η ώρα της “δικαίωσης”.
Επιτέλους το όνειρό του θα γίνει πραγματικότητα και θα αντικαταστήσει το μισητό Μπούλη ως το νέο δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ.
Την πιο κρίσιμη στιγμή για το ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που χρειάζεται κάτι περισσότερο από ψήφο εμπιστοσύνης – γιατί η ψηφοφορία για τις Πρέσπες κρίνει τόσο την παραμονή της κυβέρνησης όσο και την τύχη της Μακεδονίας με το ξεπούλημα έθνους, γλώσσας, εμπορικών σημάτων κοκ – ο Σταύρος δηλώνει “παρών” και δίνει τις κρίσιμες ψήφους στον Αλέκση, διασφαλίζοντας τα εύσημα του κ. Πάιατ και την παράταση του βίου της κυβέρνησης τουλάχιστον έως το Μάιο. Διπλό δωράκι, συνεπώς, από το Σταύρο στον Αλέκση!
Ο Σταύρος θεωρεί ότι η στάση του αυτή θα του εξασφαλίσει επιτέλους την πολυπόθητη ευγνωμοσύνη του Αλέκση, που τόσα χρόνια κυνηγά – ίσως δε και κάτι περισσότερο.
Άλλωστε, το Ποτάμι έσπευσε άμεσα να πειθαρχήσει στις προειδοποιήσεις της Κουμουνδούρου, όταν προ ημερών διέρρευσε στον τύπο ότι αμφιταλαντεύεται ως προς τις Πρέσπες.
Το πρόβλημα για το Σταύρο είναι ότι πιθανώς ο Αλέκσης και πάλι να μη τον χρειάζεται, καθώς διαλύει τους ΑΝΕΛ και κλέβει σχεδόν όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τζάμπα, λοιπόν, η πολιτική θυσία;
Τζάμπα το ξεπούλημα της Μακεδονίας;
Τζάμπα το μπάχαλο στην κοινοβουλευτική ομάδα του Ποταμιού;
Τζάμπα οι ταπεινώσεις μιας ολόκληρης τετραετίας για το μέχρι πρότινος (για το ΣΥΡΙΖΑ) “τσιράκι του Μπόμπολα”;
Θα δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά οι οιωνοί για το Σταύρο δεν φαίνονται πολύ θετικοί…
Ξέρετε, υπάρχουν κάποιοι πολιτικοί, των οποίων το όνομα έχει – καλώς ή κακώς – συνδεθεί με ορισμένα πολύ αρνητικά χαρακτηριστκά. Π.χ. του Συμπιλίδη με την αποστασία ή του Κουβέλη με το γλοιώδες γλύψιμο. Και, όπως λέει ο λαός, καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.
Του Σταύρο, λοιπόν, το όνομα έχει πλέον συνδεθεί με την (ανεκπλήρωτη) πολιτική επαιτεία.
Άλκης ο Ανεκπλήρωτος
Idiotες