Ολες οι αξίες και τα ιδανικά που με ενέπνευσαν και με συγκίνησαν βρίσκονται στις «Μεγάλες προσδοκίες», το πρώτο βιβλίο που διάβασα ποτέ στα αγγλικά.
Ισως λόγω της αγάπης μου για τον κόσμο του Ντίκενς, εγώ που δεν είμαι ακριβώς άθεος, αλλά είμαι αδιάφορος (διότι το ερώτημα εάν υπάρχει Θεός, ειλικρινά, ποσώς με απασχολεί…), αισθάνομαι την υποχρέωση μιας σπονδής, ας την πω έτσι, στο πνεύμα των Χριστουγέννων.
Δεν εννοώ τίποτε συγκλονιστικές αλλαγές. Λιγάκι μόνο.
Ας πούμε, να βάλω τον εαυτό μου στη θέση εκείνου που με θυμώνει. Να καταλάβω την πλευρά του και την κατάστασή του, έστω και αν εκείνος με θυμώνει τόσο πολύ, ώστε ο θυμός να έχει γίνει με τον χρόνο ένας μηχανισμός αυτόματης απέχθειας.
Δεν θα αιτιολογήσω την παραπάνω συνοπτική περιγραφή της πολιτικής διαδρομής του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας, διότι αυτό θα αδικούσε τον σκοπό μου – και ο σκοπός μου εδώ είναι να καταλάβω τη δική του πλευρά, προτού τον κρίνω.
«Στον ελληνικό λαό, εύχομαι τούτες τις ώρες να έχουμε τη δύναμη να ακολουθούμε την πορεία, την οποία η ιστορία μας και η κληρονομιά μας έχουν διαγράψει για όλους μας και που είναι ένας ρόλος όχι μόνο για τον λαό, αλλά ένας ρόλος γενικότερος, για την Ευρώπη και την Ανθρωπότητα. Σας το λέω αυτό χωρίς καμιά αλαζονεία. Αυτός είναι ο προορισμός μας και θέλω να το γνωρίζετε».
Από την άλλη, όμως, δεν είναι απλό πράγμα να είσαι ο Προκόπης Παυλόπουλος. Σκεφτείτε μόνο το πρόγραμμά του τη μέρα που μας έστειλε τις ευχές.
Πρώτο πακέτο, τα κάλαντα, καθώς και «γιορτινοί μουσικοί ρυθμοί», με την μπάντα των Ενόπλων Δυνάμεων. Με απλά λόγια, να κόβεις φλέβες.
(Είναι γνωστό ότι δεν το έχουμε καθόλου στη στρατιωτική μουσική και αυτό αποδεικνύεται κάθε φορά που υποδεχόμαστε επίσημο προσκεκλημένο. Θα ήταν πολύ εντιμότερο, αλλά και πολύ καλύτερο ως προς το μουσικό αποτέλεσμα, αν στις επίσημες τελετές αντικαθιστούσαμε τις στρατιωτικές μπάντες πνευστών με μπάντες μπουζουκιών και μπαγλαμάδων…)
- η προεδρική φρουρά που έψαλε κάλαντα της Κρήτης και της Θράκης,
- ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων παιδιών με νεοπλασματικές παθήσεις «Η Πίστη» (που δεν γνωρίζουμε τι έψαλαν),
- ο όμιλος βρακοφόρων Κρήτης που έψαλε παραδοσιακά κρητικά κάλαντα, ενώ την ίδια ώρα έτερο άγημα βρακοφόρων χόρευε παραδοσιακούς χορούς,
- τα παιδιά από το Καλογεροπούλειο Ιδρυμα που έψαλαν βυζαντινά και κυκλαδίτικα κάλαντα,
- ο πολιτιστικός σύλλογος «Η Κύπρος» που έψαλε κυπριακά κάλαντα,
- ο σύλλογος Τρικεριωτών Μαγνησίας «Εν Τρικερίω», που έψαλε τα (περίφημα…) τρικεριώτικα κάλαντα,
- η χορωδία του 1ου Αρσακείου Δημοτικού Σχολείου Ψυχικού που έψαλε αθηναϊκά λαϊκά κάλαντα και βυζαντινά κάλαντα.
Τη χαριστική βολή έδωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ανωγείων Κρήτης με τα δικά του κάλαντα.