Βλέπετε τη χώρα μου στα χειρότερά της. Δεν θα σας παρεξηγούσα εάν σκεφτόσασταν ότι είναι μια ηλίθια χώρα, την οποία διοικούν ηλίθιοι για λογαριασμό ηλιθίων. Δεν είναι όμως έτσι όπως φαίνεται.
Κατ» ουσίαν, στη χώρα μου έγινε πραξικόπημα. Μια μικρή ομάδα πολύ πλούσιων ανθρώπων – βουλευτές, ιδιοκτήτες εφημερίδων και πολύ μεγάλες εταιρείες οι οποίοι, είτε εν γνώσει τους είτε όχι, λειτούργησαν ως όργανα της Ρωσίας – κατόρθωσαν να εξαπατήσουν τον βρετανικό λαό το 2016 πείθοντάς τον να ψηφίσει υπέρ της αποχώρησης από την ΕΕ.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος προέκυψε από μια πολύ μικρή πλειοψηφία, η οποία βάσισε την ψήφο της πάνω σε ψέματα, όπως η δέσμευση του Μπόρις Τζόνσον ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας θα χρηματοδοτείται με 350 εκατ. στερλίνες την εβδομάδα.
Υποσχέσεις που τώρα φαίνεται ότι ήταν ψεύτικες.
Οι περισσότεροι με τους οποίους μιλάω – είτε ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην ΕΕ είτε εξαπατήθηκαν – είναι δικαίως πολύ θυμωμένοι.
Είναι θυμωμένοι με δημοσιογράφους που προώθησαν αυτή την ηλίθια πολιτική.
Είναι θυμωμένοι ιδίως με το BBC, το οποίο συνδέθηκε πολύ στενά με την κυβέρνηση, και με εφημερίδες που τάσσονταν ακραιφνώς υπέρ του Brexit, όπως η «Ντέιλι Μέιλ». Είναι αξιοσημείωτο ότι ο διευθυντής της, Πολ Ντέικερ, μόλις απολύθηκε.
Μα, πάνω από όλα, οι πολίτες είναι θυμωμένοι με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο ηλικιωμένος και εκτός πραγματικότητας ηγέτης των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν υποστήριξε πειθήνια την κυβέρνηση στο Brexit από την αρχή, ενάντια στην επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας των βουλευτών και των μελών του κόμματος.
Οι πολίτες βλέπουν πια ότι η συμφωνία της κυρίας Μέι συνιστά μια άθλια πράξη εθνικού αυτοτραυματισμού. Βλέπουν ότι οι βουλευτές που εξακολουθούν να υποστηρίζουν το Brexit δεν μπορούν να προσφέρουν εναλλακτική λύση. Ακόμη και ο Ντόμινικ Ράαμπ – ο απίστευτα ηλίθιος πρώην υπουργός Brexit που υπέγραψε τη συμφωνία της Μέι και κατόπιν παραιτήθηκε – παραδέχεται ότι θα ήταν καλύτερο να παραμείνουμε στην ΕΕ από το να εφαρμοστεί η συμφωνία.
Η όλη κατάσταση – όπως το έθεσε ένας βουλευτής των Τόρις – είναι μπάχαλο.
Τι γίνεται τώρα όμως;
Η συμφωνία της κυρίας Μέι δεν πρόκειται να περάσει από τη Βουλή. Ολοι συμφωνούν ότι είναι καταστροφική. Η μη συμφωνία δεν αποτελεί σοβαρή επιλογή. Αυτό που θα ακολουθήσει δεν θα είναι εκλογές, αλλά δημοψήφισμα, όπου θεωρώ ότι οι πολίτες θα ψηφίσουν υπέρ της παραμονής.
Η κυρία Μέι πιθανότατα τότε θα παραιτηθεί και εκείνος που θα τη διαδεχθεί θα εξετάσει πώς μπορούμε να μείνουμε στην ΕΕ λέγοντας ότι «λυπούμαστε πολύ για τους μπελάδες που προκαλέσαμε».
Η Βρετανία – διστάζω να την αποκαλέσω Μεγάλη Βρετανία υπό αυτές τις συνθήκες – θα έχει μάθει με τον πιο σκληρό τρόπο ότι είμαστε καλύτερα μαζί παρά μόνοι.
Ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσει μια πολύ καλύτερη γενιά πολιτικών από αυτή που είδαμε τα τελευταία χρόνια.
Προσεύχομαι η γενναία και υπέροχη Τζίνα Μίλερ να γίνει ένας από αυτούς τους πολιτικούς. Χωρίς την ιστορική δίκη που προκάλεσε, δεν θα είχαμε τώρα κοινοβουλευτική κυριαρχία και δεν θα μπορούσαμε να σταματήσουμε αυτό το πραξικόπημα.
