Η αλήθεια είναι ότι όταν πρωτοείδα τη φωτογραφία, νόμιζα πως είναι προϊόν μοντάζ αλλά τελικά δεν ήταν. Ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε έναν σταθμό του υπό κατασκευή Μετρό της Θεσσαλονίκης και τον εγκαινίασε.

Του Στρατή Μαζίδη

Τώρα τι εγκαινίασε, μόνο ο ίδιος ξέρει. Από αύριο δηλαδή οι επιβάτες θα μπορούν να χρησιμοποιούν τον σταθμό «Συντριβάνι» αλλά μόνο αυτόν. Θα κατεβαίνουν από τη μια σκάλα και θα εξέρχονται από την άλλη.

Και σε ένα σταθμό χωρίς τρένα, επιβάτες και κίνηση, ο Τσίπρας διορθώνει τον κόμπο της γραβάτας που δε φορά. Πρωταγωνιστούμε σε ταινία φαντασίας.

Δεξιά του και μισό βήμα πίσω (τυχαίο;) η Κατερίνα Νοτοπούλου με το ολόλευκο φόρεμά της και τα φροντισμένα της μαλλιά. Σα νυφούλα. Δεν τον αφήνει από δίπλα της. Λες και πήγε σε δεξίωση.

Οι άνθρωποι ζουν το όνειρό τους. Και δεν τους αδικώ. Τους ψήφισε ο κόσμος. Κι αφού τον πρόδωσαν μετά το δημοψήφισμα, τους ξαναψήφισε γιατί ήθελε να το ζήσει μέχρι τέλους. Θα εγκαινιάσουν νοσοκομεία χωρίς γιατρούς, σχολεία δίχως δασκάλους, αεροπλάνα δίχως φτερά, αυτοκινητόδρομους χωρίς άσφαλτο και πλοία δίχως προπέλα.

Κι αν το όνειρο τελειώνει ίσως για τον Αλέξη, τώρα αρχίζει για την Κατερίνα. Με τη Δούρου να βγαίνει εκτός μάχης με την επικείμενη ήττα της στην Περιφέρεια Αττικής, η φιλόδοξη Νοτοπούλου που βρέθηκε από το πουθενά σε υπουργική θέση τραβώντας διαρκώς τα φλας και την επικαιρότητα, ενδεχομένως έχει βάλει πλώρη για περισσότερα. Για αυτό κοιτά τον Τσίπρα. Όχι δε θέλει τον ίδιο. Τι να τον κάνει; Τη θέση του αρχίζει να βλέπει. Και καθώς οι Ελληνες δεν ξέρουν τι ψηφίζουν, με δύο δεξιές υποψηφιότητες στη Θεσσαλονίκη και το επερχόμενο μπάχαλο της απλής αναλογικής, ποτέ δεν ξέρεις. Πολλές φορές οι νίκες στη Θεσσαλονίκη έφερναν πρωτάθλημα.