Μια από τις πολλές αιτίες εξαιτίας των οποίων δεν επιλύονται τα προβλήματα της Αθήνας είναι ότι ως επί το πλείστον προωθούνταν από τα κομμάτα υποψήφιοι με βασικό κριτήριο την επικράτηση στις εκλογές και τη διατήρηση ή εκπόρθηση του κάστρου.
Του Στρατή Μαζίδη
Ο Δήμος της Αθήνας αποτελούσε το βατήρα εκτόξευσης μέσα στο κόμμα για τη ΝΔ ενώ το ΠΑΣΟΚ έριχνε όποιο βαρύ χαρτί είχε για να ξανακάνει πράσινο το δήμο μετά το Δημήτρη Μπέη. Στα χρόνια που πέρασαν η Αθήνα έμεινε πίσω. Δε φημίζεται για τις υποδομές της ενώ πλέον η εγκληματικότητα και η πληθυσμιακή μετάλλαξή της αποτελούν βασικά της χαρακτηριστικά. Παλιές παραδοσιακές γειτονιές είναι πια απλησίαστες.
Η ΝΔ λοιπόν έκρινε ότι η λύση είναι ο Κώστας Μπακογιάννης. Ή αν προτιμάτε, ο Κυριάκος αποφάσισε πως για να χτυπήσει την οικογενειοκρατία έπρεπε να κάνει το χατίρι της αδερφής του, Ντόρα και να κατεβάσει το γιο της.
Ο Κώστας Μπακογιάννης, θεωρητικά, από το 2014 βρίσκεται στην Στερεά Ελλάδα. Έχει την ευθύνη μιας μεγάλης γεωγραφικής περιοχής που ξεκινά από τις ακτές του Ιονίου και καταλήγει στη μύτη της Νοτίου Καρυστίας στον Κάβο Ντόρο.
Ερωτήματα,
Πρώτον κατά πόσο ένας υπεύθυνος Περιφερειάρχης μιας τόσο μεγάλης περιοχής είχε όχι χρόνο, αλλά έστω 1 λεπτό ελεύθερο για να παρακολουθεί τα της Αθήνας και να έχει ολοκληρωμένη εικόνα τα τελευταία χρόνια;
Δεύτερον κατά πόσο θα είναι συνεπής στα καθήκοντά του στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας για τους επόμενους εννέα μήνες όταν βρισκόμαστε ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο και άρχισε τις βόλτες στις γειτονιές;
Ο Δήμος της Αθήνας είναι πράγματι μια τιμητική θέση, ένα σοβαρό αξίωμα. Αυτό όμως ισχύει για κάποιον που έχει σχέδιο και στόχους για την πόλη. Η Αθήνα δεν είναι τερματικός σταθμός για τον υιό της αδερφής του Μητσοτάκη, αλλά αναγκαίο σκαλοπάτι που πρέπει να πατήσει (όπως επιθυμούσε ο Πατούλης μέχρι πρότινος) ώστε την επόμενη ημέρα της εκθρόνισης του Κυριάκου, να πάρει τα σκήπτρα του. Τον προωθεί άλλωστε και όλο το μιντιακό σύστημα.
Ο Κώστας Μπακογιάννης με το επερχόμενο σύντομο πέρασμά του δεν είναι η λύση για την Αθήνα. Η πόλη χρειάζεται κόσμο που έχει ζυμωθεί με τα προβλήματά της, τα βιώνει καθημερινά και μπορεί να τα αντιμετωπίσει ώστε να βγει ξανά βράδυ στην Πατησίων, να δώσει ζωή πάλι στην Ομόνοια, να μη φοβάται να περπατήσει στα Εξάρχεια κ.ο.κ.
Δε χρειαζόμαστε άλλο σταρ πολιτικούς ανεξαρτήτως χρώματος. Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους τσακισμένους, ψημένους μέσα στη ζωή και τις φουρτούνες της γιατί αυτοί έχουν μάθει να κρατούν γερά το τιμόνι.
. .
..