Είναι γνωστό πως το έσχατο σημείο κατρακύλας μιας κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού, βρίσκεται στην γενική θυμηδία που προκαλούν οι πράξεις και οι δηλώσεις τους. Όταν όλοι τους παίρνουν στο «ψιλό».
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν είναι η χαρά του κάθε γελοιογράφου, του κάθε σχολιαστή, του κάθε χρήστη μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Στις 25 Ιανουαρίου 2015, κανένας δεν πίστευε πως θα ζούσαμε, μετά από τέσσερα χρόνια, στιγμές τέτοιας γελοιότητας. Αναφέρομαι βέβαια στα εγκαίνια μιας κυλιόμενης σκάλας στον σταθμό του μετρό στην Θεσσαλονίκη.
Γιατί περί αυτού πρόκειται. Ο πρωθυπουργός εγκαινίασε αυτά τα σκαλιά. Τίποτα παραπάνω.
Δεν γνωρίζω τίνος ανόητου ήταν αυτή η ιδέα. Απορώ πως δεν υπήρξε κάποιος συνεργάτης του να τον προστατέψει, γιατί τελικά ο πρωθυπουργός εκτίθεται. Αν έκανε μια περιήγηση στο διαδίκτυο θα αντιλαμβανόταν πως γελούσε και γελά ακόμα μαζί του ο κάθε πικραμένος.
Τώρα, με βάση αυτήν την πρακτική θα πρέπει να εγκαινιάζει πανηγυρικά κάθε έναν από τους δεκαοχτώ σταθμούς του μετρό της Θεσσαλονίκης. Ευτυχώς, οσονούπω, θα παραδώσει την εξουσία στους επόμενους, που σίγουρα θα διαθέτουν περισσότερο μυαλό από τον ίδιο και τους συνεργάτες του. Έχουμε πιάσει πάτο.
Όλες αυτές οι κινήσεις προδίδουν τον πανικό που έχει καταλάβει την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο χρόνος τους τελειώνει. Τα εγκαίνια ήταν ανέκαθεν το αγαπημένο σπορ των πολιτικών στην προεκλογική περίοδο. Τις περισσότερες φορές μάλιστα τα έργα παραδίδονταν βιαστικά για να αποτελέσουν ένα καλό προπαγανδιστικό υλικό για τους κυβερνώντες.
Στην περίπτωση όμως του μετρό της Θεσσαλονίκης, όπως βέβαια και στην φαρσοκωμωδία του τρένου—αστραπή, εγκαινιάζεται αέρας κοπανιστός. Δεν υπάρχει τίποτα. Το παραδέχθηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός που είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια «μπορεί να μην το βλέπουν οι πολίτες». Και πώς να το δουν ρε Αλέξη, αφού δεν υπάρχει. Όμως η πρόταση του συνεχίστηκε : «…αλλά είναι υπαρκτό.»
Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης πως εισερχόμαστε πλέον σε σουρεαλιστικές καταστάσεις. Υπάρχει το μετρό, αλλά εμείς οι ταπεινοί δεν το βλέπουμε. Φαίνεται πως οι Συριζαίοι κινούνται στον χώρο των δέκα διαστάσεων.
Η σεμνή τελετή προέβλεπε και ένα θεατρικό δρώμενο των ηθοποιών του Κρατικού Θεάτρου. Απίστευτα πράγματα. Το καθεστώς επιστρατεύει τους ηθοποιούς του για να διασκεδάσει τον πρωθυπουργό. Κάτι μας θυμίζει αυτό.
Βέβαια, η φιέστα χάλασε γιατί απεργούν οι ηθοποιοί του Κρατικού Θεάτρου. Αίτημα τους η υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας. Ως γνωστόν όμως μια σοσιαλιστική κυβέρνηση έχει αλλεργία σε τέτοιες λεγκαλιστικές πρακτικές.
Έτσι, χάσαμε την ευκαιρία να δούμε τους καλλιτέχνες να υμνούν την στάση του μετρό και τον Μεγάλο Μηχανοδηγό. Ισως στα επόμενα εγκαίνια κάποιος «προοδευτικός» ποιητής απαγγείλει το ποίημα «ωδή στο μετρό Θεσσαλονίκης».
Ειλικρινά σκέφτομαι τι θα κάνουμε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραδώσει την εξουσία. Είμαι βέβαιος πως θα νοσταλγήσουμε αυτές τις σουρεαλιστικές καταστάσεις που ζούμε αυτήν εποχή.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr
