Οι απειλές του 2019

Mε τα συνοριακά νησιά μας γεμάτα μετανάστες, με την οικονομία μας εντελώς κατεστραμμένη, με τους Έλληνες εξαθλιωμένους, με την κοινωνική συνοχή στο ναδίρ, με τη Μακεδονία να κινδυνεύει, με τους Γερμανούς να κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο, με τον άξονα Γερμανίας-Τουρκίας ολοφάνερο, με μία κυβέρνηση που παραπαίει κοκ., ποια άλλη καλύτερη ευκαιρία θα έπρεπε να περιμένουν οι Τούρκοι, για να διεκδικήσουν αυτά που θέλουν;

Από:: analyst.gr

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ειδικές γνώσεις, για να καταλάβει ορισμένα αυτονόητα πράγματα. Πριν από όλα πως το δημόσιο χρέος δεν είναι μόνο μη βιώσιμο, αλλά επί πλέον αδύνατο να μειωθεί σε απόλυτο μέγεθος, χωρίς ονομαστική διαγραφή. Για να συνέβαινε κάτι τέτοιο θα έπρεπε η Ελλάδα να παράγει πλεονάσματα υψηλότερα των επιτοκίων δανεισμού της, δημοσιονομικά δηλαδή και όχι πρωτογενή. Κάτι τέτοιο είναι μάλλον απίθανο με την πολιτική των μνημονίων που της επιβάλλεται – ειδικά εάν προσφύγει στις αγορές που δύσκολα θα τη δανείσουν, έστω με το σημερινό επιτόκιο (4,32%).

Η πληθωριστική μείωση του χρέους είναι επίσης αδύνατη εντός της Ευρωζώνης, ενώ ο ποσοστιαίος περιορισμός του προϋποθέτει ανάπτυξη μεγαλύτερη του κόστους δανεισμού της – η οποία δεν είναι εφικτή για μία χώρα με αποψιλωμένο παραγωγικό ιστό, καθώς επίσης με υπερχρεωμένο το δημόσιο και ιδιωτικό της τομέα. Χωρίς ανάπτυξη τώρα δεν λύνεται κανένα από τα προβλήματα της Ελλάδας – ενώ ανάπτυξη δίχως τη διενέργεια δημοσίων επενδύσεων που απαγορεύονται από τα μνημόνια, σε μία χώρα που το ΑΕΠ της έχει καταρρεύσει, δεν επιτυγχάνεται ποτέ.

Θα μπορούσε βέβαια να ισχυριστεί κανείς πως το χρέος θα μειωθεί με την πώληση των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου – κάτι που όμως είναι απίθανο όταν ξεπουλιούνται σε εξευτελιστικές τιμές και με σκανδαλώδεις συμβάσεις, με τις οποίες ουσιαστικά πληρώνουμε για να αγοράσουν οι ξένοι τις επιχειρήσεις μας (ανάλυση). Ως εκ τούτου το χρέος θα παραμείνει ως έχει – οπότε η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι σε κώμα, χωρίς καμία δυνατότητα επανόδου της σε φυσιολογικές συνθήκες.

Όσον αφορά το ιδιωτικό χρέος, έχει σταματήσει να αυξάνεται από νέο δανεισμό – όχι όμως επειδή οι τράπεζες δεν μπορούν να δανείσουν, αφού δημιουργούν χρήματα από το πουθενά με την παροχή δανείων (για κάθε 100 € χρειάζονται ως εγγύηση μόνο 1 € στην ΕΚΤ), αλλά γιατί δεν υπάρχουν αξιόχρεοι δανειολήπτες. Εν τούτοις, επειδή το κόκκινο ιδιωτικό χρέος απέναντι στο κράτος, στους οργανισμούς του και στις τράπεζες έχει εκτοξευθεί στα ύψη, αυξάνεται από τις επιβαρύνσεις, τα πρόστιμα, τους τόκους υπερημερίας κοκ.- όπως στο παράδειγμα του δημοσίου, στο οποίο οφείλονται μεν περί τα 103 δις €, αλλά με τις επιβαρύνσεις υπερβαίνουν τα 180 δις €.

Η μείωση του τώρα με τη διενέργεια πλειστηριασμών στα περιουσιακά στοιχεία των ιδιωτών είναι επίσης πολύ δύσκολη – αφού οι τιμές τους έχουν καταρρεύσει, οπότε απλά οι δανειολήπτες χάνουν το σπίτι τους και μένουν χρεωμένοι με το υπόλοιπο. Επομένως η σφαγή των Ελλήνων, με τους 30.000 ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς που έχουν προγραμματιστεί για το 2019, δεν πρόκειται να εξυγιάνει την οικονομία – ενώ οι τράπεζες συνεχίζουν να παραπαίουν, οπότε δεν αποκλείεται να χρειαστεί να διασωθούν ξανά από το κράτος, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος (εναλλακτικά να κουρευτούν οι καταθέσεις, αλλά εάν παραμείνει το όριο των 100.000 €, δεν θα προσφέρει τίποτα). Σε κάθε περίπτωση, η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Ελλάδας είναι προ των πυλών – οπότε η μετατροπή των Ελλήνων σε εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους των δανειστών τους.

Περαιτέρω, με μη βιώσιμο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, καθώς επίσης με μνημόνια στο διηνεκές, η Ελλάδα είναι καταδικασμένη – ενώ ασφαλώς κινδυνεύει υπό αυτές τις συνθήκες η εδαφική της ακεραιότητα. Ήδη έχει φανεί στο θέμα των Σκοπίων, όπου ο κάθε λογικός άνθρωπος, χωρίς να είναι καθόλου εθνικιστής, αδυνατεί να καταλάβει πώς ένα κρατίδιο που δεν έχει καμία σχέση με τη Μακεδονία, διεκδικεί την ονομασία της!

Ή πώς μία ελληνική κυβέρνηση θεωρεί πως κάτι τέτοιο είναι συμβατό με την ιδεολογία της περί αυτοπροσδιορισμού των λαών – γεγονός που σημαίνει πως τα Σκόπια θα μπορούσαν να απαιτήσουν το όνομα Ελλάδα, Γερμανία κοκ.! Ακόμη όμως και να το πιστεύει, ποιός της δίνει το δικαίωμα να επιβάλλει την ιδεολογία της χωρίς να ρωτήσει τη γνώμη των Ελλήνων με δημοψήφισμα, όταν γνωρίζει πως τουλάχιστον το 70% είναι αντίθετο;

Εν προκειμένω πάντως δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, η κυρία Merkel έρχεται στην Ελλάδα για ένα και μόνο σκοπό: για να ψηφιστεί η ενδοτική συμφωνία των Σκοπίων. Είναι τόσο σημαντική η πρόσβαση της Γερμανίας μέσω του Δούναβη, του Αξιού και της Μακεδονίας στο Αιγαίο, άρα τα ενεργειακά μας αποθέματα και στους αγωγούς, που θα κάνει τα πάντα για να το πετύχει.

Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να υποτιμούμε καθόλου τις απειλές της τουρκικής ηγεσίας, όπου σύμφωνα με την πρόσφατη για το Κυπριακό «Ότι είναι να γίνει, ας γίνει τώρα» (πηγή). Κατά την άποψη μας, γνωρίζοντας πως το πλέον σημαντικό για τους Τούρκους είναι το Αιγαίο και το Καστελόριζο λόγω ΑΟΖ, η δήλωση του αυτή δεν αφορούσε τόσο την Κύπρο, όσο τα παραπάνω – ενώ έχει δίκιο σχετικά με το «ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει τώρα», αφού η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας της από οικονομικής και αμυντικής πλευράς.

Επί πλέον ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει διαρραγεί, ενώ έχει ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος – με την εξουσία να διεκδικείται από δύο κόμματα που δεν έχουν κανένα την εμπιστοσύνη των Ελλήνων, αφού συνετέλεσαν και τα δύο στην καταστροφή της Ελλάδας. Λογικά λοιπόν για τον Τούρκο «ή τώρα ή ποτέ» – ενώ κάτι ανάλογο έχουμε διαπιστώσει από την πλευρά της Αλβανίας, στο θέμα της Β. Ηπείρου και της ένωσης της με το Κόσσοβο.

Με απλά λόγια, με τα συνοριακά νησιά μας γεμάτα μετανάστες, με την οικονομία μας εντελώς κατεστραμμένη, με τους Έλληνες εξαθλιωμένους, με την κοινωνική συνοχή στο ναδίρ λόγω της πόλωσης που έχουν προκαλέσει ανεύθυνα τα δύο μεγάλα κόμματα, με τη Μακεδονία να κινδυνεύει χωρίς κανένας να κάνει τη σκέψη πως πρέπει να ισχυροποιηθεί με τη μεταφορά υπουργείων εκεί ή με οτιδήποτε άλλο, με τους Γερμανούς να κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο, με τον άξονα Γερμανίας-Τουρκίας ολοφάνερο, με μία κυβέρνηση που παραπαίει κοκ., ποια άλλη καλύτερη ευκαιρία θα έπρεπε να περιμένουν οι Τούρκοι, για να διεκδικήσουν αυτά που θέλουν;