Τα κατά συνθήκην ψεύδη μιας θεατρικής διαφωνίας! Είναι ολίγον ακατανόητη η διοχέτευση εκ μέρους του Μαξίμου, της πρωθυπουργικής δυσαρέσκειας για τις συνεχείς δηλώσεις του Πάνου Καμμένου, ο οποίος και χθες από τα σύνορα δήλωσε ότι θα φύγει μόλις έρθει η συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή.
Από: liberal.gr – Του Γιάννη Σιδέρη
Υποτίθεται τα μιλήσανε τα συμφωνήσανε με τον Αλέξη από την υπογραφή της ανισοβαρούς συμφωνίας. Γνώριζαν την τελική κατάληξη, αλλά παρόλα αυτά ο κ. Καμμένος τους εξυπηρέτησε τα μέγιστα: Τους παρείχε άνεση χρόνου και ευχέρεια χειρισμών προκειμένου να διαπραγματευτούν – όπως διαπραγματεύτηκαν – με τα Σκόπια, και να καταλήξουν στο επαίσχυντο κείμενο, που τους παραδίδει μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα
Ο κ. Καμμένος είτε από πρόθεση είτε από άγνοια παραπλάνησε και το ακροατήριό του. Τηλεοπτικώς στον δημοσιογράφο Χατζηνικολάου δήλωνε ότι η Συμφωνία θα έρθει στην ελληνική Βουλή το… 2020, αφού πρώτα θα μεσολαβούσαν στα Σκόπια διαδοχικά βήματα, όπως… εκλογές, ανατροπή Προέδρου και εκλογή νέου Προέδρου! Στην συνέχεια δημοψήφισμα, συγκρότηση πλειοψηφίας στη Βουλή και οι αναγκαίες συνταγματικές αλλαγές. Όμως οι εκλογές και η ανατροπή/εκλογή νέου Προέδρου, παρέμειναν στον χώρο του φανταστικού. Δεν είχαν άραγε καλή πληροφόρηση οι υπηρεσίες ενός τόσο ευαίσθητου υπουργείου όπως το Αμυνας και ενεχείρισαν λάθος δεδομένα στον υπουργό; Μπορεί, αν και αυτή η εκδοχή δεν μας τιμά ως χώρα.
Ισως όμως και να έβρισκε προσκόμματα για να ροκανίσει τον χρόνο και να απολαύσει μέχρι κεραίας την ευωχία της παραμονής στην υπουργική θέση – την οποία τόσο τίμησε, εναλλάσσοντας στολές των στρατιωτικών τμημάτων που επισκεπτόταν, και τροφοδοτώντας την χιουμοριστική διάθεση των social media.
Παράλληλα μετά την χθεσινή παραδοχή της κυβέρνησης, ότι η Συμφωνία θα έρθει στη Βουλή τον Ιανουάριο, το περιβάλλον του ισχυρίζεται πως με τον Πρωθυπουργό είχαν προγραμματίσει ότι η συμφωνία θα έρθει στην ελληνική Βουλή το Μάρτιο. Παρόμοιες θέσεις δημοσιοποιούσε κατά καιρούς και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Δεν είναι καθόλου απίθανο η ηγεσία της κυβέρνησης να μην είχε σαφή γνώση των διαδικαστικών λεπτομερειών για τις πρόνοιες της συμφωνίας που υπέγραψε!
Ο κ. Καμμένος που κάποτε διατεινόταν ότι θα έριχνε την κυβέρνηση χάριν των θρησκευτικών, αρνήθηκε να την ρίξει για ένα απείρως σημαντικότερο θέμα. Οσο υπάρχουν κράτη και εθνικές ταυτότητες, δηλαδή στον αιώνα τον άπαντα, οι κάτοικοι του γεωγραφικώς ενός τρίτου τη Μακεδονίας, θα εκπροσωπούν φευ το όλον αυτής (και αύριο θα το διεκδικούν με ποικίλους τρόπους στα διεθνή φόρα).
Υπήρχε ο κατάλληλος χρόνος για τον Πάνο, όταν ο Πρωθυπουργός προγραμμάτιζε να μεταβεί στις Πρέσπες, να αποσύρει την εμπιστοσύνη του – και ας έπεφτε η κυβέρνηση, ή έτρεχε ο Σταύρος να γίνει συγκυβερνήτης, μιας και αγωνιούσε για το πότε θα καταδεχθεί ο Ζάεφ να απαντήσει στις προτάσεις Τσίπρα. Ο Σταύρος αγωνιούσε από φιλελεύθερο κοσμοπολιτισμό. Οι Τσίπρας και Κοτζιάς ήταν συνεπείς στα ιδεολογικά θέσφατα, στα οποία μυήθηκαν κατά τη θητεία τους στις κομματικές οργανώσεις της νιότης τους.
Η αναγγελθείσα απομάκρυνση Καμμένου από τη κυβέρνηση είναι πλέον μηδενικής αξίας, καθώς η Συμφωνία παράγει ήδη διπλωματικό αποτέλεσμα. Η θέση της χώρας μας καθίσταται δεινή. Εχει συμφωνήσει εφόσον περάσουν οι συνταγματικές αλλαγές από τη Βουλή των Σκοπίων, να έρθει στην ελληνική Βουλή. Είναι υποχρεωμένη να την ψηφίσει καθώς και το πρωτόκολλο ένταξης στο ΝΑΤΟ. Στην αντίθετη περίπτωση παραβιάζει την συμφωνία που η ίδια έχει υπογράψει.
Η δεινότητα της θέσης μας έγκειται στο να την έχουν ψηφίσει όλοι οι εταίροι του ΝΑΤΟ, και να την αρνηθεί η Ελλάδα. Πέραν των πιέσεων που θα ασκηθούν και θα είναι αφόρητες, η ήδη θρυμματισμένη εικόνα αξιοπιστίας της χώρας από τη έναρξη των μνημονίων, θα επιδεινωθεί. Γι αυτό έπρεπε να προληφθούν οι Πρέσπες, αλλά ο Πάνος ολιγώρησε.
Μάλλον εν τη βουλιμία της καρέκλας, απώλεσε την ευκαιρία να γίνει μελλοντικά ένας ισχυρός πόλος έλξης του παραδοσιακού «εθνικοφρόνου» τμήματος Δεξιάς. Φυσικά δεν θα κατίσχυε του χώρου, καθώς η ευφυής τακτική Μητσοτάκη , με την άρνηση της συμφωνίας, συγκράτησε ενδεχόμενες φυγόκεντρες δυνάμεις και σύμπτυξε τον χώρο. Ωστόσο θα έδινε εμπράκτως ένα πολιτικό στίγμα, ως επένδυση που θα του απέφερε στο μέλλον.
Τώρα στο διηνεκές, η μοίρα του θα είναι να καλείται να απολογηθεί γιατί δεν έριξε την κυβέρνηση στον κατάλληλο χρόνο, και της επέτρεψε να υπογράψει.
Μάλλον μίζερο πολιτικό μέλλον εξασφάλισε για τον εαυτό του…
. .
..
