Ο Αλέξης Τσίπρας κυβέρνησε τη χώρα για 4 χρόνια, προσαρμόζοντας την πολιτική του στις επιταγές των εταίρων. Θα μπορούσε να τα τινάξει όλα στον αέρα αλλά δεν το έκανε. 

Από το πηγάδι της ιδεοληπτικής του εσωστρέφειας όμως δεν βγήκε. Και ούτε πρόκειται ποτέ να βγει, αφού οι δυνατότητές τους είναι έτσι κι αλλιώς, περιορισμένες.

Αυτά είναι τα όρια του δικού του «ωκεανού» την ώρα που στον υπόλοιπο κόσμο οι άλλοι ετοιμάζουν ποντοπόρα ταξίδια.

Μέχρι όμως να εγκαταλείψει την εξουσία, έχει πολλά περιθώρια να υποσχεθεί πολλά δώρα στους “μικρούς” ψηφοφόρους του.

Ο πρωθυπουργός, βέβαια, σε αντίθεση με όλους τους σοβαρούς προκατόχους του, διαθέτει μια θέση υπεροχής και ευκολίας στα δώρα. Όχι μόνο χάρη στις δεξιότητες που του παρέχει το “ηθικό πλεονέκτημα” αλλά κυρίως επειδή λειτουργεί αποτελεσματικά το άλλοθι των δεσμεύσεων των μνημονίων.

Της επιτήρησης γενικότερα, που περιορίζει τον δανεισμό, τις παροχές και την εξαγορά ψήφων.

Κατά συνέπεια, έχει απεριόριστες δυνατότητες να φορτώνει τον σάκο του με άδεια κουτιά και να κόβει βόλτες με πεινασμένους ταράνδους πάνω από τους ομήρους του Δημοσίου που περιμένουν να αλλάξει ο χρόνος.

Άδεια κουτιά ντυμένα με πλύχρωμες κορδέλες και με την πονηρή δέσμευση να τα γεμίσει ο επόμενος.

Έχει ο Αλέξης εκλογικά σχέδια; Πολύ αμφιβάλλω αν ξέρει ο ίδιος τι τον συμφέρει στην πραγματικότητα.

Τι του απομένει μέσα στην άγνοια των αληθινών προθέσεων; 

Συζητήσεις για νέους διορισμούς στο δημόσιο, οι οποίες μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις περνούν από τη φάση των συζητήσεων στην σφαίρα της υλοποίησης μέσα από κυβερνητικές τροπολογίες.

Aγωνιώδεις τακτικισμοί και υποσχέσεις διατήρησης του κρατισμού σε όλα τα επίπεδα. Με στόχο πάντα, την αναζωπύρωση της ανάγκης για προστασία όλων εκείνων που συνδέουν την επιβίωσή τους με το κράτος και τις παροχές του.

Ο περισσότερος κόσμος εν τω μεταξύ, βιώνει έναν ιδιότυπο μηδενισμό ο οποίος δεν του επιτρέπει να αποδώσει ευθύνες σε “Αγιους Βασίληδες”.

Δυσκολεύεται με λίγα λόγια να κατανοήσει ποιος ευθύνεται για την καθυστέρηση στην αποκατάσταση των συντάξεων, των αναδρομικών ή των επιδομάτων.

Δίνεται επομένως η δυνατότητα στον πρωθυπουργό να δέχεται εκατομμύρια γράμματα με επιθυμίες όλων των ειδών. Και να υπόσχεται ταυτόχρονα ότι θα τις πραγματοποιήσει.

Ο Αλέξης είναι ο Αγιος Βασίλης της κωλοτούμπας και για αυτό συνεργάστηκε εξαιρετικά με τον μάγο που τον εμπιστεύτηκε στην χριστουγεννιάτικη γιορτή στο Μαξίμου…

Είναι ο ηγέτης που του χαρίστηκαν αναρίθμητες ευκαιρίες για ανέξοδο λαικισμό, εύκολη δημαγωγία και ερασιτεχνική εξαπάτηση των ψηφοφόρων του. 

Και τώρα, έχει και πάλι ελεύθερο το πεδίο να οργανώνει την στρατηγική των υποσχέσεων χωρίς να χρειάζεται να τις πραγματοποιήσει!

Θα τις μετακυλήσει στον επόμενο;

Είναι μάλλον το πιθανότερο, αφού τα περιθώρια των παροχών είναι μάλλον περιορισμένα.

Ως τότε όμως, θα ανοίξει την όρεξη σε όλους τους Έλληνες που περιμένουν ακόμα μάγους και ταχυδακτυλουργούς στη ζωή τους.

Σ αυτό ακριβώς ελπίζει ο Τσίπρας. 

Να δημιουργήσει ένα ευρύ φάσμα ανεξέλεγκτων προσδοκιών οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να ικανοποιηθούν από την επόμενη κυβέρνηση. Με αποτέλεσμα να απλωθεί πολύ γρήγορα ένα κλίμα έντονης δυσαρέσκειας και απογοήτευσης στην κοινωνία και στο εκλογικό σώμα.

Το ζήτημα ήταν να μην ενδώσει ο κόσμος στον λαικισμό. Να μην πιστέψει ότι υπάρχει Άγιος Βασίλης.

Από τη στιγμή που το έκανε, όλα πλέον είναι δύσκολα και επικίνδυνα για τη χώρα. Η προσγείωση στην πραγματικότητα βρίσκεται ακόμα πολύ μακριά…

Του Ανδρέα Ζαμπούκα
liberal.gr