Γαλλία όπως Ελλάδα;

Οκτώ στους δέκα Γάλλους συμφωνούν με τα αιτήματα του επαναστατικού κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων σύμφωνα με δημοσκόπηση, ενώ εάν μετεξελιχτούν σε κόμμα θα αναδειχθούν σε τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα με ποσοστό 12,6%.

Μπορεί σαν αφορμή να στάθηκε η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα κατά 2,5 σεντς ανά λίτρο για τη βενζίνη και κατά 6,5 σεντς στο πετρέλαιο, όμως αυτή ήταν απλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι που συνεχώς γέμιζε.

Σε λήθαργο η πραγματική οικονομία στη Γαλλία επί δεκαετίες – Η ανεργία

Η ανεργία στη Γαλλία μπορεί να ήταν λίγο πάνω από 14% πέρυσι, ωστόσο το ποσοστό ανεργίας στην περιφέρεια και στην επαρχία ξεπερνά το 15%.

Το φυσικό ποσοστό ανεργίας στη χώρα έχει διαμορφωθεί σε μακροχρόνιο επίπεδο στο 14,6%. Αυτό σημαίνει ότι η ανεργία δε μπορεί εύκολα να μειωθεί κάτω από αυτό το ποσοστό χωρίς να υπάρξει σημαντική άνοδος των τιμών. Και το χειρότερο; Ακόμη και με άνοδο των τιμών, δηλαδή πληθωρισμό, δε μπορεί να μειωθεί.

Γι’ αυτό και η καμπύλη Phillips είναι σχεδόν κάθετη, που δείχνει ότι ακόμα κι αν οι επιχειρήσεις στη χώρα αυξήσουν τις τιμές δεν είναι διατεθειμένες να προβούν σε πάρα πολλές προσλήψεις.

Η υψηλή φορολογία και το “αποτέλεσμα εκτόπισης”

Οι λόγοι γι’ αυτό είναι δύο: 

Η υψηλή φορολογία πνίγει την επιχειρηματικότητα και πλήττει τις ιδιωτικές επενδύσεις στη χώρα. Η Γαλλία έχει από τους υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές στην Ευρωζώνη όπως 21% πάνω στην κατανάλωση και 41,2% πάνω στην εργασία. Γιατί έχει υψηλούς φορολογικούς συντελεστές;

Διότι αναγκάζεται να χρηματοδοτεί πολύ υψηλές δημόσιες δαπάνες που φτάνουν το εξωφρενικό 57% του παραγόμενου προϊόντος της.

Οι πολύ υψηλές κρατικές δαπάνες δημιουργούν το φαινόμενο της εκτόπισης του ιδιωτικού τομέα. 

Όταν αυξάνονται οι δαπάνες του κράτους ως ποσοστό του παραγόμενου εισοδήματος οι επιχειρηματίες προσδοκούν ότι αυτές θα χρηματοδοτηθούν με την επιβολή φόρων και αποθαρρύνονται στην πραγματοποίηση επενδύσεων. 

Η μείωση των ιδιωτικών επενδύσεων ως αποτέλεσμα της αύξησης των κρατικών δαπανών λέγεται “αποτέλεσμα εκτόπισης” στη μακροοικονομία και ειδικά στη Γαλλία φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα:

Η “έκρηξη” της μερικής απασχόλησης και της… μερικής κατανάλωσης

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας στη χώρα η οποία δεν κατάφερε να μειώσει την ανεργία, ίσα ίσα την αύξησε. 

Κι αυτό διότι οι ελαστικές μορφές απασχόλησης δρουν ευεργετικά στα πολύ χαμηλά επίπεδα (5% και κάτω) ή στα πολύ υψηλά επίπεδα ανεργίας (πάνω από 20%), ενώ σε κάθε άλλο επίπεδο φέρνουν αύξηση της ανεργίας. 

Οι εργαζόμενοι έχουν μειωμένη παραγωγικότητα αλλά είναι και αποδυναμωμένοι ως καταναλωτές με αποτέλεσμα να περιορίζουν την κατανάλωσή τους, πλήττοντας τα έσοδα των επιχειρήσεων που αναγκάζονται στη συνέχεια να προβούν σε απολύσεις, αυξάνοντας την ανεργία.

Του Κωνσταντίνου Βουδούρη
capital.gr