Απευθυνόμενος πρόσφατα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο πρωθυπουργός, από το βήμα της Βουλής, του είπε μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:
«Κύριε Μητσοτάκη, ακούστε, σε αυτόν τον χώρο -ιδιαίτερα στον χώρο της Κεντροαριστεράς και του ΠΑΣΟΚ- υπάρχουν άνθρωποι έντιμοι και αγωνιστές που πάλεψαν τα χρόνια της ζωής τους για μια καλύτερη Ελλάδα, για ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτόν τον τόπο.
Δεν πρόκειται να χαρίσουμε αυτούς τους ανθρώπους σε μία χρεοκοπημένη ηγεσία, η οποία οδήγησε εκεί που οδήγησε αυτό το Κόμμα.
Εμείς τους απλούς αγωνιστές, τους έντιμους, όχι απλώς θα τους εντάξουμε στους δικούς μας αγώνες και στις δικές μας τις τάξεις, αλλά θα βρεθούμε δίπλα δίπλα, όπως σήμερα βρίσκεται στις τάξεις μας και δίπλα μας στον αγώνα για μια καλύτερη Ελλάδα η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80. Αν αυτό δεν σας αρέσει αυτή είναι η πραγματικότητα».
Από τα παραπάνω λόγια του Αλέξη Τσίπρα προκύπτει ξεκάθαρα ότι ο πρωθυπουργός ναι μεν απευθυνόταν στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πλην όμως έβριζε την κυρία Φώφη Γεννηματά!
Την ίδια στιγμή όμως απευθυνόταν και στοπερίφημο ανδρεοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ των «μη προνομιούχων».
Απευθυνόταν δηλαδή σε μεγάλες κατηγορίες της ελληνικής δημοσιοϋπαλληλίας, η οποία επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου υπερδιπλασιάστηκε για να φθάσει στο ένα εκατομμύριο άτομα το έτος 2009! Αυτή η δημοσιοϋπαλληλία, ποσώς ενδιαφέρεται για το ποιόν και τα προσόντα των ανθρώπων του Μεγάρου Μαξίμου.
«Ελεγχομενη» επίσης στο έπακρο από τα συνδικάτα, η ελληνική δημοσιοϋπαλληλία δεν έχει κανένα σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης και εργασιακής εξασφάλισης.
Τα προβλήματα της εντοπίζονται στο περισσότερο όφελος από τη θέση με τον λιγότερο κόπο Αυτή η αρχή καθορίζει και τις πολιτικές επιταγές της δημοσιοϋπαλληλίας, στην οποία το φιλικό προς τον Αλ.Τσίπρα παλαιό ΠΑΣΟΚ, έχει το πάνω χέρι σε πολλά επίπεδα.
Με δεδομένο λοιπόν το πολιτικό κοινό, στο οποίο απευθύνεται ο Αλέξης Τσίπρας, η εικόνα του και ο πολιτικός του λόγος πρέπει να είναι απόλυτα συμβατός με την πολιτική ζήτηση που εκφράζει το κοινό αυτό.
Και από την άποψη αυτή, οι κύριοι συνεργάτες του είναι ανάγκη να ανταποκρίνονται και αυτοί στην παραπάνω ζήτηση.
Το γεγονός ότι υπήρξαν μπάρμαν, γκαρσόνια, ντελιβεράδες και κλητήρες γραφείου είναι απόλυτα θετικό για τον Τσίπρα και την εικόνα του.
Περνάει έτσι μηνύματα ότι η εξουσία δεν έχει ανάγκη από μορφωμένους και έμπειρους ειδικούς τεχνοκράτες και άλλους «χαρτογιακάδες» της ελίτ. Με Καρανίκες, Μανολους και αλλους τινές τα βγάζει άψογα πέρα.
Παράλληλα, ο Τσίπρας δείχνει προς την γραφειοκρατία που τον στηρίζει ότι η παιδεία είναι κουραφέξαλα. Είναι τέχνασμα των ελίτ με «αντιλαϊκό χαρακτήρα».Τα καλα παιδιά που τον στηρίζουν και του φτιάχνουν εικόνα, προέρχονται από τον λαό και όχι από τζάκια.Αρα δεν μπορούν παρά να άκουν το σφυγμό του λαού και όχι τα κούφια λόγια της ελίτ.
Ειναι μαγκιά λοιπόν του Τσίπρα να χασμουριέται μπροστά στον Βούλγαρο πρόεδρο η τον Ισραηλινό πρωθυπουργό και εξευτελισμός της χώρας που εκπροσωπεί.!!
Του Αθ.Χ. Παπανδρόπουλου
lykavitos.gr