Οι ένοπλοι εκφραστές του σταλινισμού δεν έμαθαν τίποτα από την ήττα της δολοφονικής φράξιας «17Ν», το καλοκαίρι του 2002.
Όταν ο αρχιδολοφόνος ψευτοαγωνιστής Δημήτρης Κουφοντίνας εγκατέλειψε πολυτραυματία τον πρώην «σύντροφό» του Σάββα Ξηρό εκείνο το βράδυ στις 29 Ιούνη του 2002 στο λιμάνι του Πειραιά και έπαιξε το «κρυφτό» για 2 μήνες μέχρι να «παραδοθεί» στην ΓΑΔΑ ως «ήρωας» και «τιμητής» της φασιστικής συμμορίας «17Ν»!
Η εμμονή του ένοπλου σταλινισμού στη βία και στην εκδίκηση για ό,τι είναι διαφορετικό από την «απόλυτη αλήθεια» της δεν είναι φαινόμενο της μεταπολίτευσης ή της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων που στήνουν στον τοίχο τις κοινωνίες!
Υπάρχει από τότε που οι πολιτοφυλακές και τα ψευτοκόκκινα φασιστικά λαϊκά δικαστήρια της ΟΠΛΑ εκτελούσαν στο Γαλάτσι στις 21 Δεκέμβρη του 1944 την ηθοποιό Ελένη Παπαδάκη και όσους διαφωνούσαν εκείνη την εποχή με την «καθοδήγηση» του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ ως «προδότες», «αναθεωρητές», «αντικομμουνιστές» και «συνεργάτες» των Ναζί.
Ο Φασισμός αυτού του δολοφονικού μηχανισμού που, ενώ σε όλη την Ευρώπη «κατέβασε» και «αποχαιρέτησε» τα όπλα κάνοντας την πιο σκληρή αυτοκριτική για τον εαυτό της, εξακολουθεί εδώ με τα ντόπια απολειφάδια του να έχει «παρουσία» ακόμα στα δελτία ειδήσεων και στα πρωτόστηλα συμβιώνοντας με τα άλλα δολοφονικά χιτλερικά τάγματα εφόδου και τον ισλαμικό τζιχαντισμό που αιματοκυλά τυφλά ανθρώπινους στόχους στην Ευρώπη.
Ο καθένας για τις δικές του εμμονές, για τη «θρησκεία» και το «αλάνθαστο δόγμα» του, που δεν ανέχεται καμία άλλη άποψη και τοποθέτηση εκτός από τον δυναμίτη, τα μαχαίρια και τις σφαίρες της ιδεοληψίας του.
Η δολοφονική επίθεση στον «ΣΚΑΪ» και στην «Καθημερινή» είναι η βαριά άρρωστη πρακτική αυτής της «ιδεολογικής» παραφροσύνης, που δεν απαντά φυσικά στην υπάρχουσα διεθνή Κρατική-Εξουσιαστική βία που ισοπεδώνει τις κοινωνίες επιβάλλοντας μια άγρια και εξοντωτική «κανονικότητα», αλλά την τροφοδοτεί και τη διαιωνίζει!
Η δολοφονική επίθεση στον «ΣΚΑΪ» και στην «Καθημερινή» είναι συνέχεια της Εξουσιαστικής-Φασιστικής δράσης από τον σύνδεσμο σταλινικών, μηδενιστών και ψευτοαναρχικών που άφησαν αρκετά πτώματα πίσω τους τα τελευταία χρόνια στο όνομα του «επαναστατικού» σεκταρισμού που έχει τη βία ως «μαμή της ιστορίας» και όλα τα μέσα «άγια και ευλογημένα» για να «χορέψει» ο σκοπός της Βαρβαρότητας!!!
Το «δίκτυο» των υποστηρικτών της προβοκατόρικης – φασιστικής αυτής δράσης, του ένοπλου σταλινισμού και της κατάρας και αμαύρωσης των κινημάτων αμφισβήτησης, της αριστεράς και του αναρχισμού επιβιώνει ακόμα με τον μπαχαλισμό και τον πολιτικό χουλιγκανισμό, που έχει στρέψει τους κατοίκους των Εξαρχείων στον εναγκαλισμό με την ακροδεξιά και την έκκληση για αστυνομοκρατία και προστασία από τις «πολύμορφες» μαφίες (ποινικές και «πολιτικές») που έχουν καταστρέψει τον κοινωνικό ιστό και την ιστορία μιας ιστορικής γειτονιάς στο κέντρο της Αθήνας, σύμβολο για τους κοινωνικούς αγώνες στο παρελθόν!
Ένας βολεμένος μέσα στον μικρόκοσμό του προβοκατόρικος ψευτοαναρχισμός, που σε άλλη του «εκδοχή» έφθασε στο σημείο να «υμνεί» μέσα στην ηλιθιότητά του τον Δημήτρη Κουφοντίνα ως «πρότυπο αγωνιστή και επαναστάτη» και να «υπόσχεται πως κάποια μέρα θα κάψουμε τον ΣΚΑΪ» ή που σε άλλη του «εκδοχή» «βομβαρδίζει» κατά καιρούς το σπίτι του βουλευτή Φλαμπουράρη στον λόφο του Στρέφη και μετά αυτό-γελοιοποιείται μιλώντας για «αστυνομική κατοχή» των Εξαρχείων!!!
Είναι το απαραίτητο «ιδεολογικό» συμπλήρωμα των απογόνων των Ναζί και του Εθνικισμού, που όλοι μαζί βρίσκουν κοινά σημεία κάτω από την ίδια σημαία, τον Αγκυλωτό της Εκδίκησης και του «ξεκαθαρίσματος» με ό,τι δεν μπορεί να αντέξει η γιάφκα της αστυνομίας της σκέψης και της πληροφόρησης!
Κοινός τόπος και σκοπός να κρεμάσουν στις πλατείες και στο Σύνταγμα «προδότες αλήτες πολιτικούς», «μικροαστούς και νοικοκυραίους», δημοσιογράφους, δικαστές, μπάτσους και «προσκυνημένους»!
Αλλίμονο όμως στους ανθρώπους και στις κοινωνίες αν συμφωνήσουν και αποδεχθούν «σωτήρες» και «μεσάζοντες» μιας άλλης ακόμη ανάθεσης (και ίσως της πιο απάνθρωπης), που αρνείται να συμφιλιωθεί με την επιστημονική και μόνη πραγματικότητα που δεν θα ανατραπεί ποτέ έως το τέλος (τουλάχιστον) αυτού του Κόσμου, πως οι κοινωνίες αλλάζουν «πρόσωπο» και επιταχύνουν το βήμα μιας καλύτερης ζωής μέσα από την αποδοχή της διαφορετικότητας, της διαπάλης και της σύγκρουσης τόσων απόψεων που είναι γύρω μας όσο η απεραντοσύνη του Σύμπαντος!
Γιατί ο εκφοβισμός και η φίμωση δεν αποτελούν «βήμα» για την καλύτερη αλλαγή του Κόσμου, αλλά απειλή, διασπορά του φόβου και Τρομοκρατία!
Γιατί ο Νόμος της Εκδίκησης και της «Ομοιομορφίας», της Βόμβας, της Τιμωρίας δεν αποτελεί «όραμα» για ένα καλύτερο Κόσμο, αλλά προθάλαμο για τις χειρότερες μαύρες σελίδες του μέλλοντος!
Και σήμερα που οι κοινωνίες έχουν ανάγκη από άλλη δομική πρόταση για επαναφορά της Κοινωνικής Δημοκρατίας και το ξημέρωμα μιας «άλλης μέρας», οι Ηλίθιοι βρίσκονται πάντα εκεί «εμπόδιο» και τροχοπέδη όπως ακριβώς κάνανε εκείνοι οι «συντρόφοι» τους ψευτοαγωνιστές τη δεκαετία του ’80, όταν στο όνομα του «αντικαπιταλιστικού αγώνα» καίγανε το «Μινιόν» και τα πολυκαταστήματα του «καπιταλισμού», στέλνοντας εκατοντάδες εργαζόμενους στην απόγνωση και στην ανεργία!
Υπερασπίζομαι, παρά τις διαφωνίες μου με τις όποιες «γραμμές» των «άλλων», των «όποιων άλλων», του «ΣΚΑΪ», της «Καθημερινής», της ATHENS VOICE, του περιοδικού «Ρεσάλτο», του «Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου», του καθενός το δικαίωμα που βρίσκεται μέσα ή έξω από τα ΜΜΕ, μέσα ή έξω, μακριά ή κοντά από τη «δική μου αλήθεια», να έχει την ελευθερία να γράφει και να δηλώνει ό,τι θέλει χωρίς να κρέμεται από πάνω του η θηλιά, η εξουσία του θανάτου και του Τρόμου!
Γιατί η μόνη αλήθεια γεννιέται από τις απόψεις που «πέφτουν στο τραπέζι» διαλόγου και αντίλογου, στους αγώνες που δεν «σημαδεύονται» από τις αντιλήψεις της φασιστικής παλάμης!
Αν πράγματι είναι δυνατές οι απόψεις, θα «διαβρώσουν» και θα ξεπεράσουν τον παλιό Κόσμο των Παθών φυσώντας «άνεμο αλλαγής» στις βασανισμένες κοινωνίες που παραμένουν αιώνες στο κρεβάτι του Προκρούστη!!!
Γιατί η ιστορία των ανθρώπων και της φύσης είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ και να ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΓΟΝΙΜΑ ΜΟΝΟ πάνω στις «ρόδες» της αποδοχής της πολυμορφίας και του ορθολογισμού!
ΜΟΝΟ η ιστορική γνώση και μνήμη, η αυτοκριτική των παθημάτων που έγιναν «μαθήματα», τα επιχειρήματα και οι αντιπαραθέσεις απόψεων θα αποτελέσουν τον «τσελεμεντέ» και οδηγό της διαδρομής των κοινωνιών έξω από τον βάλτο της παραίτησης και του ατομικισμού!
ΜΟΝΟ η γόνιμη αντίσταση στην κατρακύλα που αναπαράγει την αιματόβρεκτη κίνηση της σαβούρας και της δυσωδίας του όποιου Φασισμού, ΜΟΝΟ η γόνιμη αντίσταση στο όποιο «μαύρο» που επιβάλλεται με τη βία από κάθε μορφής εξουσία μπορεί να φωτίσει ελπιδοφόρα και αισιόδοξα έναν άλλο Κόσμο ΕΦΙΚΤΟ για τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές.
Τουλάχιστον γι’ αυτούς, γιατί εμείς δεν έχουμε και τα χρόνια πλέον για να προλάβουμε τη συνάντηση και την απόλαυση εκείνου, «κάποτε», του ΕΦΙΚΤΟΥ!!!
Αν πράγματι μας ενδιαφέρουν οι «επόμενοι» και όχι η ιδιοτέλεια και η εκτόνωση του ναρκισσισμού μας, που «ζει» και πεθαίνει «βολεμένη» στο… σήμερα!!!
Για την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας
Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάιν), Μεμονωμένο άτομο από τον Αναρχισμό
erozer2000@yahoo.gr
http://nadaparanosotros.blogspot.gr, https://exadaktylos.wordpress.com