Οι πολιτικοί κάθε απόχρωσης επενδύουν στην ασθενή συλλογική μνήμη των πολιτών, με τη λογική «να υποσχεθούμε σήμερα πράγματα που αύριο θα έχουν ξεχαστεί» για να κλέψουν τις ψήφους.
Πριν από λίγες ημέρες, δήθεν οργισμένος, διέψευσε ότι υπάρχουν κλούβες των ΜΑΤ που φυλάσσουν το σπίτι του και το γραφείο του στο Μέγαρο Μαξίμου.
Παρά τις διαβεβαιώσεις του, όποιος περάσει από την Ανω Κυψέλη, κυρίως τις νυχτερινές ώρες, μπορεί να δει την κλούβα της Αστυνομίας και διασκορπισμένους αστυνομικούς σε κάθε διασταύρωση και απόσταση 150 μέτρων από το σπίτι του.
Υπάρχει περίπτωση να το κάνει η Αστυνομία χωρίς να είναι ενήμερος ο ίδιος; Δύσκολο. Κάποιος από τους υπουργούς του ή τους μανδαρίνους της εξουσίας θα του το είχε πει.
Ας μη συζητήσουμε για το Μέγαρο Μαξίμου. Εκατοντάδες αστυνομικοί είτε με στολή είτε με πολιτικά είναι σε περιπολία και τις περισσότερες ώρες η Ηρώδου Αττικού είναι αποκλεισμένη από ισχυρές δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. και μάλιστα κατά τέτοιο τρόπο που να μην περνάει όχι αυτοκίνητο, αλλά ούτε καν πεζός.
Ο πρωθυπουργός που ξεκίνησε τη θητεία του με πρώτη κίνηση καταργώντας τα κάγκελα μπροστά από τη Βουλή φοβάται.
Δεν είναι κακό να φοβάται, ούτε αμφισβητεί κανείς την ανάγκη να φυλάσσεται ο πρόεδρος της κυβέρνησης, αλλά δεν μπορείς να αμφισβητείς αυτό που όλοι βλέπουν και από πάνω να κουνάς και το δάχτυλο.
Παράδειγμα δεύτερο, προχθές, πάλι από το βήμα της Βουλής, κατακεραύνωσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι στελέχη της Ν.Δ. είχαν κατονομάσει τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου ως αρχηγό της 17Ν. Και αυτό τη στιγμή που οι πάντες γνωρίζουν ότι ο ισχυρισμός αποδίδεται εσφαλμένα -ή όχι- μόνο στον Πάνο Καμμένο, αρχηγό των ΑΝ.ΕΛ. και εταίρο του στην κυβέρνηση.
Δεν το ήξερε αυτό ο πρωθυπουργός; Οταν γνωρίζει για τις ερωτικές επιτυχίες του Πέτρου Τατσόπουλου ή τους αρχηγούς που άλλαξε η «κυρία μου» βουλευτής Κατερίνα Μάρκου δεν μπορεί να μην άκουσε τίποτα για τον Καμμένο και το βιβλίο του.
Γιατί να χρησιμοποιήσει ένα τόσο ακραίο ψέμα όταν όλοι γνωρίζουν την αλήθεια; Για να πλήξει την αντιπολίτευση, να εκθέσει εμμέσως τον εταίρο του, ή απλώς «όσο πιο μεγάλο ψέμα πεις τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να γίνει πιστευτό»;
Οταν λοιπόν ο πρωθυπουργός μιας χώρας λέει ασύστολα ψέματα για τα προφανή, εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε πώς αντιμετωπίζει την κοινωνία και τους ψηφοφόρους.
Και όταν πια έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα αρχίζει τις κωλοτούμπες, ένας όρος που τον… καθιέρωσε στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Ο κ. Τσίπρας στήριξε στα ψέματα και την τελευταία του πολιτική και επικοινωνιακή αντεπίθεση με την οποία προσπάθησε να περιορίσει τη δημοσκοπική απόσταση από τη Ν.Δ.
Οι περισσότερες παροχές ήταν «μαϊμού» ή ψίχουλα σε σχέση με τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί.
- Μικρή η αύξηση του επιδόματος θέρμανσης. Την πήρε 206 εκατ. από τον Σαμαρά και την έφτασε στα 55 εκατ. το 2018.
- Μικρότερο κοινωνικό μέρισμα και αυτό οφείλεται στην υπερφορολόγηση του 20% των εργαζομένων.
- Στα ύψη τα καύσιμα λόγω φόρων, αν και η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει διεθνώς κατά 40%.
- Τεράστια τα χρέη στην Εφορία.
- Μείωση της… ανεργίας με εργαζομένους των 360 ευρώ.
- Διπλασιασμός του ιδιωτικού χρέους.
Ο πρωθυπουργός τέσσερα χρόνια τώρα κορόιδεψε αρκετά την ελληνική κοινωνία.
Ολα όμως έχουν ένα τέλος. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι παρά την παροχολογία και τις υποσχέσεις για διορισμούς, μειώσεις φόρων και είσοδο όλων των μαθητών στα πανεπιστήμια το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Ο κ. Τσίπρας δεν έχει πολλές επιλογές μπροστά του. Η ψαλίδα όχι μόνο δεν πρόκειται να κλείσει, αλλά θα μεγαλώνει συνεχώς. Η παγωμάρα στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης έδειξε τι τον περιμένει.
Η ήττα είναι αναπόφευκτη όσα ψέματα και να πει.
Ας αποφύγει τουλάχιστον την επιστροφή στον παλαιοκομματισμό και μάλιστα σε μία από τις χειρότερες εκδοχές του. Γιατί, όπως είπε και ο ίδιος, «το παλιό και το νέο δεν έχουν να κάνουν με την ηλικία».
Συμφωνούμε. Σε πρόσφατη ομιλία του, μάλιστα, μια φράση του έκανε μεγάλη εντύπωση: «Κατοικούμε στα λόγια μας».
Προσοχή, λοιπόν, κύριε Τσίπρα, να μην είναι ψεύτικα.
Μπάμπης Κούτρας
protothema.gr