Η πρόσφατη δήλωση του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων εξέπληξε. «Αν οι Τούρκοι ανέβουν σε βραχονησίδα, θα την ισοπεδώσουμε». Εξέπληξε για δύο λόγους.
Ο πρώτος: μία τόσο σοβαρή πολεμική ενέργεια, όπως αυτή που ανακοίνωσε, προϋποθέτει τη λήψη πολιτικής απόφασης.
Άρα, η πρωτοβουλία της έναρξης ενός θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο πέρασε στα χέρια της Τουρκίας. Εκείνη θα επιλέξει τη βραχονησίδα, εκείνη θα επιλέξει τον χρόνο και εκείνη θα επιχειρήσει να ελέγξει τη φύση και την έκταση των παράπλευρων απωλειών μιας σύρραξης με νεκρούς.
Μετά το σοκ μιας τέτοιας τραχείας δήλωσης, ξεκίνησε μια σειρά υποστηρικτικών και υπερασπιστικών ερμηνειών της.
Ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων θεωρείται ως ένας από τους πιο σοβαρούς και αξιόπιστους ανώτατους αξιωματικούς.Και δεν είναι δυνατόν να έχει προβεί σε τέτοια δήλωση χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την πολιτική ηγεσία. Είτε με τον Πρόεδρο της ελληνικής κυβέρνησης. Είτε με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας.
Αυτό το τελευταίο σίγουρα αποτελεί πηγή ανεξάντλητων ανησυχιών και αγωνίας. Στην ίδια γραμμή κινείται και μια άλλη οικογένεια ερμηνειών.
Οι παραβιάσεις στο Αιγαίο, τον τελευταίο καιρό, από την τουρκική πολεμική αεροπορία έχουν ενταθεί. Και…υπάρχουν πληροφορίες ότι η Τουρκία προετοιμάζεται για κατάληψη κάποιας βραχονησίδας, που ανήκει στην εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και, κατά συνέπεια, έπρεπε να σταλεί ένα ισχυρό μήνυμα για τις ελληνικές αντιδράσεις.
Όμως, υπάρχουν και άλλες ερμηνείες, που κινούνται σε αντίθετη τροχιά. Η μεν κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει ένα προσχηματικά εθνικό μέτωπο παραμονές εκλογών, για να το εκμεταλλευτεί στις εκλογές. Ο δε Υπουργός Εθνικής Άμυνας, μετά την αναμφισβήτητη δημοσκοπική καθίζησή του, αναζητά μια καινούρια «εθνική» ατζέντα ενόψει των εκλογών. Στην ατζέντα του «Μακεδονικού» τα έχει χάσει όλα. Οι διαδοχικές δηλώσεις του, άλλοτε αντιφατικές άλλοτε παραληρηματικές, έχουν σμικρύνει το ακροατήριό του.
Φοβάμαι ότι η κυβέρνηση αγνοεί πολλούς κρίσιμους παράγοντες, που θα εμπλακούν σε μια μακρά πολυπαραγοντική εξίσωση αναζήτησης εθνικώς επωφελών λύσεων. Αγνοεί την ικανότητα του Ερντογάν να κατασκευάζει δίαυλους επικοινωνίας με την πολυκέφαλη ηγεσία των ΗΠΑ. Ορισμένοι απ’ αυτούς έχουν καθαρά οικονομικό περιεχόμενο. Ορισμένοι εκμεταλλεύονται την κρίση ηγεσίας, που εμφανίζουν οι ΗΠΑ, στην περίοδο του Τραμπ. Και ο Τραμπ φοβάται.
Δεν έχει ξεμπερδέψει με τη δεινή κατηγορία ότι εκμεταλλεύτηκε το ρωσικό παράγοντα τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές. Οι συνεργάτες του – ο ένας μετά τον άλλο – καταδικάζονται σε ποινές πραγματικής φυλάκισης, ομολογώντας δεινές κατηγορίες, που επιβαρύνουν και τον Τραμπ. Και άλλοι, όχι λίγοι, αποστασιοποιούνται από τον Τραμπ με θορυβώδη τρόπο. Η πρόσφατη, μάλιστα, δήλωση του Τραμπ με την οποία ανακοίνωσε την αποχώρηση των αμερικάνικων στρατευμάτων από τη Συρία, θεωρήθηκε από τον διεθνή Τύπο ως ένα εξαιρετικής αξίας δώρο προς τον Ερντογάν και την Τουρκία.
Έτσι, όλες οι «θεωρίες», που προωθούν κυβερνητικοί κύκλοι, ότι – χάρη στην εξωτερική πολιτική, που δήθεν ασκεί ο Τσίπρας – έχουμε τη συμπαράσταση των ΗΠΑ σε μία ενδεχόμενη ρήξη ή σύρραξη με την Τουρκία, δεν στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και σε αξιόπιστες εκτιμήσεις της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Τυχοδιώκτης ο Τραμπ. Αλλά και εμείς;
Ο τυχοδιωκτισμός και η άγνοια δεν χαρακτηρίζει μόνο την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης.
Μπερδεύουν τα χατίρια, που κατά καιρούς χαρίζουν στον Αλέξη Τσίπρα, με τους αληθινούς άξονες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά και των λοιπών μεγάλων δυνάμεων, που δεν ταυτίζονται με τα καλά λόγια, που επιδαψιλεύουν στη χώρα μας. Χαρακτηρίζει τη συνολική συμπεριφορά των κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών. Των περισσοτέρων.
Πάμπολλα παραδείγματα μας προσφέρει η συζήτηση στη Βουλή για το τελευταίο μεταναστευτικό νομοσχέδιο. Δεν πρόκειται μόνο για το φαινόμενο της υποβολής δεκάδων τροπολογιών εκατοντάδων σελίδων την τελευταία στιγμή.
Είναι και ο πολιτικός λόγος, που ανέπτυξαν οι κατεπειγόμενοι υπουργοί, για την υπεράσπιση του άθλιου αυτού φαινομένου, αλλά και του περιεχομένου αυτών των τροπολογιών. Νομιμοποίηση δαπανών, αρκετών εξ αυτών του Υπουργείου Εθνικής άμυνας, που έχουν απορριφθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο και τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Ο Δημήτρης Βίτσας, αρμόδιος Υπουργός για το μεταναστευτικό, όταν του υπαινίχθηκαν ενδεχόμενες ποινικές του ευθύνες για τέτοιες νομιμοποιήσεις, αντέδρασε: «Εγώ τις ποινικές ευθύνες ξέρετε που τις γράφω».
Κυνισμός, που παραβιάζει στοιχειώδεις κανόνες θεσμικού σεβασμού και πολιτικής και προσωπικής ευπρέπειας.
Κυνισμός, τυχοδιωκτισμός και αμετροέπεια! Πάνε μαζί. Και χαρακτηρίζουν τη μεγάλη πλειοψηφία των υπουργών του Αλέξη Τσίπρα.
Δεν αμφισβητούμε τον κακώς εννοούμενο ανδρισμό τους. Μπορούν να γράφουν ό,τι θέλουν στα γεννητικά τους όργανα. Ή και στα παλιά τους τα παπούτσια.
Ακόμα και την έλλειψη σεβασμού της νομιμότητας και του δημόσιου συμφέροντος.
Η ουσία παραμένει μία: πού θα τους γράψει ο ελληνικός λαός;
Αντώνης Ν. Βγόντζας
protothema.gr
