Το “κεφάλι” του τουρισμού είναι πλέον το μοναδικό στη σειρά… για την (αριστερή ή δεξιά… το ίδιο δουλεύει…) φορολογική γκιλοτίνα… του ελληνικού κράτους-τέρατος και απατεώνα.

Είναι το μόνο “κεφάλι” που αναπνέει, στη διαλυμένη ιδιωτική οικονομία, έχοντας “φιάλες οξυγόνου” (άγνωστο μέχρι πότε…) την ευνοϊκή συγκυρία, από την τουριστική υποχώρηση σε Τουρκία, Αίγυπτο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Συγκυρία την οποία, αντί να αξιοποιήσουμε με φορολογικά επενδυτικά και επιχειρησιακά κίνητρα (σοβαρών τουριστικών σχεδιασμών), η πρώτη φορά αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε ήδη, από τη μια, να βολέψει κομματικές της ισορροπίες και στον τουρισμό (ώστε να μην χαλαρώσει η κρατικοδίαιτη οικονομία…) και από την άλλη να απλώσει τις φορολογικές της δαγκάνες να “μεταγγίσει” το αίμα που μένει αποκλειστικά προς τον κρατικό κορβανά, της σπατάλης και της ρεμούλας…

Το εάν θα βρούμε μπροστά μας, τον ερασιτεχνισμό, είναι “άλλου Παπά ευαγγέλιο… Όχι πάντως του συντρόφου Νίκου Παππά που υποτίθεται πως “συντονίζει” και τις κάθε μορφής επενδυτικές δράσεις… στην Ελλάδα.

Η ουσία είναι πως το ελληνικό κράτος – δράκος, ως σφαγέας ιδιωτικών επιχειρήσεων, αιμορραγεί από φορολογικά έσοδα, που έχει ανάγκη να συντηρήσει σπατάλες και να θρέψει τον, κατά 150.000, περισσευούμενο κρατικό κομματικό στρατό, έχοντας παράλληλα, και την υποχρέωση πλεονασμάτων, 3,5% μέχρι το 2022.

Κάτι πρέπει να γίνει. Η σκέψη βέβαια να μικρύνει το ελληνικό κράτος-απατεώνας είναι αδιανόητη, είτε με τη, σημερινή, κυβέρνηση των αριστερών ερασιτεχνών είτε με την νέα κυβέρνηση του 2019, όποια και αν βγει στις εκλογές. Γιατί τόσο τα υποχρεωτικά πλεονάσματα όσο και οι δήθεν μπολσεβίκοι που θα χάσουν καρέκλες στην εξουσία δεν θα την αφήσουν να ορθοποδήσει, ως το 2022. Μέχρι τότε δηλαδή που τελειώνει η, πρώτη φάση, Εποπτείας.

Τον κόσμο να γυρίσει ανάποδα λοιπόν και η νέα κυβέρνηση, το ελληνικό κράτος-γαργαντούας… απαιτεί λεφτά για να ζήσει και να πληρώσει τον κομματικό στρατό κατοχής. Ας μην ξεχνάμε πως οι πληρωμές του γίνονται κανονικότατα, την ημέρα που πρέπει και όχι μετά από 4μηνη έως και 12μηνη καθυστέρηση, όπως στο 40% της ιδιωτικής οικονομίας…

Όπως όμως και να το δούμε επειδή οι τομείς της παραγωγής, η κάθε μορφής αγροτική οικονομία, η εμπορία, η διακίνηση προϊόντων και οι εξαγωγές δεν έχουν άλλα να προσφέρουν στο κράτος – Νταβέλη… μένει, εκ των πραγμάτων, ο τουρισμός. Αρκεί να βρεθούν λόγοι εύπεπτοι… για τον λαό, όπως η (γενικευμένη) προπαγάνδα για κλέφτες ιδιώτες του τουρισμού και όλα μπαλώνονται… (και ας πρόκειται για κλέφτες σπουδασμένους… στο κράτος και στη διαπλοκή του).

Οι επιχειρηματίες του τουρισμού τα αντιλαμβάνονται όλα αυτά και τα αναλύουν, στις μεταξύ τους συζητήσεις και στους ψευτοδιαλόγους με την αριστερή κυβέρνηση προσποιούμενη και τη δημοκρατική…

Να τι λένε, όταν έχουν άνεση να μιλάνε ανοιχτά, ακόμη και σε δημοσιογράφους.

Αναζητούν “θεϊκή βοήθεια” ψιθυρίζοντας… “ας κάνουμε τον σταυρό μας μην γυρίσουν (κι άλλο) τα τουριστικά πράγματα στην Τουρκία, στην Αίγυπτο και στη Μέση Ανατολή γιατί αν το “καρότσι” του τουρισμού με τις “ταχύτατες ρόδες” του κατρακυλήσει στον παρακάτω Νότο… της Ευρώπης δεν επιστρέφει στην Ελλάδα χωρίς κίνητρα.

Η επενδυτική μαυρίλα (συμπληρώνουν) που έπληξε και τον τουρισμό λόγω της ανικανότητας και της μοχθηρότητας του κράτους σε κάθε μορφής επένδυση ιδιώτη ή πολυεθνικού ομίλου είναι αισθητή, μετά τη βιομηχανία της μεταποίησης και στην τουριστική βιομηχανία”.

Και στο σημείο αυτό επικαλούνται τα 5ετή επενδυτικά “σήριαλ, θρίλερ” και ρεζιλίκια μας, στην Κρήτη, στην Κέρκυρα, στη Ρόδο, στις Κυκλάδες, αλλά και στο Ελληνικό.

Το “κεφάλι” του τουρισμού θα αναζητηθεί, ξανά από την πολιτική σκηνή (κάθε χρώματος και ιδεολογίας) και (κατά τη γνώμη μου) θα περάσουμε άλλη μία “φούσκα” στην οπισθοδρομική μας οικονομία.

Δεν θα έχει να κάνει με τα μνημόνια, ή τους δανειστές.

Είναι ζήτημα πολιτικής ανικανότητας, από ερασιτέχνες που επιλέγονται στα κόμματα, σε συνδυασμό με την κομματική ανθρωποσφαγή κατά τη διεκδίκηση της καρέκλας.

Οπότε, με επόμενο θύμα και τον τουρισμό η “ανερχόμενη” γενιά μας, “των πτυχιούχων γκαρσονιών της Ευρώπης”, θα ζήσει (μετά την φούσκα) αναδουλειά, συρρίκνωση και μεροκάματα, σε 4μηνες δόσεις.

Εκτός αν μεταναστεύσουν (όσοι μας μένουν) σε εστιατόρια και καφετέριες της Ευρώπης…

Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr

Πηγή

Share.