Ενώ η κυβέρνηση δίνει τα ρέστα σε προεκλογικές παροχές προκειμένου να μειώσει τη διαφορά από την προπορευόμενη αντιπολίτευση μπας και καταφέρει να πάει αιφνιδιαστικά σε εκλογές, στην περιοχή μας υπάρχουν εξελίξεις οι οποίες θα μπορούσαν να μας αιφνιδιάσουν.
Ο πρόεδρος Τραμπ αιφνιδιαστικά προχθές διέταξε την αποχώρηση των 2.000 Αμερικάνων πεζοναυτών από τις Κουρδοκρατούμενες περιοχές της Βόρειας Συρίας, ανοίγοντας την πόρτα στην Τουρκία να εκκαθαρίσει την περιοχή.
Η είδηση αυτή, σε συνδυασμό με το γεγονός πως την Τρίτη που πέρασε οι ΗΠΑ εμφανίστηκαν έτοιμες να προσφέρουν στην Τουρκία τα συστήματα Πάτριοτ αν ακυρωθεί η παραγγελία των ρωσικών S-400, υποδηλώνει πως η τηλεφωνική συνομιλία Τραμπ-Ερντογάν λίγες μέρες νωρίτερα μπορεί να κατέληξε σε κάποιου είδους συμφωνία ή συναλλαγή.
Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων δεν πρέπει να θεωρηθεί διόλου τυχαία η προχθεσινή δήλωση του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ ναυάρχου Ε. Αποστολάκη πως: “Εάν οι Τούρκοι ανέβουν σε βραχονησίδα θα την ισοπεδώσουμε. Και αυτό είναι μία κόκκινη γραμμή που ενστερνίζεται η κυβέρνηση”.
Άπαντες εξέλαβαν πως η προειδοποίηση αφορούσε άμεσα και αποκλειστικά την Τουρκία.
Η απειλή αποσκίρτησης της Τουρκίας από τη Δυτική Συμμαχία και το φλερτ με Ρωσία και Ιράν θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν μια στρατηγική κίνηση διεκδίκησης από τη Δύση ανταλλαγμάτων στην ευρύτερη περιοχή.
Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ εδώ και δεκαετίες και οι ένοπλες δυνάμεις της είναι δομημένες με βάση τους νατοϊκούς σχεδιασμούς και εξοπλισμένες με δυτικό πολεμικό οπλισμό σωρευτικής αξίας εκατοντάδων δισ. δολαρίων.
Αν η Τουρκία απομακρυνθεί από τη Δύση το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού αυτού θα αχρηστευθεί σε λίγα χρόνια ελλείψει ανταλλακτικών, υποστήριξης και αναβαθμίσεων. Αμυντικά η απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση θα έμοιαζε με αυτοκτονία…
Θα χρειαστεί δεκαετίες μέχρι να αντικαταστήσει τον εξοπλισμό αυτό με άλλον ρωσικής ή κινεζικής τεχνολογίας.
Πιθανότερο μοιάζει η τουρκική ηγεσία να έπαιζε το χαρτί της απομάκρυνσης από τη Δύση προκειμένου να εκβιάσει τις ΗΠΑ σε σχέση με την ίδρυση αυτόνομου Κουρδικού κράτους στα Ν. Ανατολικά της σύνορα.
Ένα άλλο ζήτημα που “καίει” την Τουρκία είναι η ανεύρεση εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων στην Ν. Α. Μεσόγειο και ειδικά από την Κύπρο και την Ελλάδα χωρίς την Τουρκία.
Η Τουρκία επιδιώκει πάση θυσία να αποκτήσει μερίδιο στα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην περιοχή και αν πετύχει μια συμφωνία επανόδου στη Δυτική συμμαχία είναι βέβαιο πως θα απαιτήσει ανταλλάγματα και στο πεδίο αυτό. Τούτο μπορεί να σημάνει και δημιουργία τετελεσμένων με την ανοχή των ΗΠΑ σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας.
Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού χθες στο Ισραήλ στο πλαίσιο της Τριμερούς Συνόδου Κορυφής ήταν προγραμματισμένη από καιρό αλλά συνέπεσε την κατάλληλη στιγμή. Το Ισραήλ αποτελεί πολύτιμο στρατηγικό σύμμαχο της Ελλάδας και της Κύπρου έναντι της Τουρκίας.
Η χώρα μας για κάθε ενδεχόμενο καλό είναι αντί να ασχολείται με “κίτρινα γιλέκα” να επιδιώξει ενεργότερη συμμετοχή της Γαλλίας στις εξελίξεις στον βαθμό που η Ε.Ε. διαθέτει πολύ αργά αντανακλαστικά…
Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα σε μια περίοδο που η Ελλάδα δεν έχει Υπουργό Εξωτερικών καθώς ο τελευταίος παραιτήθηκε μετά από σύγκρουση με τον Υπουργό Άμυνας, καταγγέλλοντας την απουσία στήριξης από τον Πρωθυπουργό, ενώ ο Υπουργός Άμυνας σε καίρια εθνικά ζητήματα διαφοροποιείται από την υπόλοιπη κυβέρνηση.
Στην κυβέρνηση θεωρούν επαρκή εγγύηση εξασφάλισης των εθνικών συμφερόντων τον χωρίς προϋποθέσεις ενδοτισμό. Στην ιστορία κανένας δεν πλειοδότησε να εξασφαλίσει κάτι που του προσφέρεται με το ελάχιστο κόστος.
Επιπλέον, στην Ελλάδα πολιτική ηγεσία και κοινή γνώμη έχουν πειστεί πως η αναβάθμιση της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας είναι δεδομένη. Η εντύπωση αυτή τείνει να καταστεί απόλυτα κυρίαρχη.
Ελάχιστοι προσέχουν πως αυτά που συμβαίνουν τελευταία εντός και εκτός, είναι αυτά που λίγα χρόνια νωρίτερα θεωρούνταν απίθανα.
Οι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι (οι μηδενισμοί του κοντέρ) στην Ελλάδα ιστορικά κλείνουν και ξεκινούν με εθνικές τραγωδίες. Ας είμαστε περισσότερο προσεκτικοί και καχύποπτοι…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr